Τα ερείπια της πάνω πόλης

Είναι ένα αφιέρωμα, φωτογραφικό κυρίως, με ευαισθησία, για την γειτονιά που γεννήθηκα και μεγάλωσα, που περνάω τώρα συχνά(επιστροφή στις ρίζες)και μελαγχολώ με αυτά που βλέπω...

...που βλέπω να σβήνει οικιστικά, παρά τις προσπάθειες κάποιων ανθρώπων που επιμένουν να ανακαινίζουν τα σπίτια τους, παρά τις δυσκολίες προσβασιμότητας των σύγχρονων μέσων οικοδόμησης και επισκευής...

...είναι μια ολόκληρη περιοχή που διαθέτει τα προνόμια από τη μια της απεριόριστης καταπληκτικής θέας σε όλο τον κόλπο της πρωτεύουσας, της ησυχίας λόγω του απροσπέλαστου από τα διάφορα οχήματα και της αίσθησης αυτού που λέμε γειτονιά...

...βέβαια, δεν μπορούν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, να "ξεπεζεύουν" στη πόρτα τους, δεν μπορεί κανείς να ακολουθήσει την νεοελληνική μόδα και να πάει ως εκεί τζιπ, αλλά...

...μπορεί-κι αυτό πιστέψτε με, για κάποιους ανθρώπους, μπορεί να είναι και απωθημένο-να δει από ψηλά, όλη αυτή την "σχιζοφρένεια" της παραλιακής και να αισθανθεί "άρχοντας" στον θρόνο της παλιάς πόλης, μακριά από εκκωφαντικούς ήχους, δυσάρεστες οσμές και στριμωξίδι...

...και να πω και δυό λόγια κλείνοντας περί... "αξιοποίησης" ; ΄Ολα αυτά τα ερειπωμένα κτίσματα, που κάποτε φιλοξενούσαν οικογένειες και στέγασαν όνειρα εκατοντάδων ανθρώπων, που για κάποιους γνωστούς λόγους, έφυγαν από κοντά μας κι έπαψε η γειτονία μας, σίγουρα είναι δύσκολο να αξιοποιηθούν ή τουλάχιστον να διασωθούν, αφού το ιδιοκτησιακό τους είναι σίγουρα μπερδεμένο... Λέω τώρα, εγώ ο αδιόρθωτα ρομαντικός, μήπως θα μπορούσε να εφαρμοστεί κι εδώ ένα πρόγραμμα ανάπλασης αντίστοιχο του παραδοσιακού οικισμού Βαθέος, όπου έγινε καταπληκτική δουλειά, παρά τα όσα λένε μερικοί και που θα φανεί τα επόμενα χρόνια αν λειτουργήσει σωστά το όλο εγχείρημα...

...σε όλα τα νησιά, αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα, οι "πάνω πόλεις"έχουν τύχει της προσοχής κι έχουν γίνει πόλοι έλξης... Το μοντέλο "sun and sea" έχει κάνει τον κύκλο του και όπως παρατηρούμε τα μονοπάτια προς τα ψηλότερα σημεία(βουνά κλπ.)αποκτούν όλο και περισσότερη κυκλοφορία...μακάρι κι η πάνω πόλη να τύχει της προσοχής κάποιων εμπνευσμένων και κυρίως ευαίσθητων ανθρώπων.

Σημείωση: Μερικά από τα ερείπια, τα θυμάμαι έτσι ακριβώς προ 25ετίας, όταν ως μέλη τότε(ενθουσιασμός γαρ, περί την συμμετοχικότητα)των συνοικιακών συμβουλίων περιοδεύαμε και καταγράφαμε τις ανάγκες γενικά(έτσι για την ιστορία)

Τρεις δικαστικές ειδήσεις-μια γενική εικόνα

Τρείς-δικαστικές-ειδήσεις, άσχετες μεταξύ τους, που βρήκα περιδιαβαίνοντας τον ημερήσιο τύπο σήμερα και που δείχνουν νομίζω μιαν εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας, μιας επίκαιρης υπόθεσης, μιας λίγο περασμένης και μιας παλιότερης, ενδεικτικές όλες(υποθέσεις) των όσων ισχύουν σαυτή τη χώρα και που νομίζω, ότι κάθε μία θα περνούσε απαρατήρητη ή σχεδόν απαρατήρητη, γιαυτό τις "ενώνω" και σας τις παρουσιάζω:

1. Στο Συμβούλιο Επικρατείας προσφεύγει η εταιρεία ορυκτοηλιελαίου, που μας έκανε όλους τούρμπο εσχάτως, για το λουκέτο που της επεβλήθη και παραπονείται για παραβίαση της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας(;)... Ούτε λόγος βέβαια για την αρχή της "ανα-λαδικότητας"των σωθικών μας...

2. Παραμένει στη φυλακή η Εύη Τσέκου, με βούλευμα, κατόπιν αίτησης της για αποφυλάκιση, για την αποφυγή και πρόληψη τέλεσης νέων αδικημάτων(τουτέστιν επικίνδυνη)... Και σίγουρα είναι επικίνδυνη, αφού ελεύθερη θα μπορεί να μιλάει και ελεύθερα...

3. Ελεύθερος αφέθηκε ύστερα από αίτησή του ο Χρηστίδης των τηλεπαιγνίων(θα θυμάστε, από τις εκπομπές του Μάκη), με τις πολιτικές προεκτάσεις, που είχε φάει 8 χρόνια για εξαπάτηση τηλεθεατών κλπ. Εντάξει, αυτός τους εξαπατούσε με τον τζόγο, άλλοι τζογάρουν στην εξαπάτησή τους(των τηλεθεατών) και πετυχαίνουν μεγάλα-πολιτικά(και όχι μόνο- κέρδη)....

Είπαμε καμία σχέση οι τρείς δικαστικής υφής ειδήσεις, αλλά δεν συνθέτουν μια εικόνα σαν κομματάκια πάζλ της σημερινής(και χτεσινής και αυριανής)ελληνικής πραγματικότητας; Να το πω κινηματογραφικά; "Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε..."

Οι ρίζες που σκέπασε το τσιμέντο

Θυμήθηκα ξανά το αγαπημένο μονοπάτι της Στήνειας και την περιπέτεια στην οποία μπήκε εδώ και καιρό λόγω της κατασκευής του Περιμετρικού δρόμου της πόλης και το συνδύασα με όσα έγραψε γιαυτή την "ανάπτυξη" της ελληνικής επαρχίας, της και "ασυνάρτητης επαρχίας" κατά Σαββόπουλο, γιαυτή την απομάκρυνση από ό,τι θυμίζει γραφικό, παραδοσιακό, που δείχνει τη συνέχεια και την αντικατάστασή του, από την ομοιομορφία των καιρών και την κυριαρχία του γκρίζου τσιμέντου και των προκάτ κατασκευών, η κ. Σίλα Αλεξίου, προ ημερών στα ΝΕΑ και που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω:

Πολιτισμός ήταν και πάει

Της Σίλας Αλεξίου

«ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ μου έπειτα από δύο χρόνια και το ενετικό καλντερίμι είχε ασφαλτοστρωθεί...». Έκτοτε ο φίλος αυτός δεν ξαναπάτησε στο πάτριο έδαφος. Και όχι μόνο εξ αιτίας της... προόδου που επέφερε η άσφαλτος. Αλλά γιατί στο παραδοσιακό εκείνο χωριό της Κρήτης οι δημοτικοί άρχοντες είχαν βάλει στόχο ό,τι θύμιζε το παρελθόν. Μαζί τους και οι κάτοικοι, που πίστεψαν πως η πέτρα έπρεπε να παραχωρήσει τη θέση της στο τσιμέντο, πως ο πολιτισμός επέβαλλε να μπαζωθούν τα αυλάκια, πως τα ιστορικά εκκλησάκια εμπόδιζαν τον πολιτισμό.
«Ευτυχώς ήρθαν κάποιοι Γερμανοί που αγόρασαν τα παλιά σπίτια και τα έσωσαν από την καταστροφή». Αυτή είναι η πατρίδα μας. Δεν είναι οι κάμποι και τα ψηλά βουνά, όπως μαθαίναμε στο δημοτικό. Είναι ο τόπος όπου ανθεί το έγκλημα κατά του περιβάλλοντος, της ιστορίας, του πολιτισμού. Η χώρα που ενθαρρύνει την αυθαιρεσία, στη χειρότερη μάλιστα έκφρασή της. Όσο πιο κακόγουστη είναι, τόσο μεγαλύτερη στήριξη έχει. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Δάση οικοπεδοποιούνται, χείμαρροι γίνονται δρόμοι, παραλίες καταλαμβάνονται από παράγκες που εξελίσσονται σε νυχτερινά κέντρα... Και η Ευρωπαϊκή Ένωση εκδίδει οδηγία για τη θέσπιση εγκλημάτων κατά του περιβάλλοντος. Αν ήξερε τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, ίσως και να την εξαιρούσε. Γιατί εδώ δεν εγκληματούν μόνο οι πολίτες.
Ηθικός αλλά και φυσικός αυτουργός συχνά είναι το κράτος και οι μηχανισμοί του. Επαρκής νομοθεσία και σήμερα υπάρχει.
Ποιος όμως θα την εφαρμόσει και εναντίον τίνος θα στραφεί; Οι μεν αυθαιρετούντες πολίτες είναι δεδομένο πως έχουν κάλυψη, σε αντίθεση με τους νομοταγείς, ενώ ο κρατικός μηχανισμός (ή ακόμη και η Τοπική Αυτοδιοίκηση) διαθέτει το άλλοθι του κοινού καλού. Άντε βρες άκρη... Δεσμεύθηκε προ ημερών ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου σε δικηγόρους, μηχανικούς, γεωλόγους και γιατρούς ότι θα εφαρμόσει τον νόμο για τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος. Το σκέφθηκε καλά; Αν ο κ. Σανιδάς έχει πρόθεση να ισοπεδώσει την Ελλάδα κυριολεκτικά και μεταφορικά, καλώς. Επειδή όμως οι μπουλντόζες μάλλον δεν επαρκούν και ο κατεστραμμένος πολιτισμός δεν αποκαθίσταται διά του νόμου, ας κάνει έστω το ελάχιστο. Ουδείς θα του αποδώσει ευθύνες για τα αυτονόητα.

Λόγος πολυ(ς)ελαίων

Περί ελαίων πολύς λόγος εσχάτως, περί ελαίων εξ ηλιανθών, εξ ορυκτών, εκ νοθείας γενικώς, σε σημείο αγαπητοί μου που να σκέφτεσαι αν αξίζει τον κόπο να βάλεις στο φαί λάδι ή να το φας...αλάδωτο. Βέβαια, υπάρχει και το ελαιόλαδο, αυτό το μεσογειακό διαμάντι(αφού βέβαια είσαι σίγουρος για την προμήθειά σου), που η ωφέλειά του διατυμπανίζεται κάθε λίγο από όλους τους σχετικούς επιστήμονες. Από την ώρα που ξέσπασε τούτο το διατροφικό σκάνδαλο(ένα ακόμα τηλε-σκάνδαλο, που θα παραμεριστεί από τα δελτία της επικαιρότητας, όταν ξεσπάσει ένα άλλο και το διαγκωνίσει), έχουν ειπωθεί τόσα, που η τηλεθέαση είναι κολύμπι σε "λαδιά". Και φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτή τη χώρα και που ίσως αποτελεί μια μορφή ανοσοαντίστασης στα όσα βάλλουν εναντίον μας, έχει υπάρξει-η όλη υπόθεση-μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για παραγωγή ανεκδότων, αποφθεγμάτων και αποσταγμάτων χιούμορ, σαν αντισώματα ψυχικής πλέον άμυνας, μια και η σωματική έχει σηκώσει προ πολλού τα χέρια σε στάση παράδοσης άνευ όρων(και κανόνων).
Και να παρακάτω, το δημοσίευμα εκ της μακρινής Ζιμπάμπουε, προσφερόμενο για την οποιαδήποτε σύγκριση με τα συμβαίνοντα στα καθ΄ ημάς....

Πουλούσε ούρα ως λάδι για μαγείρεμα!
Ένας άντρας, από την Ζιμπάμπουε, συνελήφθη από την αστυνομία επειδή πουλούσε στους κατοίκους της πόλης μπουκάλια με ούρα λέγοντας τους ότι ήταν λάδι για μαγείρεμα!
Ο κύριος Piccard Mudzingwa προσέγγιζε τα θύματα, σε ένα σταθμό λεωφορείου, στην πόλη Zvishavane, και τους πουλούσε κάποια μπουκάλια που υποστήριζε πως ήταν λάδι για μαγείρεμα! Ένα από τα θύματα λίγο πριν χρησιμοποιήσει το περιεχόμενο στο φαγητό της ανακάλυψε πως το λάδι που αγόρασε δεν ήταν τίποτα άλλο από ούρα!
Η αστυνομία παρακολούθησε τον εν λόγω άντρα και τον συνέλαβε την ώρα που προσπαθούσε να εξαπατήσει άλλη μια γυναίκα. Ο εν λόγω άντρας προσπάθησε να επωφεληθεί της έλλειψης του συγκεκριμένου προϊόντος στην χώρα αλλά τελικά καταδικάστηκε σε διετή φυλάκιση από τις τοπικές αρχές.

ΣΧΟΛΙΟ: Ποιά και πόση η ουσιώδης η διαφορά μεταξύ Ζιμπάμπουε και εγχωρίου αγοράς; Και αυτός που το πούλαγε σε στάσεις λεωφορείων έφαγε τα χρονάκια του, αυτοί που μας την πουλούσαν εμάς τη βαλβολίνη για τηγάνισμα στις στάσεις των σούπερμάρκετ, θα αντικρύσουν ως λεβέντες τα σίδερα της φυλακής; Αμ δε!

Πρωτεύουσα ίσως, πατρίδα όχι!

Το χιούμορ, περί αυτού πρόκειται, δεν έχει πατρίδα, αλλά μαθαίνω τώρα πως έχει...πρωτεύουσα...
...η οποία μάλιστα είναι κι εδώ κοντά μας, στη Βουλγαρία. Να μια ευκαιρία-για του χρόνου πλέον-να κάνουμε μια εκδρομή κατα κει... Καρναβάλι Χιούμορ και Σάτιρας κάθε χρόνο λοιπόν και όσοι πιστοί, του χρόνου σπεύσατε(μπορεί και να βρεθούμε εκεί και δεν κάνω καθόλου χιούμορ)...

Γκάμπροβο-το "βασίλειο" του χιούμορ

Θεσσαλονίκη, 15 Μαϊου 2008 Της Όλγας Καρβουνιάρη

Το χιούμορ έχει τη δική του παγκόσμια πρωτεύουσα και αυτή δεν είναι άλλη από την πόλη Γκάμπροβο στην κεντρική Βουλγαρία, όπου βρίσκεται το μοναδικό στον κόσμο Σπίτι του Χιούμορ και της Σάτιρας. Το ξεχωριστό αυτό Σπίτι, που "στεγάζει" το γέλιο και τη διασκέδαση, σκορπίζοντας χαμόγελα στους επισκέπτες του, ιδρύθηκε την Πρωταπριλιά του 1972. Η πιο εύθυμη γιορτή για τους κατοίκους του Γκάμπροβο είναι το ανοιξιάτικο καρναβάλι του χιούμορ και της σάτιρας, το οποίο οργανώνεται ετησίως κάθε τρίτο Σάββατο του Μαΐου και προσελκύει πολλούς επισκέπτες, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια του "Σπιτιού του Χιούμορ και της Σάτιρας", κ. Τατιάνα Τσάνκοβα. Φέτος, το καρναβάλι, που αποτελεί συνέχεια ενός παλιού τοπικού εθίμου θα διεξαχθεί στις 17 Μαΐου και το μότο του είναι: "Φύλαξε ένα λέβα και η χρονιά θα πάει καλά...". Το καρναβάλι του χιούμορ χαρίζει κέφι και διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους και το Γκάμπροβο "φοράει" τα γιορτινά του. Μία μεγάλη παρέλαση στην οποία συμμετέχουν ντόπιοι και επισκέπτες μασκαρεμένοι οργανώνεται κάθε χρόνο και στην κεφαλή της πορείας βρίσκεται η Βασίλισσα-η Μεγάλη Μαύρη Γάτα, το σύμβολο της πόλης που κυριαρχεί και στα περίφημα ανέκδοτα της περιοχής. Η Μεγάλη Μαύρη Γάτα βγαίνει από τη φωλιά της-το Σπίτι του Χιούμορ και της Σάτιρας- και φθάνει στην κεντρική πλατεία, όπου λαμβάνει χώρα το "κόψιμο" της ουράς της γάτας. Οι κάτοικοι του Γκάμπροβο έχουν αποκτήσει με το πέρασμα των ετών τη φήμη των "τσιγκούνηδων" και σύμφωνα με το πιο γνωστό ανέκδοτο στην πόλη κυκλοφορούν γάτες χωρίς ουρές, γιατί οι "Γκαμπροβίτες" κλείνουν τις πόρτες των σπιτιών πολύ γρήγορα το χειμώνα για να μη φύγει η ζέστη και οι γάτες που αργούν να μπουν στο σπίτι χάνουν την ουρά τους.
Τσιγκουνιά "αντάξια" του Σκρουτζ
Τα ανέκδοτα του Γκάμπροβο σατιρίζουν την τσιγκουνιά των κατοίκων, που οδηγεί πολλές φορές σε κωμικές καταστάσεις. Η φήμη του ... Σκρουτζ που χαρακτηρίζει τους πολίτες του Γκάμπροβο ξεκίνησε από την εποχή της Αναγέννησης, όταν πλούτισαν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής. Ωστόσο, οι κάτοικοι θεωρούν ότι πέρα από τις "αιματηρές" οικονομίες για να γίνει κάποιος πλούσιος πρέπει να προσπαθεί να κάνει οικονομία στα πάντα, δηλαδή να βγάζει από τη μύγα ξίγκι. Σύμφωνα με τους μελετητές του Σπιτιού του Χιούμορ και της Σάτιρας, ένα από τα πρώτα ανέκδοτα για το Γκάμπροβο δημοσιεύτηκε τo 1912 στο περιοδικό "Suvremenna ilyustratsiya", βασισμένο στον χαρακτήρα του επιχειρηματία Μίνιου Ποπόφ (1827-1911). Ο Ποπόφ κάποτε ήταν καλεσμένος σε γεύμα στο σπίτι του Χάτζι Κάλτσο και συνομιλούσαν στο σκοτάδι για δουλειές. Ένας υπηρέτης έφερε μια λάμπα και την άναψε, αλλά ο Κάλτσο την έσβησε για να μη "σωθεί" το λάδι. Κάποια στιγμή το δείπνο ετοιμάστηκε και ο Κάλτσο άναψε το φως για να περάσουν στη τραπεζαρία αλλά ο Ποπόφ το έσβησε, λέγοντας ότι είχε βγάλει το παντελόνι του για να μη το χαλάσει. Τότε ο Κάλτσο είπε: "είμαι τσιγκούνης, αλλά εσύ πραγματικά με ξεπερνάς". Oι ερευνητές του Σπιτιού του Χιούμορ και της Σάτιρας συγκέντρωσαν μια συλλογή από ανέκδοτα με τίτλο "Το χιούμορ του Γκάμπροβο", που εκδόθηκε στα βουλγαρικά, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ρωσικά. Σύμφωνα με την κ. Τσάνκοβα, το Σπίτι του Χιούμορ και της Σάτιρας διοργανώνει παράλληλα έκθεση με θέμα : "Smile at your Neighbour"-"Χαμογέλα στο Γείτονά σου", (15-18 Μαΐου), στο πλαίσιο της "2ης Συνάντησης της Τέχνης του Χιούμορ Ανατολής-Δύσης". Στην έκθεση συμμετέχουν οκτώ Ευρωπαίοι σκιτσογράφοι με 20 έργα ο καθένας, ανάμεσα τους και ο Έλληνας Bαγγέλης Παυλίδης.Ας μη ξεχνάμε να χαμογελάμε λοιπόν, όπως μας προτρέπει και το σύνθημα του Σπιτιού του Χιούμορ και της Σάτιρας: "Ο κόσμος γυρίζει γιατί το γέλιο ανθίζει".

Το ...καημένο το κορίτσι!

Για στήθη που μαγνητίζουν τον ήλιο

15:56 15/5 ΕΘΝΟΣ
Εσώρουχα με ενσωματωμένα φωτοβολταϊκά στοιχεία παρουσίασε η Triumph.
Τα εσώρουχα συσσωρεύουν την ηλιακή ενέργεια και τη μετατρέπουν σε ηλεκτρική ενέργεια η οποίο μπορεί στη συνέχεια και φορτίζει MP3 player, κινητά τηλέφωνα κλπ.Συμφωνούμε ότι είναι τα εσώρουχα με τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική ευαισθησία όμως για να φορτίσουμε το κινητό μας πρέπει να έχουμε τη γυναίκα μας να τριγυρνάει έξω στον ήλιο με τα εσώρουχα; Απορρίπτονται τα εσώρουχα!

ΣΧΟΛΙΟ: Εντάξει ρε παιδιά, είπαμε να έχουμε μια ευαισθησία περί τα περιβαλλοντικά, να στραφούμε σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας κι όλα αυτά, αλλά μην το παρακάνουμε. Δηλαδή θα έχουμε την κοπέλλα μας να φοράει το "ηλιακό" σουτιέν για να φορτίζουμε το ΜΡ3 ή το κινητό; Κι αν ...θελήσεις τέλος πάντων να ασχοληθείς με το περιεχόμενο του σουτιέν(και δεν εννοώ το φωτοβολταϊκό βέβαια)να σου πει "τώρα δεν μπορώ, φορτίζω το κινητό σου γιατί δεν είχες καθόλου μπαταρία";
Και καλά όλα αυτά, αλλά όπως λέει και το σχόλιο του συντάκτη, θα πρέπει να ξαμολάμε τη γυναίκα μας στους δρόμους με το σουτιέν για να μαζέψει...ενέργεια; ΄Η μήπως όταν την επιθυμήσουμε θα πρέπει πρώτα να την έχουμε στον ήλιο κάποιες ώρες να...φορτίσει;
Να με συμπαθάτε εσείς της γνωστής εταιρείας εσωρούχων, αλλά εμείς εδώ στην Ελλάδα μπορεί να έχουμε πολλή και ανεκμετάλλευτη ηλιοφάνεια, αλλά τουλάχιστον τα εσώρουχα τα θέλουμε για άλλου είδους φορτίσεις κι όχι των ηλεκτρικών μας συσκευών.

Τα βάρη του μάλαμα...

...έχουν καταντήσει κι ο λόγος για το έρμο το σπίτι, την κατοικία, αυτό το όνειρο εκατομμυρίων Ελλήνων, που δεν του φτάνουν τα μπετά και τα υπόλοιπα επιβαρύνεται μια ζωή(δική του, γιατί των ενοίκων του δεν φτάνει μία, είναι υπόθεση γενεών). Μη κάτσω τώρα και σας απαριθμήσω τα βάρη που σηκώνει μια οικοδομή, το γνωστό "κεραμίδι", από την ώρα της απόφασης ακόμη απόκτησής της και εσαεί, γιατί φοβάμαι ότι ο χώρος αναρτήσεων θα αποδειχτεί λίγος. Σαν τιμωρία μοιάζει η συμπεριφορά του κράτους σε όποιον αποφασίσει να αποκτήσει ιδιόκτητη στέγη. Καταρχήν θεωρείται εξ ορισμού "έχων" αφού θέλει να γίνει "κατέχων", οπότε αρχίζουν οι επιβαρύνσεις να πέφτουν σαν το χαλάζι εκείνο το χοντρό μεγέθους καρυδιού που λένε οι μετεωρολόγοι. Και πες ότι το έκανες και μπήκες μέσα, αν νομίσεις ότι "καθάρισες" σίγουρα είσαι αφελής. Και να τα "πόθεν έσχες" και να τα τεκμήρια και δώσε και δώσε μια ζωή.
Εκεί λοιπόν που λέγαμε ότι είχαμε ξεμπερδέψει με τα πολλά, μια και πέρασαν τα χρόνια, νάσου και το Κτηματολόγιο! Διότι τόσες δεκαετίες(ή εκατονταετίες;)το κράτος δεν φρόντισε να αποκτήσει μια εικόνα του τι γίνεται, έχτιζε ο καθένας όπου έβρισκε, κυρίως σε προεκλογικές περιόδους, που χαλάρωναν οι νόμοι(όχι ότι τον υπόλοιπο καιρό δηλαδή ήταν τεντωμένοι)και έφτασε τώρα λόγω και της ευρωπαϊκοποίησης των πραγμάτων να πρέπει να βάλει μια τάξη. Και βέβαια ποιός θα πληρώσει το "μάρμαρο"; ΄Οχι αυτό που έβαλες στο κλιμακοστάσιο αγαπητέ μου το άλλο το κτηματολογικό...Ο κατέχων φυσικά. Κάτι από δώ το τέλος, κάτι από κει κάτι σχεδιάκια, κάτι πιστοποιητικούλια, τρείς το λάδι(όχι το ηλιέλαιο, άλλο αυτό)τρείς το ξύδι...Ετοιμαστείτε, ανοίξτε τα κουτάκια σας τα καταρημαγμένα και δώστε τους τον κόπο σας ή μάλλον το υστέρημά σας για να σας...καταγράψουν(στο Κτηματολόγιο εννοώ, γιατί εκεί που πήγε το μυαλό σας, είναι γράψιμο δεν είναι καταγραφή και έχει συντελεστεί προ πολλού).
Τι ισχύει ή τι ίσχυσε σε ανάλογες περιπτώσεις, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες(για να μην ξεχνάμε και το ενιαίο της ύπαρξής μας, δεν το ξέρω, αλλά φαντάζομαι ότι τα υπόλοιπα κράτη δεν έχουν ένα τέλος για κάθε περίπτωση κι έχουν βάλει τέλος ήδη σε κάποια πράγματα, που εμείς ακόμη τα παλεύουμε για να βρισκόμαστε συνεχώς σε δουλειά, ή μάλλον σε...είσπραξη!!!

Στις 7 Ιουνίου μην ξεχάσετε...

Από τα σημερινά ΝΕΑ το δημοσίευμα γιαυτή την τεράστια ανακάλυψη, που θα έχουμε τη χαρά να μάθουμε από κοντά. Μην ξε-χάσετε λοιπόν ότι στα πλαίσια του Φεστιβάλ ΗΡΑΙΑ-ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ 2008, που μας έχει χαρίσει ωραίες και ενδιαφέρουσες στιγμές από πέρσι και φέτος, χάρη στις προσπάθειες αξιόλογων ανθρώπων, με "επικεφαλής" τον καλλιτεχνικό διευθυντή του, δημοσιογράφο-διευθυντή ειδήσεων της ΝΕΤ και συμπατριώτη Σωτήρη Μαργιωρή, το Σάββατο 7 Ιουνίου στο ξενοδοχείο ΠΡΩΤΕΑΣ θα γίνει η παρουσίαση του από την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ομιλητή τον κ. Γιάννη Μπιτσάκη, ερευνητή του Παν/μίου και του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας.

GΡS από τον 2ο π.Χ. αιώνα!

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων λειτουργούσε ως σύστημα παγκόσμιου εντοπισμού θέσης

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέφανος Κρίκκης skrik@dolnet.gr

Το πρώτο GΡS (Σύστημα Παγκόσμιου Εντοπισμού Θέσης) που φτιάχτηκε στην ιστορία, δεν ήταν άλλο από τον περίφημο μηχανισμό των Αντικυθήρων. Ο περίτεχνος μηχανισμός μπορούσε να προσδιορίζει το γεωγραφικό μήκος κάθε περιοχής και να χρησιμεύει για τη δημιουργία αξιόπιστων χαρτών, από τον 2ο αι. π.Χ.
Η διαπίστωση αυτή, που έγινε από τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, προσλαμβάνει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς ο προσδιορισμός του γεωγραφικού μήκους στον δυτικό κόσμο, καθιερώθηκε επισήμως μερικές δεκαετίες μετά τον θάνατο του Ισαάκ Νεύτωνα, δηλαδή στα τέλη του 18ου αιώνα! Ορισμένοι βέβαια, έχουν υποστηρίξει ότι τη μέθοδο υπολογισμού του γεωγραφικού μήκους την είχαν ανακαλύψει οι Κινέζοι από το 1433 μ.Χ. Το γεωγραφικό μήκος είναι ένα από τα δύο μεγέθη των γεωγραφικών συντεταγμένων με τα οποία προσδιορίζεται σήμερα η θέση τόπων, πλοίων, αεροπλάνων, ακόμη και ανθρώπων. Η μέτρησή του γίνεται με βάση τον πρώτο μεσημβρινό, ο οποίος ως γνωστόν είναι εκείνος που διέρχεται από το ιστορικό αστεροσκοπείο Γκρίνουιτς της Αγγλίας.
Όμως στον αρχαίο ελληνικό κόσμο του 2ου αιώνα π.Χ. ούτε το Γκρίνουιτς υπήρχε ούτε φυσικά ο μεσημβρινός που διέρχεται κάθετα από αυτό. Οι Έλληνες αστρονόμοι είχαν προσδιορίσει έναν μεσημβρινό ο οποίος διερχόταν από τη Ρόδο και την Αλεξάνδρεια και ο οποίος χρησιμοποιείτο για να υπολογίζεται η απόσταση και η θέση διαφόρων προορισμών. Με τον τρόπο αυτό, και με τη βοήθεια του μηχανισμού, ήταν δυνατόν να δημιουργούνται καινούργιοι χάρτες που περιελάμβαναν νέες περιοχές και να προσδιορίζεται με ακρίβεια πού ακριβώς βρίσκονταν σε σχέση με την Ελλάδα.

Συνέχεια στα όσα χτεσινά ανάρτησα δίνει σήμερα η ανακοίνωση του Υπουργού Δικαιοσύνης, που θα διαβάσετε παρακάτω. Ευαισθητοποιήθηκε ο υπουργός ή πιέστηκε από την κοινή γνώμη και την σύμφωνη αντίληψη περί τον νόμο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων σε τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις λίγη σημασία έχει. Αυτό που προέχει είναι η κοινωνία να δημιουργήσει τις συνθήκες που να αναγκάζει εντός ή εκτός εισαγωγικών τις όποιες αρχές να συμβαδίζουν με το περί δικαίου αίσθημά της. Και σαυτή ή παρόμοιες περιπτώσεις νομίζω ότι τ ανωτέρω αίσθημα, επέβαλε την εξαίρεση από τον κανόνα.

Ιδού και το σχετικό δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

Ο υπουργός Δικαιοσύνης ζητά δημοσιοποίηση των ονομάτων των εμπλεκομένων σε παιδική πορνογραφία

Ειδικότερα, ο κύριος Χατζηγάκης, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης, δήλωσε τα εξής: «Όπως είναι γνωστό με το Ν. 3625/2007 που τροποποίησε το Ν. 2472/1997, ορίσθηκε ότι σχετικά με τις ποινικές διώξεις ή καταδίκες ενός προσώπου, δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση, σε σχέση προς ορισμένα εγκλήματα, με διάταξη του εισαγγελέα Πρωτοδικών ή Εφετών (εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο).Τις ημέρες αυτές συνελήφθησαν πολλά «ευυπόληπτα» άτομα που συμμετείχαν σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας, χωρίς όμως να γίνουν γνωστά τα ονόματά τους, αλλά και τα πρόσωπά τους, παρά το γεγονός ότι, όπως είναι προφανές, τούτο ήταν επιβεβλημένο για την προστασία του κοινωνικού συνόλου.Εν όψει τούτων, ζητούμε από τους εισαγγελείς Εφετών και Πρωτοδικών, σε περιπτώσεις όπως η ανωτέρω, να προβαίνουν κατ' εφαρμογή του ανωτέρω νόμου, στην έκδοση διατάξεως με την οποία να επιτρέπεται η δημοσιοποίηση των ονομάτων των εμπλεκομένων στα εγκλήματα που αναφέρει ο νόμος.Η κοινωνία μας και η κοινή γνώμη γενικότερα, έχει ανάγκη να προστατευθεί από ειδεχθή εγκλήματα που στρέφονται κυρίως εναντίον της».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μήπως έχουμε...τρελλαθεί;

Το ερώτημα του τίτλου, δεν είναι καθόλου ρητορικό, έχει πολλή ουσία, γιατί με αυτά που ακούμε κάθε τόσο δεν αναφωνούμε τη φράση μόνο έτσι με τη μορφή σλόγκαν. Αυτό που ίσως ξεχείλισε το ποτήρι της οργής μου, η οποία οργή ξεκίνησε από την απορία και την περιέργεια, είναι η προχτεσινή είδηση για την εξάρθρωση(είναι η σωστή λέξη μια που για μια μόνο άρθρωση πρόκειται) κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας, με μεγάλη έκταση και "θιασώτες" ευϋπόληπτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας, παντού στη χώρα,τα οποία αρέσκονταν(αυτή δεν είναι η σωστή λέξη σίγουρα) στην πορνογραφία μέχρις των απαλών ονύχων, αφού(εδώ ακριβώς ήταν που έφριξα), αγόραζαν υλικό που περιείχε μέχρι και μωρά 8 μηνών!!!(και λίγα είναι τα θαυμαστικά για τέτοιο κατόρθωμα)...
...και έρχομαι να αναρωτηθώ ξανά χρησιμοποιώντας τον τίτλο της ανάρτησης...μα είναι δυνατόν; Τι διαστροφή είν΄ αυτή ρε αδέρφια ΄Ελληνες; Τόσο πολύ χαλάσαμε;
Το μεγαλύτερο θέμα όμως και με αυτή και με τόσες άλλες περιπτώσεις(κι αν τα συνδέω είναι που...συνδέονται)που προκύπτει είναι αυτός ο περίφημος νόμος περί προσωπικών δεδομένων, που δεν επιτρέπει ούτε υποννοούμενο περί την ταυτότητα του δράστη ή των δραστών κι έχει φτάσει στο κατώτατο όριο απαξίωσής του, τόσο που οι πολίτες να πιστεύουν πια ακράδαντα ότι έγινε(ο νόμος)για να προστατεύει τελικά κάθε παράνομο από την όποια διαπόμπευση(καναλική ή άλλη). Και πώς να βγείς τώρα εσύ αγαπητέ μου υπερασπιστή των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και να υπερασπιστείς την αναγκαιότητα ενός νόμου που μέχρι τα τώρα τουλάχιστον τους μόνους που προστατεύει είναι οι κάθε λογής παράνομοι, έ; Πώς;
Και το ερώτημα, για να μην σας κουράζω άλλο, είναι τα δικαιώματα αυτών των παιδιών(και των μεγαλύτερων) που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, εκ-βιασμών και κάθε παράνομης πράξης με σκοπό το κέρδος, ποιός νόμος τα προστατεύει;
Αυτά και περιμένω τα σχόλιά σας.

Tώρα τι γίνεται...με τον Μάη του 2008

Όταν οι ιδέες κατέβηκαν στα οδοφράγματα
Οι «ηθικοί αυτουργοί» εκείνης της οργισμένης άνοιξης και της απόρριψης του συστήματος ήταν οι διανοούμενοι
Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ
Γάλλοι φοιτητές απαιτούν περισσότερη δημοκρατία, στην ομώνυμη πλατεία του Παρισιού, 13 Μαΐου 1968
Η εξέγερση του Μάη του ΄68 ήταν μια γενικευμένη απόρριψη: του Θεού, του Ντε Γκωλ, της γραφειοκρατίας, της απάθειας, της κοινωνίας, της εργασίας, της τέχνης και τέλος της ίδιας της εξέγερσης. Αν οι φοιτητές και οι νέοι εκείνης της οργισμένης άνοιξης ήταν οι φυσικοί αυτουργοί αυτής της απόρριψης, ποιοι ήταν οι ηθικοί αυτουργοί της;
Oυδείς γνώριζε ακριβώς, ώσπου η Ιντερνασιονάλ Σιτουασιονίστ, μια ομάδα πρωτοποριακών καλλιτεχνών που είχε συγκροτηθεί τη δεκαετία του 1950 με στόχο να φέρει την επανάσταση στην καθημερινή ζωή, δημοσίευσε στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου το φυλλάδιο «Για την αθλιότητα στους φοιτητικούς κύκλους». Από τα πιο ξεχωριστά μέλη της, ο Γκι Ντεμπόρ και ο Ραούλ Βανεγκέμ επηρέασαν ιδιαίτερα τους Γάλλους φοιτητές. Η Ιντερνασιονάλ Σιτουασιονίστ έλαβε ενεργό μέρος στην κατάληψη της Σορβόννης και ο Ντεμπόρ βρέθηκε στο πλευρό του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και των άλλων εξεγερμένων. Η κεντρική ιδέα στη σκέψη του Ντεμπόρ ήταν η κοινωνία ως θέαμα. Στο σημαντικότερο βιβλίο του, «Η κοινωνία του θεάματος», γράφει: «Ολόκληρη η ζωή στις κοινωνίες όπου κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής παρουσιάζεται σαν μια απέραντη συσσώρευση θεαμάτων. Όλα όσα οι άνθρωποι τα ζούσαν κάποτε άμεσα, έχουν γίνει απλές αναπαραστάσεις». Στους παρισινούς τοίχους οι φοιτητές έγραφαν «Η πλήξη είναι αντεπαναστατική», απηχώντας τις ιδέες του Ραούλ Βανεγκέμ όπως αυτός τις είχε εκφράσει στο βιβλίο του «Η επανάσταση της καθημερινής ζωής».

Ο Ανρί Λεφέβρ. Τα γεγονότα του Μάη στη Γαλλία, αλλά και μια σειρά από άλλες εξεγέρσεις στην Ευρώπη και την Αμερική φάνηκε να δικαιώνουν έναν άλλον διανοούμενο, τον φιλόσοφο Ανρί Λεφέβρ. Την ώρα που οι σταλινικοί δεν φαίνονταν σε θέση να κατανοήσουν τους εξεγερμένους φοιτητές και να επικοινωνήσουν μαζί τους, ο Λεφέβρ έβλεπε αυτούς τους φοιτητές ως θύματα μιας κοινωνικής και πνευματικής αποξένωσης και ως φορείς μιας κοινωνικής απελευθέρωσης που θα οδηγούσε στη δημιουργία του «συνολικού ανθρώπου».

Σε αυτό το πλαίσιο ουδείς αμφισβητεί τη συμβολή του Κορνήλιου Καστοριάδη, που ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του «μαθητή» του Άγι Στίνα (Σπύρου Πρίφτη), μια σημαντική μορφή του ελληνικού επαναστατικού κινήματος. Μέσα από έναν κύκλο διανοουμένων οι οποίοι εξέδιδαν το περιοδικό «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», ο Καστοριάδης ασκούσε κριτική στη δυτική καπιταλιστική και τη σοβιετική γραφειοκρατική κοινωνία.

Η εξέγερση του Μάη του ΄68 θέλησε κάτι εντελώς διαφορετικό από όλες τις προηγούμενες: την κατάργηση της ιεραρχικής κοινωνίας. Εκφυλίστηκε τελικά σε μια εξέγερση με αρχηγούς και οπαδούς- αυτό ακριβώς που ήθελαν να αποφύγουν ο Ντεμπόρ, ο Λεφέβρ και ο Καστοριάδης.

Αυτά τότε...Μια εξέγερση που εμείς λίγο πήραμε χαμπάρι λόγω "φρεσκότητας" χούντας, μια εξέγερση όμως που είχε υπόβαθρο και όπως όλες... καλές προθέσεις. Κι όπως όλες εκφυλίστηκε μετατρεπόμενη σε μια νομοτελειακή σχεδόν κατάσταση αρχηγών και αρχηγευόμενων, σε μια απ΄ τα ίδια δηλαδή. ΄Οπως και με την άλλη του ΄17 που εξελίχτηκε σε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο όπου κάποιοι-λίγοι περνούσαν καλά ελέγχοντας την νομιμοφροσύνη των πολλών, έτσι και μ΄ αυτή, κάποιοι επώνυμοι βρέθηκαν στην πολιτική σκηνή εξαργυρώνοντας τις περγαμηνές τους σαν να ήταν αξιόγραφα και οι πολλοί που πίστεψαν είτε πήγαν σπίτια τους, είτε χάθηκαν στους πέντε δρόμους, όπως λέει και ο στίχος από τις Ξένες Πόρτες.

Βέβαια, επηρεαζόμενοι από την επέτειο, από τα 40χρονα και μετρώντας τα δεδομένα, κοιτάζοντας τα σημερινά, αναρωτιόμαστε σύμφωνα με τον τίτλο της ανάρτησης...Τώρα τι γίνεται με τον Μάη του ΄08, που γίνονται τα μύρια όσα και όχι εξέγερση δεν φαίνεται, αλλά ούτε καν αντίδραση. Σαυτή την σημερινή αποθέωση της Κοινωνίας του Θεάματος, στην εικονικότητα της ζωής, ποιός θα αντιδράσει και ποιός θα κάνει την αρχή να εξεγερθεί; Θα μου πεις, και γιατί...αφού όλα εκφυλίζονται... και θα σου απαντήσω...χωρίς εξέγερση ποτέ, τίποτα δεν άλλαξε...το κυνήγι της ουτοπίας είναι το ελιξήριο της ζωής.

Eντυπώσεις και φωτογραφήματα ενός ταξιδιού

Η έξοδος του Αγγίτη ποταμού από το ομώνυμο σπήλαιο και το πέσιμό του από ψηλά...

...Το δάσος της Ελατιάς στο νομό Δράμας, ένα αλπικό-ελβετικό τοπίο, με την μοναδική κόκκινη ελάτη, τις λεύκες, τις σημμύδες κλπ. μια αίσθηση αναζωογόννησης παντού...

...η διαδρομή προς το δάσος της Ελατιάς, με τις χιλιάδες λεύκες...

...και μια ευχάριστη έκπληξη στην διαδρομή προς Ελατιά...άλογα και πουλάρια σε ένα ξέφωτο βόσκουν με φόντο ...κούνιες!!!

...ο μπαμπάς ο Νέστος κυλάει αργά σε μορφή...ντοκιμαντέρ!

...ο μέγας τροχός στην έξοδο του σπηλαίου του Αγγίτη ποταμού, που "ανέβαζε" παλιά το νερό ψηλότερα για να αρδεύονται τα παρακείμενα χωριά...

...ο Αγγίτης ποταμός κυλάει ορμητικότερα εκτός σπηλαίου κι εμείς τον περνάγαμε ασφαλώς από τις γεφυρούλες, φωτογραφίζοντάς τον...

...η είσοδος του σπηλαίου της Αλιστράτης Σερρών(μέχρις εδώ επιτρεπόταν η φωτογράφιση), ή καλύτερα, η πύλη ενός παραδείσου που αξίζει να διαβεί κανείς...

΄Ενα ταξίδι σ΄ αυτούς τους τόπους, όπως αυτό στην βόρεια Ελλάδα, με επίκεντρο το νομό Σερρών και της Δράμας, με αφορμή την παράσταση της Μουσικής Παρέας Σάμου, έχει και τις εκπλήξεις του, όπως αυτά που είδαμε με την παρέα και ένα μικρό δείγμα σας παραθέτω, μετά από απαίτηση φίλων και συνμπλόγκερς. Σαν ένα μικρό και πρόχειρο συμπέρασμα, μπορώ να πω ότι υπάρχουν θησαυροί σε όλη την Ελλάδα, που πολλοί από μας ακόμη δεν τους έχουμε ανακαλύψει και επίσης ότι οι τοπικές κοινωνίες, μέσω της αυτοδιοίκησης φροντίζουν για την τουριστική αξιοποίηση αυτών των θησαυρών με σεβασμό και προσοχή στο οικοσύστημα. Παραδείγματα που διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, το καταπληκτικής ομορφιάς σπήλαιο της Αλιστράτης Σερρών καθώς και αυτό του Αγγίτη ποταμού στην Προσωτσάνη Δράμας. Και βέβαια το δάσος της Ελατιάς στη Δράμα, ψηλά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις Αλπεις και την Ελβετία, εκτός ίσως από τα πολυτελή σαλέ. Ελπίζω να ευχαριστήθηκε το μάτι σας από την περιήγηση. ΄Εχω κι άλλο υλικό, αλλά...σιγά-σιγά!

Επιστροφή Μουσικής Παρέας Σάμου

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΕΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ…
Με καλές εντυπώσεις γύρισε η Μουσική Παρέα Σάμου από την Πρώτη Σερρών, όπου συμμετείχε με την φετινή της παράσταση στις εκδηλώσεις της Ζ΄ Μαθητιάδας. Το αθλητικό μέρος της διοργάνωσης ήταν εντυπωσιακό και κυρίως ελπιδοφόρο. Χίλια τριακόσια παιδιά γυμνασίων από όλη την Ελλάδα και από 27(!)χώρες του κόσμου όπου υπάρχουν ελληνικά γυμνάσια, αμιγή ή μικτά, έζησαν σε συνθήκες ιδανικές λίγες μέρες, με άθληση και κυρίως με προσωπική επαφή, μεταφέροντας το καθένα τις εμπειρίες του.
Στο τεράστιο, για τα δεδομένα ενός χωριού όπως η Πρώτη, αθλητικό κέντρο, με κανονικό γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα, τέσσερα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, δύο βόλλεϋ και εξοπλισμό για 35 αθλήματα, νεολαία και μεγαλύτεροι ζουν κάθε χρόνο την δική τους μικρή Ολυμπιάδα. Παράλληλα με τις αθλητικές, υπάρχουν και πολιτιστικές εκδηλώσεις, στην πλατεία του χωριού, οι οποίες ακόμη θέλουν δουλειά για να ανταποκρίνονται στο μέγεθος μιας τέτοιας διοργάνωσης, αλλά τα μεγέθη(τοπικής κοινωνίας και επισκεπτών)είναι δυσανάλογα και χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια και η αρωγή κι άλλων. Το αθλητικό κέντρο για ευνόητους λόγους φέρει το όνομα του κ. Αχιλλέα Καραμανλή, για την υποστήριξή του, και η τελετή έναρξης ήταν κάτι το φαντασμαγορικό, με λέϊζερ και μουσικές, με την παρέλαση όλων των ομάδων, με τη ζωντάνια των νιάτων και την παρουσίαση της γνωστής κ. Εύας Φραγκάκη του Αντέννα. Αξίζει να σημειωθεί πως την όλη παρουσίαση και της τελετής έναρξης και των πολιτιστικών εκδηλώσεων κάνει κάθε χρόνο ο Αλέξης Κωστάλας, που φέτος ήρθε την δεύτερη μέρα λόγω άλλων υποχρεώσεων.
΄Οσο αφορά τώρα την παράσταση της Μουσικής Παρέας Σάμου, δεν πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Μαίου λόγω βροχής, αλλά την Κυριακή 11 του μηνός, και δεν ολοκληρώθηκε, επίσης λόγω βροχής. ΄Ισως στο μέλλον ο Δήμος Πρώτης να φροντίσει να έχει σαν εναλλακτική λύση μια αίθουσα γιαυτές τις περιπτώσεις. Η φιλοξενία πάντως και η εξυπηρέτηση ήταν άψογες, η προθυμία των ανθρώπων της διοργάνωσης και κυρίως των εθελοντών ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους κι εμείς δεν έχουμε λόγια να τους ευχαριστήσουμε, κυρίως γιατί πασχίζουν για τον τόπο τους, επιδεικνύοντας την αγάπη τους γιαυτόν εμπράκτως.
Μουσική Παρέα Σάμου

Σας έλειψα; Αντε βρε, νάμαι πάλι!

Ηταν μια όμορφη εμπειρία, παρά τα όποια αρνητικά αντιμετωπίσαμε, με πρώτο βέβαια τον καιρό. Ημουν με την Μουσική Παρέα Σάμου στη Πρώτη Σερρών, για να παρουσιάσουμε την φετινή μας παράσταση στα πλαίσια των παράλληλων με τις αθλητικές, πολιτιστικών εκδηλώσεων της Ζ΄Μαθητιάδας, που γίνεται εκεί τα τελευταία 8 χρόνια. Παράλληλα σαν επισκέπτες και φυσιολάτρες φέραμε και τις βόλτες μας, γνωρίζοντας πολύ ωραία μέρη, απ΄ αυτά που χαρακτηρίζουν την Βόρεια Ελλάδα, σπήλαια Αλιστράτης και Αγγίτη ποταμού, σε Σέρρες και Δράμα και μια καταπληκτική περιοχή κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα την Ελατιά με ένα απέραντο δάσος(επιφυλάσσομαι να αναρτήσω φωτογραφίες τις επόμενες μέρες για να πειστείτε). Σαν Μουσική Παρέα Σάμου, δώσαμε όπως πάντα τον καλύτερο εαυτό μας κι αν μας βοήθαγε κι ο καιρός πιστεύω ότι θα μίλαγαν πολλοί εκεί πάνω για μας. Οι τρεις φωτογραφίες(ένα μικρό δείγμα)είναι από τη παράστασή μας, από το αθλητικό κέντρο της Πρώτης(καλά χλιδή μιλάμε)και μια πανοραμική του Νέστου από ψηλά. Επιφυλάσσομαι, γιατί πρέπει και να "φορτίσω" μπαταρία τώρα. Γειά!

H πρόκληση ως στάση ζωής

Σήμερα η ανάρτηση θα είναι οργισμένη, σας προειδοποιώ. Και θα είναι οργισμένη, όχι γιατί έχω τίποτα απωθημένα προσωπικά με τον εικονιζόμενο, αλλά η πολιτική του παρουσία ανέκαθεν προκαλούσε το πολιτικό μου αισθητήριο και μου έφερνε μια ιδιάζουσα αναφυλαξία. Είμαι θιασώτης του "δόγματος" που είχε σαν πολιτική εκτίμηση λανσάρει, ο κάποτε εκδότης της σατιρικής εφημερίδας ΠΟΝΤΙΚΙ Κώστας Παπαϊωάννου(το τότε ΠΟΝΤΙΚΙ όχι το σημερινό), όταν είχε πει: "Μετά τα όσα ανεπίτρεπτα πολιτικά και ηθικά έγιναν το 1965, με την αποστασία, τις εξαγορές συνειδήσεων κλπ. πίστευα ότι ο Μητσοτάκης σαν πολιτικός ήταν αποβλητέος δια παντός από την πολιτική ζωή της χώρας...".

Και βέβαια μαζί με όλους μας ο κυρ-Κώστας έζησε την πολιτική νεκρανάσταση του εν λόγω και εικόνα, μέχρι του σημείου να εκλεγεί και πρωθυπουργός της χώρας, με τις ευλογίες ένθεν-κακείθεν πολιτικών και άλλων κύκλων(να μην επεκταθώ και αναμοχλεύσω την μνήμη σας). Βέβαια, όπως καμμιά τερατογέννεση δεν ζεί για πολύ, έτσι και η άνευ μαθηματικής ή άλλης λογικής(0+0=14 αν θυμάστε)διακυβέρνηση έληξε άδοξα, όπως άδοξα άρχισε. Φαίνεται όμως ότι στη λογική του ρητού "έξις, δευτέρα φύσις" το άτομο επανέρχεται ξανά και ξανά, προκειμένου, μετά τον θάνατο όλων των μαρτύρων να πετύχει την αναθεώρηση της πολιτικής του δίκης και να εξαλείψει τα ανομήματά του, δια της μεθόδου των συνεδρίων, των ημερίδων κλπ. τερτιπίων, προωθώντας και ινστιτούτα, φέροντα το όνομά του(ασφαλώς όχι ινστιτούτα-πολιτικής-καλλονής, γιατί σε όλα υπάρχουν όρια, ακόμα και στο πολιτικό λίφτινγκ και τις πλαστικές πολιτικές). Αυτό που με ενόχλησε ήταν πως στο ακροατήριο, εκτός από τα παιδιά του που κατανοώ την ανάγκη τους, ήταν και προσωπικότητες εγνωσμένου (ή αμφισβητουμένου από κάποιους) κύρους, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Λεωνίδας Κύρκος, που παρακολουθούσαν, ας ελπίσω με έκπληξη, τα όσα εξεστόμιζε από του φοβερού βήματος του Μεγάρου Καρατζά, εκεί στην οδό Αιόλου(αιδώς καθόλου), έξωθεν του οποίου πωλούνται από πλανόδιους τα πάντα και χτες συνέβαινε το ίδιο και εντός του κτιρίου.

Ας δούμε λίγα εδάφια από το ρεπορτάζ του σημερινού ΕΘΝΟΥΣ.Οι επισημάνσεις δικές μου:

Αποστάτησε... για το καλό της χώρας
Ο Κ.Μητσοτάκης κατηγόρησε Γεώργιο και Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ επιχείρησε να δώσει άφεση στο παλάτι «E» 7/5

...χθες στο επιστημονικό συμπόσιο που διοργάνωσε στο Μέγαρο Καρατζά της Εθνικής Τράπεζας το ίδρυμα «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης» με θέμα «από τον ανένδοτο στη δικτατορία». Ο Κ. Μητσοτάκης, αναφερόμενος στην αποστασία, είπε πως ήταν «μια επιλογή για το καλό της χώρας, προκειμένου να αποφευχθεί η ρήξη του Γεωργίου Παπανδρέου με το παλάτι, η οποία θα οδηγούσε ευθέως προς τη δικτατορία»,

...«ο πολιτικός κόσμος στην ουσία επιζητούσε την ενεργή ανάμειξη του βασιλέα στις εξελίξεις και αυτό διαμόρφωσε έμπρακτα το διευρυμένο πλαίσιο στο οποίο μπορούσαν να κινηθούν οι βασιλείς»...

«το προσωπικό τίμημα των γεγονότων του '65, πολιτικά, ιστορικά και εκλογικά το έχω καταβάλει -δίκαια ή άδικα- και με το παραπάνω», τόνισε ότι τη σύγκρουση με τον Γεώργιο Παπανδρέου «ούτε την ήθελα, ούτε τη σχεδίασα, ούτε είχα κάποιο όφελος να αποκομίσω και άρα ζημιώθηκα βαρύτατα από όσα συνέβησαν». ..». «Τον Γεώργιο Παπανδρέου δεν τον ανατρέψαμε, όπως η αντίπαλη προπαγάνδα προσπαθεί να εμφανίσει» σημείωσε. Ο κ. Μητσοτάκης επιτέθηκε εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος -όπως είπε- αντέδρασε στην απόφαση του πατέρα του να στηρίξει την κυβέρνηση Παρασκευόπουλου (του μίλησε μέχρι και υβριστικά, ισχυρίστηκε), ενώ, όπως είπε «ο Γεώργιος Παπανδρέου του εξομολογήθηκε» όταν ήδη είχε γίνει η χούντα, ότι «ο Ανδρέας τα έκανε όλα». «Εγώ έκανα ό,τι μπορούσα για να αποτρέψω τη δικτατορία που ερχόταν, αλλά μίλαγα σε ώτα μη ακουόντων» είπε ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ βάλλοντας κατά του Π. Κανελλόπουλου, αλλά και κατά της Αριστεράς, που «εσύρετο μοιραία και άβουλη προς τη δικτατορία...«Δυστυχώς όμως» όπως σημείωσε «η επιλογή μας δεν έφερε αποτέλεσμα. Καήκαμε χωρίς να σώσουμε τον τόπο, αφού δεν αποτρέψαμε τελικά την εκτροπή». «Αν έμενε η κυβέρνηση Στεφανόπουλου, θα εδραιωνόταν η δημοκρατία, αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν ήθελε να αφήσει τους αποστάτες να μείνουν νικητές μέχρι το τέλος» είπε με στόμφο ο πρώην πρωθυπουργός. ..

Σημειώνεται ότι στην εκδήλωση παραβρέθηκαν συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη και πρώην βουλευτές της ΝΔ, τα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς Λ. Κύρκος και Μ. Γλέζος, ενώ εντύπωση προκάλεσε η απουσία εν ενεργεία βουλευτών της ΝΔ, πέρα από τα παιδιά του πρώην πρωθυπουργού Ντ. Μπακογιάννη και Κ. Μητσοτάκη, μία μέρα μάλιστα μετά το πολιτικό μνημόσυνο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στο οποίο παραβρέθηκαν πολλοί υπουργοί και βουλευτές.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΚΟΥΛΑΣ
g.pikoulas@parliament.gr

Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου σήμερα

Λοιπόν, σήμερα(λίγο αργά το ανεκάλυψα, αλλά...γιορτάστε την αύριο και κάθε μέρα εσείς)είναι Παγκόσμια Ημέρα του Γέλιου που πρώτος λανσάρισε ο Ινδός δρ Μαντάν Κατάρια και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες. Γιορτάζεται κάθε πρώτη Κυριακή του Μάη κι εκεί στην Ινδία ο εν λόγω διοργανώνει πορεία ειρήνης, ασκήσεις γιόγκα μετά γέλιου, άλλες δραστηριότητες γέλιου(έτσι γράφει, δεν διευκρινίζει αν το γαργάλημα περιλαμβάνεται σε αυτές)καθώς και προσευχές για την παγκόσμια ειρήνη(διότι όπως αντιλαμβάνεστε μόνο εν ειρήνη γελάνε οι άνθρωποι, στον πόλεμο συνήθως κλαίνε).

Βάλτε το γέλιο στη ζωή σας, στην καθημερινότητά σας, γελάστε ακόμη κι αν κάτι δεν προκαλεί και τόσο πολύ, γελάστε κατά βούληση...


...άντε, και ένα ανέκδοτο από μένα(απονήρευτο):
Ήταν κάποτε ενα κοριτσάκι που κάθε βράδυ πριν πάει για ύπνο έλεγε την προσευχή του.Το ακούει ένα βράδυ ο πατέρας του να λέει:- Θεούλη μου, να έχεις καλά την μαμά μου, τον μπαμπά μου και να δώσεις ενα μεγάλο φιλί στην γιαγιά μου!
Την επόμενη ημέρα πέθανε η γιαγιά.
Το βράδυ:-Να έχεις καλά την μαμά, τον μπαμπά και να δώσεις ενα φιλί στην θεία.
Την επόμενη ημέρα πέθανε η θεία.
Ο μπαμπάς που την είχε ακούσει και εκείνο το βράδυ έκατσε εξω απο την πόρτα και άκουσε:- Να έχεις καλά την μαμα μου, τα αδερφάκια μου και να δώσεις ένα τεράστιο φιλί στον μπαμπά μου.
Ο μπαμπάς πέρασε μία πολύ δύσκολη νύχτα, αλλά μέχρι το βράδυ που γύρισε σπίτι, τίποτε δεν του συνέβει.
- Γυναίκα, λέει στην γυναίκα του, βάλε μου να φάω γιατί είχα μία πολύ δύσκολη μέρα.
- Εσύ είχες δύσκολη μέρα; Εγώ τι να πω που ήρθε σπίτι ο κουμπάρος και πέθανε;

Σ΄ αυτή τη χώρα; Αποκλείεται!

Σπάνιο είδος τα μουλάρια!
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κώστας Καντούρης
Είδος υπό εξαφάνιση τείνει να γίνει το μουλάρι στην ελληνική περιφέρεια.
Παρ΄ ότι οι ανάγκες, ειδικά για εργασίες δασεργατών, παραμένουν αυξημένες, ο πληθυσμός τους μειώνεται διαρκώς τις τελευταίες δεκαετίες. Χαρακτηριστικό είναι ότι Βρετανοί δημιούργησαν μία οργάνωση για τη φροντίδα των ιπποειδών εργασίας στην Ελλάδα, την ώρα που οι ιδιοκτήτες μουλαριών διαμαρτύρονται ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν πριμοδοτεί την αναπαραγωγή τους, με συνέπεια να αναγκάζονται να κάνουν οι ίδιοι εισαγωγές από τη Βουλγαρία.

Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ των μουλαριών στην ελληνική επικράτεια σήμερα φτάνει τα 13.337, όταν τη δεκαετία του ΄70 έφτανε τα 179.000. Το μουλάρι δεν είναι είδος που αναπαράγεται αυτόνομα, αφού αποτελεί διασταύρωση αλόγου και γαϊδάρου και γεννιέται στείρο.
. ..«Γιατί δεν δίνουν κίνητρα για την αναπαραγωγή τους όπως έκαναν με τα άλογα; Θα μας βάλουν να κουβαλάμε μόνοι μας τόνους ξύλα και μετά τα 60;», διαμαρτύρεται ο δασεργάτης Παναγιώτης Ηλιάδης, ο οποίος δηλώνει έτοιμος να κατέβει στη Βουλή με τα μουλάρια του για να διαμαρτυρηθεί.
ΣΧΟΛΙΟ: Μόνο έτσι φίλε μου, έχεις ελπίδες να λυθεί το πρόβλημα, έτσι και κατεβείτε με τα μουλάρια στη Βουλή, μπορεί να θορυβηθούν κάποιοι.
Αλλά αυτό ακόμη και μετά την παράθεση των στοιχείων αδυνατώ να το πιστέψω. Ποιό; ΄Οτι σε αυτή τη χώρα είναι υπό εξαφάνιση τα μουλάρια.

Νάταν όλα Δανικά...

...και θα βλέπατε πόσο θα έπιανε αυτή η μεμψιμοιρία και η διάχυτη απαισιδοξία που κυριαρχεί τώρα σε τούτη εδώ τη χώρα τη δική μας. Για διαβάστε-νέοι και μεγαλύτεροι-και βλάλτε τα πολιτικά σας συμπεράσματα από τα ισχύοντα στη Δανία, όπου-μην νομίσετε-δεν κυβερνούν τίποτα σοσιαλιστές του παλιού καιρού, ούτε κρατιστές του κερατά, αλλά σοβαροί πολιτικοί, που αγαπούν τη χώρα και τον λαό τους και "ποτίζουν" το δέντρο της ανάπτυξής τους, απ΄όταν χρειάζεται για να ανθίσει και να βγάλει καρπούς. Κι όταν ο νεανικός πληθυσμός είναι αισιόδοξος για το μέλλον και σίγουρος, τότε αυτό, το μέλλον, δεν μπορεί παρά να είναι ευοίωνο για όλους. Για πάρτε μάτι κατωτέρω:

Η ευτυχία τού να είσαι Δανός
Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ mmitsos@dolnet.gr
Ανέμελοι μαθητές στην Κοπεγχάγη
Oι νέοι της Δανίας περιμένουν με ανυπομονησία το μέλλον. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους νέους της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Ελλάδας, που αντιμετωπίζουν το μέλλον με ανησυχία, αν όχι με φόβο. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά; Πώς εξηγείται ότι στη Δανία συναντά κανείς τους πιο ευχαριστημένους νέους της Ευρώπης; Οι λόγοι είναι δύο, λέει στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ η κοινωνιολόγος Σεσίλ Βαν ντε Βελντ, συγγραφέας του βιβλίου «Ενηλικίωση: συγκριτική κοινωνιολογία της νεολαίας στην Ευρώπη» (εκδ. ΡUF). Ο ένας έχει σχέση με το παιδαγωγικό σύστημα. Στη Δανία, η εργασία και η εκπαίδευση είναι στενά συνδεδεμένες. Το 55% των Δανών ηλικίας 15 ώς 24 ετών εργάζονται, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Γαλλία είναι μόλις 11%. Οι σπουδές είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να μπορούν να διακόπτονται από διαστήματα στην επιχείρηση. Μπορεί να αποφοιτήσει κάποιος από το σχολείο, να δοκιμάσει διάφορες δουλειές και στα 27 του να επιστρέψει στο Πανεπιστήμιο. Όλες οι εμπειρίες που θα έχει συγκεντρώσει βαραίνουν εξίσου με το δίπλωμα και εμπλουτίζουν το βιογραφικό του. Στη Γαλλία, αντίθετα, κλειδί για την επιτυχία στη ζωή θεωρείται το δίπλωμα, και μόνο αυτό. Για να μη μιλήσουμε για την Ελλάδα... Αποφασιστικό ρόλο στην πορεία των νεαρών Δανών παίζει το κράτος, που χρηματοδοτεί σχεδόν εξ ολοκλήρου τις σπουδές τους. Από τα 18 του χρόνια, κάθε φοιτητής έχει στη διάθεσή του ένα μπλοκ κουπονιών αξίας χιλίων ευρώ το καθένα, τα οποία αντιστοιχούν σε έξι χρόνια μαθητείας και μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κατά βούληση, ανάλογα με το αν σπουδάζει ή εργάζεται. Ουσιαστικά πρόκειται για μια υποτροφία, που δεν υπολογίζεται όμως με βάση το οικογενειακό εισόδημα όπως σε άλλες χώρες. Έτσι, οι Δανοί ηλικίας 20 ώς 30 ετών δεν έχουν κανέναν λόγο να αγχώνονται. Έχουν όλη την άνεση να δοκιμάσουν τον εαυτό τους σε διάφορα πεδία, ώστε να αποφασίσουν τι τους πάει καλύτερα. Ο δεύτερος λόγος που εξηγεί την αισιοδοξία των νεαρών Δανών είναι ότι φεύγουν πολύ νωρίς από το σπίτι. Η οικονομική τους αυτονομία τούς δίνει τη δυνατότητα να ζήσουν μόνοι τους από τα 20 κιόλας χρόνια, ενώ η ηλικία απαγκίστρωσης στη Γαλλία είναι τα 23 χρόνια και στην Ισπανία τα 28. Με άλλα λόγια, οι Δανοί εγκαταλείπουν την οικογενειακή εστία στο δεύτερο έτος των σπουδών τους, ενώ οι νέοι άλλων χωρών περιμένουν συνήθως να πάρουν πτυχίο, αν όχι και τον πρώτο τους μισθό. Η αποχώρηση από το σπίτι θεωρείται κάτι φυσιολογικό στη Δανία, δεν αντιμετωπίζεται ως μια συμβολική ρήξη. Πολλές φορές είναι οι γονείς εκείνοι που δείχνουν την πόρτα στα παιδιά τους! Κι αυτό τους δίνει αυτοπεποίθηση και τόλμη.

Μια καλημέρα είν΄ αυτή...

...πέστην κι ας πέσει χάμω...και πού ξέρεις μπορεί νάσαι εσύ ο τυχερός που θα κερδίσει ένα από τα χρηματικά έπαθλα.΄Ολα αυτά βέβαια στο Βέλγιο(εδώ ως γνωστόν κερδίζεις αν απαντήσεις καλύτερα από έναν δεκάχρονο ή αν βρεις την ταυτότητα κάποιου που ίσταται ατάραχος σε ένα βάθρο στο στούντιο ή αν συνεχίσεις επιτυχώς τον στίχο ενός "αοιδήματος" που σου προτείνει ο Ανδρέας ή,ή,ή....). Για διαβάστε κατωτέρω τι ωραίες ιδέες που υπάρχουν και συνδυάζουν την προσδοκία του κέρδους με την κοινωνικότητα των ανθρώπων που στις μεγάλες πολιτείες έχουν έχει εκλείψει:

Μια «καλημέρα» κερδίζει 25.000 ευρώ
Η ΔΙΑΧΥΤΙΚΟΤΗΤΑ και η ευγένεια πληρώνονται στο Βέλγιο- τουλάχιστον για μια βδομάδα. Από τις 5 έως τις 9 Μαΐου η μη κυβερνητική οργάνωση «Μηνύματα χωρίς όνομα» καλεί τους πολίτες της χώρας να λένε μια απλή «καλημέρα» μεταξύ τους σε μέσα μεταφοράς, καταστήματα και δρόμους με έπαθλο 25.000 ευρώ για τον πιο τυχερό. Οι λιγότερο τυχεροί μπορεί να κερδίσουν 25 ευρώ αν τύχει να απευθύνουν τον χαιρετισμό σε έναν «ελεγκτή» της οργάνωσης. Η ιδέα της φλαμανδικής ΜΚΟ ενθουσίασε εφημερίδες, κανάλια και τράπεζεςακόμη και τον εθνικό οργανισμό τυχερών παιχνιδιών-, οι οποίοι ανέλαβαν τη χορηγία του εγχειρήματος. Η «εβδομάδα της καλημέρας» δεν είναι, όμως, διαγωνισμός ή παιχνίδι. Οι ίδιοι οι εμπνευστές αναρωτιούνται, εξάλλου, στην ιστοσελίδα τους: «Δεν είναι υπερβολικό να προσφέρονται χρήματα για λίγη ανθρώπινη ζεστασιά;». Πρόκειται, όπως λένε, για μια «εκστρατεία ευαισθητοποίησης για να πεισθούν όλοι ότι η κοινωνία μπορεί να είναι πιο φιλική, χάρις στη μικρή συμβολή καθενός από εμάς. Μια “καλημέρα” κάνει καλό στην υγεία και αυξάνει το αίσθημα ασφάλειας».
Στον καθρέφτη
Η οργάνωση προτείνει μάλιστα στους Βέλγους να ξεκινήσουν με μια καλημέρα στον καθρέφτη τους κι αφού φτιάξει η διάθεσή τους να συνεχίσουν με το κινητό τους και τον υπολογιστή τους. Ακολουθούν και άλλες συμβουλές: Η οργάνωση προτείνει στους Βέλγους να κρεμάσουν μια ταμπέλα με την επιγραφή «καλημέρα» στην πόρτα του σπιτιού τους ή να κάνουν διαγωνισμό με τους συναδέλφους τους στο γραφείο για να βραβεύσουν αυτόν που χαιρετάει περισσότερο.

"Νεραϊδόσκονη" δια πάσαν νόσον;

Ασφαλώς θα ακούσατε την είδηση με το κομμένο δάχτυλο στην Αμερική, που χάρη σε μια σκόνη(νεραϊδόσκονη χαρακτηρίστηκε)το δάχτυλο "μάκρυνε" αναπληρώνοντας το κομμένο μέρος και σήμερα έχει το ίδιο παλιό του μέγεθος. ΄Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτό σαν ιατρικό επίτευγμα ανοίγει νέους ορίζοντες και για άλλες εφαρμογές της νεραϊδόσκονης που περιέχει κολλαγόνο και δίνει στο δέρμα ..."αντοχή και ελαστικότητα". Δεν ξέρω πότε θα κυκλοφορήσει στο εμπόριο το εν λόγω σκεύασμα, αλλά ξέρω πολλούς που θα ήθελαν να "σκονίσουν" συγκεκριμένα "μέλη" τους προκειμένου να αποκτήσουν την επιθυμητή αντοχή και ελαστικότητα(κι αν βέβαια η ίδια σκόνη βοηθά και στην επιμήκυνση μεγαλύτερη η χαρά). Για δώστε προσοχή στο κατωτέρω κείμενο, διαβάστε το εμβριθώς, γιατί από τις τηλεοράσεις δεν προλαβαίνει κανείς να εμπεδώσει μερικά πράγματα:

Κομμένο δάχτυλο αναγεννήθηκε!
Σκόνη από αποξηραμένη κύστη χοίρου αποκατέστησε πλήρως κόψιμο ενός εκατοστού
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιώργος Αγγελόπουλος
Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα: με τη βοήθεια μιας πειραματικής σκόνης, κατάφεραν να αναγεννηθεί η κομμένη άκρη ενός ανθρώπινου δάχτυλου. Τέσσερις εβδομάδες αφότου ο Λι Σπίβακ χρησιμοποίησε τη «νεραϊδόσκονη», όπως την αποκαλεί, στο κομμένο ακροδάχτυλο του μεσαίου δάχτυλού του- από τραύμα του αφαιρέθηκε κομμάτι σάρκας ενός εκατοστού που έφτανε ώς το κόκαλο- η ζημιά αποκαταστάθηκε πλήρως. Το δάχτυλο επανήλθε στο αρχικό μήκος του και φαίνεται σαν όλα τα άλλα, με νύχι κι ακροδάχτυλο, ενώ η αίσθηση της αφής έχει επανέλθει πλήρως. Το μυστικό αυτής της εντυπωσιακής αναγέννησης είναι μια σκόνη που παρασκευάζεται από το εξωκυτταρικό περίβλημα μιας αποξηραμένης κύστης χοίρου, το οποίο είναι γεμάτο κολλαγόνο, την πρωτεΐνη που δίνει στο δέρμα αντοχή και ελαστικότητά. Αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί για να βοηθά στην αναγέννηση τραυματισμένων συνδέσμων σε άλογα. «Τη δεύτερη φορά που την εφήρμοσα, έβλεπα ήδη ότι το δάχτυλο μεγάλωνε», λέει ο 69χρονος Σπίβακ. «Κάθε μέρα και περισσότερο. Τελικά έκλεισε και ήταν ένα κανονικό δάχτυλο. Χρειάστηκαν περίπου τέσσερις εβδομάδες για να επουλωθεί».
Ο Σπίβακ είχε τραυματίσει το δάχτυλό του πριν από τρία χρόνια στον έλικα ενός μοντέλου αεροπλάνου. Απέρριψε τη λύση της μεταμόσχευσης για να δοκιμάσει τη «νεραϊδόσκονη» που του συνέστησε ο αδελφός του, πρώην χειρουργός και ιδρυτής της εταιρείας που παρασκευάζει τη σκόνη. Μολονότι δεν είναι εντελώς σαφές πώς λειτουργεί η σκόνη αυτή, οι παρασκευαστές της πιστεύουν ότι δραστηριοποιεί τη φυσική διαδικασία ίασης του οργανισμού, στέλνοντας σήματα που κινητοποιούν τα ίδια τα κύτταρα του σώματος για να επισκευάσουν τον κατεστραμμένο ιστό.
«Θα φτιάχνουμε ολόκληρα μέλη» Η «ΝΕΡΑΪΔΟΣΚΟΝΗ» φτιάχνεται με την απόξεση των κυττάρων από τα τοιχώματα μιας κύστης χοίρου. Ο ιστός που απομένει καθαρίζεται σε οξύ, ξεραίνεται και μετατρέπεται σε σκόνη. Τα θύματα εγκαυμάτων μπορεί επίσης να ωφεληθούν από τη σκόνη αυτή, ενώ ο δρ. Στίβεν Μπέιντιλακ του Ινστιτούτου Αναγεννητικής Ιατρικής ΜακΓκόουαν στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και επιστημονικός σύμβουλος της εταιρείας που παρασκευάζει τη σκόνη, εξετάζει επίσης αν μπορεί να προκαλέσει την αναγέννηση οισοφαγικού ιστού που έχει αφαιρεθεί σε καρκινοπαθείς. Λέει πως μια μέρα μπορεί να αναγεννηθούν με τη «νεραϊδόσκονη» ακόμη και ολόκληρα μέλη. «Πιστεύω πως σε δέκα χρόνια θα έχουμε στρατηγικές για το μεγάλο βήμα ώστε να φτιάξουμε κάποια στιγμή ολόκληρο μέλος».

Πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση και φροντίδα

Δωρεάν βιάγκρα
Χιλιανός δήμαρχος προσφέρει δωρεάν βιάγκρα σε όλους τους δημότες άνω των 60 ετών, προκειμένου να βελτιώσει τις σεξουαλικές επιδόσεις τους και συνάμα την «ποιότητα της ζωής» τους. Δήμαρχος, αλλά και γιατρός, ο Γκονζάλο Ναβαρέτε φαίνεται ότι ξέρει τι κάνει. Παράλληλα με την ανακοίνωση του νέου δημοτικού προγράμματος, το οποίο εκτιμάται ότι θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της μικρής πόλης Λο Πράντο, στα νότια του Σαντιάγκο, κατά είκοσι χιλιάδες δολάρια, ο δήμαρχος επισημαίνει στους ενδιαφερόμενους ότι τα βιάγκρα δεν είναι καραμέλες. Ο δήμος θα προσφέρει δωρεάν τέσσερα χαπάκια το μήνα για ισάριθμες συνευρέσεις, σε όποιον έχει συμπληρώσει το 60ό έτος της ηλικίας του και περάσει από τις απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις. Σε δηλώσεις του, στην εφημερίδα Las Ultimas Noticias, ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι αφορμή γι’ αυτή την άνευ προηγουμένου απόφασή του αποτέλεσαν τα διαρκή παράπονα των ηλικιωμένων δημοτών ότι δεν χαίρονται πια το σεξ.

ΣΧΟΛΙΟ:Να δήμαρχος, να μάλαμα. Η αξιοποίηση των δημοτικών πόρων προς όφελος(και τι όφελος!)των δημοτών και της τρίτης ηλικίας. Ποιά ΚΑΠΗ και ποιά ΚΗΦΗ, ποιές εκδρομές και ποιά ψυχαγωγικά. Δωρεάν Βιάγκρα στους απόμαχους της ζωής(και του σεξ), ελεγχόμενη διάθεση με τελικό στόχο της ευχαρίστηση όσων το στερούνται. Και το ποσό, όπως θα διαβάσατε, ευτελές ποσοστό του δημοτικού προϋπολογισμού, μπρος στα ωφέλη. viva Gonzales!!!