Είναι καιρός τώρα που θέλω να γράψω κάτι για το δημοτικό μας συμβούλιο και την λειτουργία του... για τους ανθρώπους του, για όσους το παρακολουθούν απλά, για τους παρατηρητές(τύπος κλπ.), για όλους όσους "διακονούν" αυτή την λειτουργία, που-να μην το ξεχνάμε-είναι ή θα μπορούσε να είναι προσαρμοσμένη στη συγκυρία, μια μικρογραφία της αρχαίας εκκλησίας του δήμου(και συγνώμη αρχαίοι μας πρόγονοι, εσείς ευτυχώς φύγατε νωρίς)...
...ο λέων της πλατείας πάντως εντελώς τυχαία φαντάζομαι ετοποθετήθη με στραμμένο το βλέμμα προς την αντίθετη της αίθουσας συνεδριάσεων κατεύθυνση, δεν πρόκειται δηλαδή για αποστροφή της κεφαλής λόγω των όσων διαδραματίζονται στις συνεδριάσεις... στις οποίες και παλιότερα, αλλά και τώρα επί εποχής Καλλικράτους, συμβαίνουν διάφορα κι ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να επιδείξει τον χαρακτήρα καταρχήν αλλά και άλλα, όπως η πολιτική του συγκρότηση, το επίπεδό του πολιτικό και κοινωνικό, το σεβασμό σε αυτή καθεαυτή τη λειτουργία και ό,τι άλλο συνάδει ή όχι με την κατάσταση...
...ε, εντάξει, οι ώρες των συνεδριάσεων τραβάνε υπερβολικά, λόγω δυσλειτουργιών και της τάσης των περισσοτέρων που το αποτελούν να παίρνουν τον λόγο ακόμα και κει που δεν χρειάζεται...στις συνεδριάσεις του δ.σ. παρατηρούνται εκτός των εντάσεων και των λεκτικών-ευτυχώς ακόμη-διαπληκτισμών και άλλα φαινόμενα όπως το κολάτσισμα πρόχειρου φαγητού, για ενίσχυση της αντοχής ενός εκάστου, η περιοδική έξοδος στο πλατύσκαλο εκτός αιθούσης για την βλαβερή συνήθεια του καπνίσματος, που ενίοτε συνοδεύεται και από την πόση παραδοσιακών ποτών(σούμα) που ενισχύουν εκτός από την εσωτερική θερμοκρασία των σωμάτων και την πολιτική "λίμπιντο" στην συνεχιζόμενη συνεδρίαση...
... πάντα οι συνεδριάσεις του δ.σ. συνεκέντρωναν "λαό", είτε κάποιους που αρέσκονται στην παρακολούθηση του, είτε εκπροσώπους του τύπου, είτε πολίτες που συζητιούνται θέματά τους... εσχάτως όμως έχει ενισχυθεί τα μάλλα το "λαϊκό" στοιχείο, καμμιά φορά μέχρις και αδιαχωρήτου... και φυσικά ενέσκηψαν και οι διαμαρτυρόμενοι για όλα όσα υποτιμητικά συμβαίνουν στον τόπο... με όλα τα αξεσουάρ(πανό, πλακάτ κ.ά) όπως αποτυπώνονται στο φωτορεπορτάζ των αγαπητών ρεπόρτερς, ή περίεργων με κάμερα όπως εγώ...
.
.. στις συνεδριάσεις του δ.σ. ενίοτε διενεργούνται και ψηφοφορίες-καλή ώρα όπως στη φωτό- όπου ο καλός φίλος Σταύρος(μόνιμη φιγούρα στις συνεδριάσεις τελευταία) περιφέρει την κάλπη(από χαρτόκουτο χαρτιού Α4), γιατί άμα σηκώνονται όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι να πάνε ως το προεδρείο εκτός της ανακατωσούρας, οι μισοί τουλάχιστον χάνονται στην έξοδο...
... η τελευταία όμως συνεδρίαση του πρώτου μήνα, του νέου σωτηρίου έτους 2012 που είναι και εξόχως επετειακό λόγω της συμπλήρωσης 100ετίας από την προσάρτηση της νήσου στο κυρίως σώμα της πατρίδος, ήταν εκτός από επεισοδιακή και διαφορετική, αφού είχαμε και πρώτη εκδήλωση παραιτήσεων από την αντιπολίτευση για τα γνωστά περί την πρόσφατη κινητοποίηση και αναμένεται συνέχεια, να δούμε τι θα κάνουν και οι υπόλοιποι...
Εν κατακλείδι αγαπητοί μου αναγνώστες, έχουμε ένα δημ.συμβούλιο αρκούντως ζωηρό, φασαριόζικο, επεισοδιακό, λίγο αλαλούμ, με στιγμές εξάρσεων και προσωπικών αντεγκλήσεων, δεν ισχυρίζομαι πως είναι το μοναδικό, σχεδόν σε όλα έτσι γίνεται, βλέπουμε και τα ανάλογα της Λέσβου στην τηλεόραση, βλέπουμε και σε άλλες περιοχές της χώρας... Η γκρίνια δεν είναι απότοκος μόνο των αντίθετων αισθημάτων μεταξύ συν- και αντι-πολιτευομένων, την γκρίνια και την υποβάθμιση των όποιων λειτουργιών την προκαλούν πολλοί παράγοντες, από τα πρόσωπα έως και την συγκυρία, η οικονομική στενότητα των πιστώσεων, οι άνωθεν ρυθμίσεις και όροι λειτουργίας... Φυσικά όπως λέει και το άσμα του Λουκιανού "φταίμε κι εμείς , φταίτε κι εσείς, φταίει κι ο Χατζηπετρής"... Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω θα μπορούσε να πει αν μίλαγε το δημ.συμβούλιο Σάμου, και επειδή δεν μιλάει... το δείχνει.
Αυτά είχα να πω, πάσα παρεξήγηση νερό κι αλάτι συντοπίτες, καλή συνέχεια!
Εικόνες απ΄ τα παλιά, απ΄ το αγαπημένο λιμάνι του Βαθιού, αναμνήσεις από όσα γινόντουσαν τότε, αναφορά-μνημόσυνο σε ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή, που έζησαν με αξιοπρέπεια και εντιμότητα όντες πάμφτωχοι...
...εικόνες από τη ζωή και τη κίνηση στο λιμάνι, με τα φορτηγά βαπόρια να ξεφορτώνουν κάθε λογής εμπορεύματα και τους λιμενεργάτες επί το έργον...
...παλιά σκαριά, παλιές φιλίες, αγνότητα και ειλικρινείς σχέσεις, κοινωνία με όλη τη σημασία της...
...΄ολα αυτά ήταν στο μυαλό μου από τη πρώτη στιγμή που ξεκίνησα την εκπομπή ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ στην ΣΑΜΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ...
...ήθελα να πω και να ακούσω από όσους τα θυμούνται, λίγα απ΄ όσα έζησα στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, στον άξονα Λιμάνι-Αγορά-Λιοντάρι-Ταμπάκικα-Μαλαγάρι...
...και τα κατάφερα... Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου την επόμενη των πυρκαγιών που ανάψανε εκεί πάνω στην Αθήνα μέσα κι έξω από το Κ(υ)οινοβούλιο...
...θυμηθήκαμε τόσα ωραία, από κείνη την υπέροχη εποχή,που όπως είπε ο Γιώργος: "μπαλώναμε τα παντελόνια, αλλά μετά το μόχθο της δουλειάς, έπρεπε να βρεθούμε για την καθιερωμένη ρετσίνα, το μεζέ, τη μουσική, τη παρέα, τα πειράγματα..."
... ένας οφειλόμενος φόρος τιμής, σ΄ αυτούς τους αγνούς ανθρώπους του μόχθου, που όπως λέει ο Γκάτσος "είχανε περηφάνεια στη πίκρα στην ορφάνια"...
... δεν ξέρω ως πότε, μη πω αιώνια η μνήμη σας και υπερβάλλω, όσο πάντως θα υπάρχουμε όσοι θυμόμαστε, θα σας μνημονεύουμε έναν προς έναν...
...κι επειδή στην αναφορά μας στην εκπομπή ξεχάσαμε έναν σημαντικό του σωματείου των λιμενεργατών και καλό άνθρωπο που βρίσκεται εν ζωή και μπορεί να πικραθεί, ας τον αναφέρω από εδώ... ΄Αγγελος Ζαχαράκης, να είναι καλά στην Αθήνα που βρίσκεται...
