Amico mio!
Για την μπούκνα, αυτό το υπέροχο φρούτο(αποκλειστικότητα της Σάμου), είναι το επόμενο "χτύπημα" του γεωπόνου Γιακουμή Αμυρσώνη, του ανθρώπου που όταν ήρθε στη Σάμο μετά τις σπουδές του και αποφάσισε να δημιουργήσει το ανθοκήπιο με τις ορχιδέες, κάποιοι(πολλοί)νόμισαν ότι τούστριψε. Σήμερα βέβαια οι ορχιδέες της Σάμου είναι γνωστές παντού στον κόσμο, έχει ανοίξει και άλλη μονάδα των αδελφών Γαρουφαλή και όλα πάνε κατ΄ ευχήν. Με την επιστολή του ο Γιακουμής, που θα διαβάσετε οσονούπω στις τοπικές εφημερίδες και που για λόγους χώρου, αλλά και δεοντολογίας, δεν δημοσιεύουμε, αναφέρεται σε αυτό το προϊόν και την μοναδικότητά του και προτείνει εν ολίγοις την καλλιέργειά του και το "πλασάρισμα" του όπου δει. Καλύτερα όμως να παραθέσω την εισαγωγή της επιστολής του, ανοικτής, προς διάφορους αρμοδίους, που μπορούν να "σπρώξουν" αυτή την ιδέα, επίσης...όπου δει:
΄Εμεινε μόνο ο χώρος όπου άλλοτε υπήρχε το μνημείο των ηρώων της πάλαι ποτε Χωροφυλακής, για το οποίο πολύς λόγος και όχι μόνο έγινε προ καιρού στο δημοτικό συμβούλιο. Το μνημείο θα εγκατασταθεί στον χώρο της Αγ.Ειρήνης και έτσι θα μπορέσει να επεκταθεί η "λαϊκή αγορά", που θα έφευγε, που θα πήγαινε αλλού, που θα στεγαζόταν σε οργανωμένο χώρο και άλλες κατά καιρούς εξαγγελίες. Στη λαϊκή μπορεί εσείς να ψωνίζετε ζαρζαβατικά, αλλά κάποιοι άλλοι "ψωνίζουν" άλλα...είδη!
ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ.
Από την Ικαρία ήταν η ανακοίνωση, τη διάβασα, κι αν σας πω πως την κατάλαβα θα είναι ψέμματα. Η ανακοίνωση μάλιστα ήταν ενημερωτική για τους δημότες, που πολύ αμφιβάλλω αν αποκρυπτογράφησαν το κείμενο(όχι τίποτ΄ άλλο, αλλά αν τα κατάφεραν θα αρχίσω να αμφιβάλλω για το νοητικό μου επίπεδο και θα τρέξω για nootrop. Η ανακοίνωση αναφερόταν στην διαχείριση των σκουπιδιών, μια πολύ πονεμένη ιστορία, αλλά τα αρχικά ήταν πολλά και...διάφορα. Τα απορίμματα έλεγε πρέπει να τα διαχειριστεί ο ΟΣΔΑ ή να γίνει ΧΑΔΑ, γιατί εμείς επιμέναμε σε έναν ΧΥΤΑ αλλά έγινε ΧΥΤΥ... Τι είναι όλα τούτα ρε παιδιά; Εγώ΄ξέρω από τον στρατό ένα σύνθημα και ένα παρασύνθημα, αυτοί εδώ το έχουν τραβήξει πολύ. ΄Αμα είναι για τα σκουπίδια να χρειάζονται τόσα συνθηματικά, τότε πόσα θα χρειάζονται για άλλού; Να ξέρουμε για να πάρουμε και θέση δηλαδή...ποιοί είναι με τον ΧΑΔΑ και ποιοί με τον ΟΣΔΑ...ΧΥΤ με Α στο τέλος ή με Υ; Αυτό πάντως που έχουνε μάθει ως τώρα οι περισσότεροι είναι το πέταγμα της σακούλας απ΄ το αυτοκίνητο. ΄Ολες out πάνε!
Ο δήμαρχος Μεσσάτιδος Αχαίας, ορθοπεδικός(εκείνο το "ορθοπαιδικός" δεν το εγκρίνω, παρ΄ όλο που το βλέπω σε νοσοκομεία) γιατρός στο επάγγελμα, έπεισε τους καταληψίες μαθητές του Δήμου του, υποσχόμενος επίλυση κάποιων αιτημάτων τους, πηδώντας από τα κάγκελα(όχι και τόση εμπιστοσύνη στην ειδικότητα γιατρέ μου)και ανοίγοντας διάλογο μαζί τους. Πώς λέγεται ο κ. δήμαρχος; Κολλιτσίδας(άνευ σχολίου)!
Δεν είναι που το λέει η πινακίδα για λόφους εμπορικούς, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. ΄Οπου κι αν κοιτάξεις ή ακούσεις γύρω σου επισκέπτη μου θα δεις και διαπιστώσεις έναν "ξερολισμό" άνευ ορίων. Κι έρχεσαι κι απορείς δηλαδή...αφού υπάρχουν τόσοι γνωρίζοντες γιατί αυτή η χώρα πάει...αδιάβαστη; Περί τα εξωτερικά και τα διπλωματικά ξερόλες, περί τα οικονομικά ξερόλες, περί το ασφαλιστικό τελευταίως, ειδικότης αποκτηθείσα εμπειρικώς... Τόσο που αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντί τους, ή...αρπάζεις κι εσύ μια ευκαιρία και το παίζεις ειδικός, έτσι για να μην τρέχεις στους ειδικούς γιατρούς με σύνδρομα κατωτερότητος και άλλα τέτοια ψυχολογικά.
Κατά την τελευταία παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, αίσθηση έκανε η απουσία τμημάτων των Προσκόπων, ενός σώματος που τουλάχιστον όσο θυμάμαι ήταν πάντα στη γραμμή, με τα διάφορα τμήματά τους και τα υπέροχα λυκόπουλα, όλων των ..."μεγεθών"! ΄Ηταν μια πολύ ηχηρή απουσία και αν το επισημαίνω είναι γιατί νομίζω ότι γενικά πέρασε απαρατήρητη, αλλά και ούτε κανείς πρόκειται να νοιαστεί νομίζω για την επανεμφάνισή τους, εκτός από κάποιους ανθρώπους που χρόνια προσπαθούν χωρίς υποστήριξη για την διατήρηση όχι αυτού καθεαυτού του ΣΕΠ, αλλά γιαυτή την ρημάδα την ιστορία της πόλης και του τόπου γενικότερα. Θα τρίξανε σίγουρα τα οστά του Ανδρέα του Ανεζίνη από την απουσία που σημείωσαν τα προσκοπάκια.
΄Οχι μόνο όταν κοιτάς από ψηλά, αλλά κι από απέναντι η Σάμος είναι ζωγραφιά(η φωτό είναι τραβηγμένη από τις απέναντι ακτές). Κι αυτή την εικόνα φυσικά δεν μπορούν να την απολαύσουν οι λάθρα ερχόμενοι, μια που η επίσκεψή τους αρχίζει βράδυ υπό την καθοδήγηση των Αγιάννηδων λαθρεμπόρων, να μην το ξεχνάμε, γιατί οι πραγματικοί διακινητές κάθονται αναπαυτικά στα Λουί Βιτόν γραφεία τους. Κρίμα γιατί ο Επταστάδιος είναι ότι πρέπει για τουριστικές περιηγήσεις και έχει καταντήσει μαύρη(από κάθε άποψη) θάλασσα.
Σαν κτίριο της Ραμάλα στην Δυτική όχθη, δεσπόζει του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας το θρυλικό πλέον ΞΕΝΙΑ. Κι ενώ άλλα "αδελφά" του κατεδαφίστηκαν ή ετοιμάζονται να δεχτούν τη βία της μπουλντόζας, αυτό διατηρείται μια χαρά στη θέση του(οι τρομάρες αυξάνονται με τον καιρό). Ειδικά τώρα πλέον που "προστατεύεται" από το μπετοσιδηρούν κιγκλίδωμα, που επιτρέπει την είσοδο μόνο στα αιλουροειδή, σκοπεύει,ως φαίνεται, να... μακροημερεύσει, προκειμένου να τονίζει δια της παρουσίας του, την κρατικοαυτοδιοικητική ασυννενοησία.
Αυτός ο μεσογειακός παράλληλος φαίνεται να παράγει "κράτη εν κράτοις", αν φέρουμε στο νου μας και το παράδειγμα της Σικελίας. "Εκεί στο νότο, που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο" άλλωστε, πάντα τα ήθη ήταν αλλιώτικα και τα δοχεία συγκοινωνούντα. Δεν θέλω να πω βέβαια ότι στην λεβεντογέννα υπάρχει κάτι αντίστοιχο με την Μαφία της Σικελίας, αλλά απ΄ ότι έδειξαν τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης όλα μπλέκουν στυφά και άγρια εκεί στα υψώματα του Μυλοποτάμου. Βία, λαθρεμπόριο, πολιτική, και τα όπλα δεν "μιλούν" μόνο, αλλά...ψηφίζουν κιόλας!
Ιδού πώς "περιποιούμαστε" εμείς οι επίγονοι την ιστορία του τόπου μας. Η περίφημη Φραγκόκλησσα που συνδέθηκε με την ιστορία αυτής της πόλης, αφού κατάφερε, παρά την εγκατάλειψη να μην σωριαστεί, "αξιώθηκε" να γίνει στην αρχή μπουτίκ, καφετέρια, κλάμπ και στη συνέχεια κινέζικο(όχι φαγητό, αυτό θα ήταν ίσως κάτι) "ρουχάδικο" με φαναράκια κόκκινα απ΄ αυτά που σήκωσε ψηλά ο Ζαν Γιμού και πανεράκια με τσίτια, απ΄ αυτά που απλώνουν οι πατριώτες του μπροστά στο πεζοδρόμιο και επί των οποίων εφορμούν οι λάτρεις του φτηνού. Εκείνης την υπομονή που θαυμάζω είναι της Μαντόνας, που βλέπει όλον αυτόν τον ξεπεσμό και παρ΄όλα αυτά στέκεται εκεί ατάραχη(ποιός ξέρει ως πότε). Το δορυφορικό πιάτο πάντως δείχνει, όπως και τα υπόλοιπα του ισογείου, τι καταφέραμε να προσθέσουμε εμείς οι νεώτεροι στο μνημείο.