Ευρωπαία και με... πιάτο!

Ιδού πώς "περιποιούμαστε" εμείς οι επίγονοι την ιστορία του τόπου μας. Η περίφημη Φραγκόκλησσα που συνδέθηκε με την ιστορία αυτής της πόλης, αφού κατάφερε, παρά την εγκατάλειψη να μην σωριαστεί, "αξιώθηκε" να γίνει στην αρχή μπουτίκ, καφετέρια, κλάμπ και στη συνέχεια κινέζικο(όχι φαγητό, αυτό θα ήταν ίσως κάτι) "ρουχάδικο" με φαναράκια κόκκινα απ΄ αυτά που σήκωσε ψηλά ο Ζαν Γιμού και πανεράκια με τσίτια, απ΄ αυτά που απλώνουν οι πατριώτες του μπροστά στο πεζοδρόμιο και επί των οποίων εφορμούν οι λάτρεις του φτηνού. Εκείνης την υπομονή που θαυμάζω είναι της Μαντόνας, που βλέπει όλον αυτόν τον ξεπεσμό και παρ΄όλα αυτά στέκεται εκεί ατάραχη(ποιός ξέρει ως πότε). Το δορυφορικό πιάτο πάντως δείχνει, όπως και τα υπόλοιπα του ισογείου, τι καταφέραμε να προσθέσουμε εμείς οι νεώτεροι στο μνημείο.