Ο λαός είναι κουρασμένος από τη σημερινή ΝΔ και το χθεσινό ΠΑΣΟΚ δήλωσε η γενική γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ...

... Κοίτα ποιός μιλάει.... Το προχτές!
Και πού να πάμε κουρασμένοι ψηφοφόροι; Στο αντίπροχτες; (Για το αύριο δεν το συζητάμε αυτό κι αν θέλει κούραση).
Αει στο καλό σας, με κουράσατε , σας έχω όλους.... από πέρσι!

Παραστάσεις Θεατρικής Ομάδας Σάμου

Ενα από τα σημαντικά έργα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας ανεβάζει η Θεατρική Ομάδα Σάμου.
Πρόκειται για το έργο της βραβευμένης με το εφετεινό κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας συγγραφέως Ευγενίας Φακίνου, "Το Εβδομο Ρούχο". που διασκεύασε για το θέατρο ο Δημήτρης Μαυρίκιος.
Η μυθολογική και ιστορική μας συνέχεια ,η προσφυγιά, η ιστορία όπως γράφεται μέσα από τις ζωές των γυναικών και των μικρών ηρώων, η σύγκρουση παλιάς και σύγχρονης γενιάς, Αθήνας κι επαρχίας είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται το έργο αυτό.
"Το έβδομο ρούχο" θα παρουσιαστεί στη Λέσχη Ερασιτεχνών το Σάββατο 4, Κυριακή 5, Παρασκευή 10, Σάββατο 11 και Κυριακή 12 Απριλίου στις 9μμ. Τηλέφωνο επικοινωνίας 6907766431.

Κάθε "ώρα της Γης"

Αυτή η άπαξ κινητοποίηση για την ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ , με την Ελλάδα μέγα συμμέτοχο, με έβαλε σε σκέψεις, όπως και πολλά άλλα πράγματα που παρατηρώ καθημερινά. Διακρίνω λοιπόν, με το όποιου βαθμού πολιτικό αισθητήριο διαθέτω, την τάση, τη διάθεση σε μια μεγάλη μερίδα κόσμου να ενεργοποιηθεί. Το νεκρωμένο για χρόνια κοινωνικό σώμα, σαν κι εκείνες τις περιπτώσεις μετά απο αφασία να αντιδρά στα όσα γίνονται και κυρίως να επιδεικνύει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ό,τι έχει να κάνει με το περιβάλλον, με τη φύση, με την ποιότητα της ζωής και τον πολιτισμό, στις ευγενείς δηλαδή ασχολίες. Αυτή η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ήταν ένα παράδειγμα για τις δυνατότητες ευαισθητοποίησης από οικονολογικές οργανώσεις, κινήσεις, ενεργούς πολίτες κλπ. ...

... Κι αυτό που θέλω να πω και να συνεισφέρω σε έναν ενδεχόμενο διάλογο, είναι ότι οικολογία δεν σημαίνει απαραίτητα ενασχόληση και εμφάνιση μόνο στις περιπτώσεις περιβαλλοντικών προβλημάτων, με έναν τομέα δηλ. πολιτικής δραστηριότητας. Χρειάζεται να υπάρχουν παρεμβάσεις σε όλα τα καθημερινά του πολίτη, γιατί όλα έχουν μεταξύ τους σχέση και η ποιότητα της ζωής δεν εξαρτάται ασφαλώς μόνο από την κατάσταση του περιβάλλοντος. Χρειάζεται ο πολίτης να νοιώθει δίπλα του τις κοινωνικές δυνάμεις των ενεργών πολιτών, σε κάθε έκφανση της ζωής του, να παίρνουν θέση, για να στέρξει αύριο κι αυτός στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος και σε κάθε περίπτωση, να τη θεωρήσει δική του υπόθεση και υποχρέωση. Χρειάζεται νομίζω οι δυνάμεις της οικολογίας, οι ενεργοί πολίτες, ειδικά αυτού εδώ του τόπου, να γίνουν πιο επικοινωνιακοί, πιο αναγνωρίσσιμοι.

Να συχωρεθούν τα πεθαμένα σας!

ΠΡΟΣ: Κον Ιερόσταλτον Μακαριτόπουλον, μόνιμον κάτοικον Παραδείσου, 4ον Αλσύλλιον δεξιά , αριθμός 66.
Αξιοσέβαστε κε Ιερόσταλτε, επειδή αποδημήσατε εις Κύριον, προ της ανακοινώσεως των εφετινών οικονομικών μέτρων της κυβερνήσεως, τα οποία περιλαμβάνουν και την καταβολήν ατομικής εκτάκτου εισφοράς(κεφαλικού φόρου κατά τους διαστρεβλωτάς της πολιτικής μας),χωρίς τουλάχιστον να ειδοποιήσετε σχετικώς την οικείαν εφορίαν, προκειμένου να μην συμπεριληφθείτε εις τους υπολογισμούς ημών, παρακαλούμε όθεν, επιτρέψετε εις ημάς, όπως εισπράξωμεν την σχετικήν εισφοράν δια λογαριασμό σας από τους κληρονόμους σας, οι οποίοι, προβώντες αμέσως μετά την αναχώρησίν σας εις τας σχετικάς διαδικασίας, επέπεσαν ως όρνεα επί των καταλιπομένων εφ΄ υμών(κοινώς ξεκκοκάλισμα). Σαν δεν εντρέπονται οικείοι άνθρωποι να επιπέσουν με τέτοιον ζήλον και επιμονήν επί της αφεθείσης περιουσίας υμών οι αχρείοι. Εμείς τι θα προλάβωμεν;

{Ενημερωτική επιστολή προς αποδημήσαντα, για την είσπραξη του κεφαλικού φόρου}...

...ΔΙΑΛΟΓΟΣ εφοριακού και κληρονόμου(χήρας εν προκειμένω) περί την καταβολή του κεφαλικού φόρου:

-Μα κ. Εφορε ο σύζυγός μου απεβίωσε, τον έχασα προσφάτως κι έμεινα μόνη σαν την καλαμιά στον κάμπο κι εσείς του στέλνετε ειδοποιητήριο να πληρώσει έκτακτη εισφορά;
-Πέθανε; Κι εμάς μας ρώτησε; Εδώ πληρώνουν αυτοί περνούν τα μεγάλα ζόρια από τη κρίση, δεν θα πληρώσει αυτός που τη γλίτωσε;
-Μα τι λέτε, να πληρώσει πεθαμένος άνθρωπος;
-Βεβαίως , πώς θα καλυφθεί αλλιώς η μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού κυρία μου, αν δεν πληρώσουν οι χήρες με τα μαύρα; Μπορεί ο καθένας να μπαίνει μέσα σε μια τρύπα στο χώμα και να γλυτώνει την καταβολή; Μη σας πω ότι πρέπει να δώσει και κάτι παραπάνω, που έφυγε τώρα που αρχίζει η προσπάθεια ανάκαμψης της κυβέρνησης...

{Πώς είπατε; Φανταστικά όλα αυτά; Καλά, άμα αρχίσουν να κυκλοφορούν τα σημειώματα καταβολής, τότε να κάνετε τον διαχωρισμό μεταξύ φανταστικού και πραγματικού. Στο γκισέ ξεκαθαρίζουν μόνο τα πράγματα.}

[΄Οσο για τις φωτογραφίες, η πάνω είναι το μνημείο του Εμφυλίου του Λιβάνου, αυτή με τα σετ λεκάνης-καζανάκι, ενώ η κάτω είναι εστιατόριο στην Ουκρανία σε σχήμα φερέτρου. Είναι αυτό που λένε, "σήμερα φάγαμε μέχρι σκασμού"].

Η δεκάχρονη... εμπειρία για ζωή

Το πρώτο πανελλήνιο βραβείο παραμυθιού, πήρε η μικρή Φωτεινή Δρασογλή, της 4ης τάξης του 1ου Δημ.Σχολείου Ηράκλειας Σερρών, με ένα παραμύθι για την λίμνη της, την Κερκίνη, τα νοήματα του οποίου(παραμυθιού) αναζητούν χιλιάδες αποδέκτες, σε παιδιά, αλλά και σε μεγάλους που αγνοούν το νόημα της ζωής, που είναι η αρμονική συμβίωσή μας με την φύση...

...η Φωτεινούλα (τι υπέροχο όνομα, αντανακλάται θαρρείς στα νερά της λίμνης), έχει ήδη δείξει το ταλέντο της στο γράψιμο, έχει προηγηθεί κι άλλο παραμύθι και φαντάζομαι ότι στο άκουσμα της βράβευσής της θα αισθάνθηκαν καλά σήμερα και η δικιά μας(Σαμία) Αλκη Ζέη κι ακόμα ο μέγας παραμυθάς Ευγένιος. Την είδα και στο γυαλί σήμερα, συνεσταλμένη όπως όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι, με έναν πατέρα επίσης κι έναν δάσκαλο απ΄ αυτούς που φέρουν τον τίτλο μετωπιαία... Χαρείτε την ευρηματικότητα, την λογοτεχνική αξία, το πανανθρώπινο νόημα του παραμυθιού της Φωτεινούλας και χειροκροτήστε την απ΄ όπου κι αν είστε και το διαβάσετε:

........Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μέρος που οι παλιοί κάτοικοι της περιοχής το αποκαλούσαν «το στοιχειωμένο μέρος». Εκεί δεν υπήρχαν ούτε ζώα, ούτε πουλιά και κανένα δέντρο δεν μπορούσε να ευδοκιμήσει. Επικρατούσε το σκοτάδι. Η λίμνη που υπήρχε εκεί ήταν βουβή και σκοτεινή χωρίς ζωή μέσα της. Κυρίαρχος αυτής της λίμνης ήταν μια κακιά μάγισσα «η μάγισσα Κερκίνη».

Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ήταν πολύ στενοχωρημένοι που σε μια τόσο όμορφη λίμνη δεν υπήρχε ζωή. Ετσι αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια από τη θεά Δήμητρα που ήταν η θεά της φύσης και της γης.

Η θεά Δήμητρα άκουσε τις παρακλήσεις των κατοίκων και αποφάσισε να βοηθήσει. Γι’ αυτό το λόγο έστειλε ένα πουλί τον Ερωδιό για να ελέγξει την κατάσταση. Μετά από μερικές ημέρες ο Ερωδιός κατάλαβε ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του. Ετσι ζήτησε από τη θεά Δήμητρα να στείλει κι άλλα ζώα, πουλιά και ψάρια, γιατί ο Ερωδιός είχε ένα σχέδιο. Το σχέδιο ήταν «η εξόντωση της μάγισσας» μέσω της ζωής. Η θεά Δήμητρα συμφώνησε με το σχέδιο και το βρήκε πολύ έξυπνο.

Ο Ερωδιός μαζί με άλλα πουλιά, νεροβούβαλους και πολλά άλλα ζώα μικρά και μεγάλα ξεκίνησαν για τη λίμνη της μάγισσας Κερκίνης. Μόλις έφτασαν τα ζώα στη λίμνη η δύναμη της χαράς τους για ζωή διέλυσε το σκοτάδι και βγήκε ο ήλιος που φώτισε τα πάντα. Η γη άρχισε ν’ ανθίζει και τα πουλιά κελαηδούσαν, γεμίζοντας με το τραγούδι τους το χώρο. Τα μέχρι τότε ήσυχα νερά της λίμνης γέμισαν ζωή από τα ψάρια που κολυμπούσαν στα νερά της. Η μάγισσα δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της. Ο θυμός της ήταν τόσο μεγάλος που κάθε δυνατή και άγρια κραυγή της θα μπορούσε να τα καταστρέψει όλα. Αλλά κάθε φορά που άνοιγε το στόμα της αντί να βγαίνει φωτιά και κραυγή έβγαιναν λουλούδια.

Eίχε βάλει, όπως καταλαβαίνετε, το χεράκι της η θεά Δήμητρα. Από το κακό της η μάγισσα εξαφανίστηκε και κανείς δεν την ξαναείδε από τότε. Η λίμνη σώθηκε. Ηταν τώρα ζωντανή και οι κάτοικοι χαρούμενοι που μπορούσαν να χαρούν τις χαρές της λίμνης. Και για να θυμούνται αυτό το γεγονός ονόμασαν την λίμνη «Κερκίνη».

Κι αν ποτέ βρεθείτε στη λίμνη θα δείτε μια λίμνη καταπράσινη γεμάτη ψάρια και διάφορα είδη πουλιών και ζώων. Οι Ερωδιοί δε, δεν σταματούν να προσέχουν τη λίμνη από ψηλά για να μην εμφανιστεί πάλι καμιά κακιά μάγισσα, ζηλεύοντας την ομορφιά της λίμνης. Αυτό το τοπίο θα σας μαγέψει.

Φωτεινή Δρασογλή Δ2 τάξη του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ηράκλειας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΜΠΛΟΓΚΕΡ:Οι φωτογραφίες είναι "δανεικές" αυθαιρέτως από τον συνάδελφο του μπλογκ "Η ΚΕΡΚΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ" (kerkinitoday.blogspot.com)που παρακολουθώ συστηματικά, και που δεν νομίζω να έχει αντίρρηση. Ευχαριστώ!

Η παρέλαση ως κατάλοιπο

"Οι παρελάσεις είναι φασιστικά κατάλοιπα" δήλωσε προχτές ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π.Κοροβέσης και έχει δίκιο να το λέει από πλευράς του, διαβασμένος άνθρωπος είναι και με περγαμηνές πολλές, είναι απ΄ αυτούς που τίμησαν τη σημαία και την αξιοπρέπειά της σε εποχές, που κάποιοι σήμερα που τον επικρίνουν, ανεχόταν αν δεν συμμετείχαν στην βεβήλωσή της.
Από την άλλη όμως υπάρχει το λεγόμενο κοινό αίσθημα, που διαφωνεί ασφαλώς με την άποψή του, παρότι ένα μεγάλο μέρος αυτού του κοινού που τρέφει αυτό το αίσθημα και έχει διαβάσει και έχει διακρίνει κάποια πράγματα, πλην όμως το βλέπει κάπως αλλιώς, υπό το πρίσμα της παράδοσης, του εθίμου, του "έτσι το βρήκαμε". Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι οι παρελάσεις εκτός των ενόπλων δυνάμεων, που έχουν βαθύτερο ψυχολογικό νόημα, "άνθησαν " ως είδος από την κήρυξη της δικτατορίας του Μεταξά, όταν άρχισε να λανσάρεται και η μόδα, εισαγόμενη από Γερμανία(του Φύρερ) και Ιταλία(του Μουσσολίνι), να ντύνονται μικρά παιδιά με κάτι ασουλούπωτες στρατιωτικού τύπου στολές, της τότε νεολαίας ΕΟΝ(Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας), όπου η συμμετοχή ήταν περίπου υποχρεωτική(κι όποιος δεν έστελνε τα παιδιά του, στελνόταν ο ίδιος για ολονύκτια γλεντάκια με μουρουνέλαιο)...
...στη συνέχεια και μετά την καταναγκαστικότητα, οι παρελάσεις από το "εθνικόν φρόνημα" (λες και το φρόνημα έξαρτάται από το τι φοράς), πέρασαν στο μετεμφυλιακό κράτος σαν επίδειξη δύναμης των νικητών, αλλά παράλληλα πέρασαν και στο μικροαστικό υποσυνείδητο των Ελλήνων(και καλά, τι ωραία που περνάμε.... την Κυριακή θ΄ακούσουμε τη μπάντα, που έγραψε κι ο Καρυωτάκης και θα χειροκροτήσουμε και το παιδί).΄Ετσι οι παρελάσεις εδραιώθηκαν στην συνείδηση του κόσμου, ως ένα γεγονός πατριωτικοκοσμικό, και το ξέρετε όλοι καλά τι ακολουθεί το πέρας των τελετών(που λέει κι ο τελετάρχης)... Ουζοποσίες, χλαπακιάσματα και τα συναφή...
...όμως, εγώ διακρίνω κάθε φορά που βρίσκομαι ανάμεσα στο πλήθος των ένθεν-κακείθεν της κεντρικής λεωφόρου και κάτι άλλο, εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο, κάνοντας και τις αναγκαίες και αναπόφευκτες συγκρίσεις...
Θεωρήστε με ονειροπόλο, πείτε με αιθεροβάμονα, χαρακτηρίστε με "απτυχίωτο" ψυχολόγο, αλλά ξέρετε τι νομίζω; ΄Οτι οι νεοέλληνες(γιαυτούς μιλάμε τώρα) χειροκροτώντας την παρέλαση της νεολαίας, μαθητικής και στρατευμένης, χειροκροτούν τη συνέχειά τους, με την ελπίδα για το βέλτιστο, χειροκροτούν το αύριο, χειροκροτούν το μέλλον. Αφού από το παρόν οι παλάμες τους έχουν ερεθίσματα για μία και μόνο... κίνηση!

Κάτι κουρασμένα παλληκάρια...

Κουρασμένος δήλωσε ο πρωθυπουργός και λέει άμα χάσω τις εκλογές, στείλτε μου τα αποτελέσματα στη Ραφήνα. Μια δήλωση που προκάλεσε εκτός από μεγάλες απορίες και διαδοχολογία, μια που σε κάθε κόμμα, είτε κυβερνάει, είτε όχι, υπογείως και λαθροβίως, πάντα υπάρχουν σε συντήρηση οι βλέψεις των διαφόρων προαλειφόμενων, διότι έτσι είναι εκ φύσεως. ΄Οπου χωρεί η φιλοδοξία, χωρούν και οι βλέψεις για την μεγάλη καρέκλα....


...τώρα, όσο άφορά την "κούραση" του πρωθυπουργού... Ο Καραμανλής από τη πρώτη μέρα που ανέλαβε θα έλεγα, έδειξε μια έμφυτη σχεδόν κούραση, που περισσότερο θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω βαρεμάρα... ό,τι έκανε το έκανε με έναν τρόπο που απέπνεε καταπίεση, καταναγκαστικότητα. Τις λίγες ώρες που κατεβαίνει στο γραφείο του πάντα τις θεωρούσε αγγαρεία... ο άνθρωπος, ακόμα και στις καλές μέρες φαινόταν ότι δεν του άρεσε αυτό που έκανε... Βέβαια προκύπτει το ερώτημα ευλόγως, αφού γενικώς βαριέται και κάνει ό,τι κάνει με το ζόρι, πώς και κουράστηκε; Α, μην το λέτε, η πιό μεγάλη κούραση ειναι αυτή. Διότι άμα κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί δεν τη νοιώθεις τη κούραση, ενώ αντιθέτως σε κουράζουν κι οι υπογραφές που βάζεις. Τώρα όσο αφορά την διαδοχολογία και τους φερόμενους ως επικρατέστερους(κάτι σε καταλληλότερους, αλλά στο πιο διαφορετικό), τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων; Μαρτύρησε η "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ" και απεφάνθη: "Ντόρα-Αβραμό και Σαμαράς". Αλλά το εκπληκτικό ήταν σήμερα το πρωί η αρμονία μεταξύ συζητούμενου θέματος και λεζαντών... Μιλάγανε για τα φορολογικά και ποιοί πληρώνουν τελικά την κρίση κι από κάτω πέφτανε τα κρόουλ "Ντόρα-Αβραμόπουλος και Σαμαράς" οι επικρατέστεροι για τη διαδοχή. Μ΄ όλα αυτά (νομίζουν ότι) ξεχνάει ο πρωϊνός ανθρωπάκος τη πείνα και τη μιζέρια του και το ρίχνει στο στοίχημα για το ποιός θα γίνει αρχηγός της ΝΔ όταν η κούραση του Καραμανλή φτάσει στα όριά της.

Καλημέρα... Αφγανιστάν!

Ποινικοποίηση της κουκούλας… Προσωπικά για να πω την αλήθεια δεν μου αρέσει ούτε από αισθητικής πλευράς, ούτε και από πολιτικής, αυτός ο «φερετζές». Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επικροτώ αυτή την δαιμονοποίηση ενός τεμαχίου υφάσματος, όταν γύρω χορεύουν γύρω οι δαίμονες όλου του φάσματος. ΄Όταν βρίθει η δημόσια ζωή από τα εγκλήματα του λευκού περιλαιμίου(ιδιωματισμός νομικού χαρακτήρα, για τα εγκλήματα περί την διαχείριση του χρήματος, δημοσίου κυρίως, που γινόταν από όσους φορούσαν το λεγόμενο κολάρο). ΄Όταν βλέπει η κοινωνία την ατιμωρησία των διαχειριστών κάθε λογής δεν μπορεί να ζητείται από τους πολίτες να στέρξουν στην ποινικοποίηση των υφασμάτων, που θα αποτελέσει την πανάκεια για το πρόβλημα της εγκληματικότητας και του αναρχοβανδαλισμού. Γιατί αν ξεκινήσουμε με τη κουκούλα, αργότερα θα ποινικοποιήσουμε και τα… εσώρουχα. ΄Οσο για το άλλο περί αυτεπάγγελτης δίωξης για εξύβριση δημοσίου λειτουργού, πέρα του ότι ανοίγει «άλλους» δρόμους, είναι η γνωστή περιύβριση αρχής, αν θυμάστε οι παλιότεροι. Τελικά δεν είναι που ξέχασε ο λαός(βοηθούμενος σαυτό από το ΠΑΣΟΚ, που το είχε εφεύρει ως σύνθημα) τι σημαίνει δεξιά, είναι που αυτοί οι ίδιοι δεν ξεχνούν τα χούγια τους. Ο αναγκαστικό νόμος πότε με το… κακό;

Η κρίση δεν έρχεται, η κρίση δεν επίκειται και για τη χώρα μας, η κρίση είναι εδώ από καιρό και το ερώτημα δεν είναι πότε θα φύγει, αλλά πώς θα την διαχειριστούμε όταν αυτοί που θα έπρεπε να έχουν ένα σχέδιο αντιμετώπισής του, τόχουν ρίξει στα ξόρκια και στα χαϊμαλιά. ΄Όταν σε ένα οργανισμό δεν δουλεύει ο πνεύμονας πόση ζωή του απομένει; Ε, κάντε την αναγωγή σε οικονομικό επίπεδο και θα αντιληφθείτε το μέγεθος της ζημιάς και της ασθένειας. Η οικοδομή είναι παγωμένη, η αγορά ακινήτων το ίδιο, η αγορά αυτοκινήτων στάσιμη, το ίδιο και τα είδη εξοπλισμού γενικώς… ΄Όταν στη πιάτσα δεν κυκλοφορεί χρήμα, δεν υπάρχει ούτε στο κρατικό κορβανά και είναι συγκεντρωμένο σε λίγα κουτιά κατακλειδωμένα. Η χρεωκοπία είναι προ των πυλών, αν δεν έχει ήδη περάσει την πύλη και μας το κρύβουν. Αν δεν απελευθερωθεί το χρήμα να ρεύσει στις τσέπες των πολιτών και από κει στην αγορά, δεν πρόκειται να ξεπεραστεί καμία κρίση.

Αυτό δεν είναι εισοδηματική πολιτική είναι «μποναματική» πολιτική. Μ΄ αρέσει αυτή η απλοποίηση τελικά, είναι μια νέα οικονομική αντίληψη κι αν συνεχίσει έτσι ο Παπαθανασίου δεν του γλυτώνει το φετινό Νόμπελ Οικονομίας(αν όχι δεν χάθηκε τίποτα, χτυπάει αυτό της… Χημείας). Σου λέει γιατί να μπλεκόμαστε με ποσοστά επί τοις εκατό στους μισθούς και τις συντάξεις και να ΄χουμε και τη γκρίνια όχι λίγο είναι, όχι βγαίνει τόσα ευρώ ημερησίως(αν είναι άνω του ενός ευρώ βέβαια), δεν δίνουμε ένα εφάπαξ ποσό να τους φανεί στη τσέπη και μετά…. Αφού έτσι κι αλλιώς και ποσοστιαία να την πάρουν την αύξηση δεν θα την καταλάβουν, πόσο θα καταλάβουν ότι μετά το εφάπαξ θα ξαναγυρίσουν στα ίδια; Σατανική τη κρίνω τη μεθόδευση, άλλωστε, δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά αυτός ο Παπαθανασίου έχει έτσι ένα βλέμμα που παραπέμπει σε τέτοιες εικόνες. ΄Ετσι όπως κοιτάει με κείνο το μάτι τις κάμερες, λες όπου νάναι σπάει ο φακός της κάμερας και θα φανεί το εσωτερικό της. Και βέβαια άρχισαν τα «όργανα» στα κανάλια, έπρεπε να κάνει αυτό, έπρεπε να κάνει το άλλο… Η ουσία είναι μία μάγκες(και ο μπακλαβάς γωνία, αλλά τον τρώνε άλλοι), ότι και αυτή η κυβέρνηση και αυτό το οικονομικό σχήμα τα βάζει με τους ίδιους που τα έβαζαν και οι όποιοι προηγούμενοι. ΄Οσους μπορούμε να πιάσουμε τους τα παίρνουμε, σε όσους έχουμε στο χέρι θα δώσουμε τα ψιχία που περισσεύουν και καθαρίσαμε. Οι υπόλοιποι αφού δεν πιάνονται πώς να τους τα πάρουμε; ΄Αλλωστε αυτών θα τους τα πάρουμε προεκλογικά για τις ανάγκες του αγώνα και θα τους τα δώσουμε πολλαπλάσια μετά τις εκλογές. ΄Ένα ερώτημα με βασανίζει από την ώρα ανακοίνωσης των μέτρων με την εφάπαξ καταβολή εισφοράς. Αυτοί που έχουν δηλωθέν(τα αδήλωτα είναι … άδηλα) άνω των 150 χιλ. ετησίως, που θα δώσουν το 5χίλιαρο λέτε να πάθουν κανένα ψυχολογικό και να τρέχουμε; Α. έκανε και μείωση 5% στη βουλευτική αποζημίωση μεταξύ των άλλων, πώ-πώ φτώχεια! ΄Αραγε αυτά τα γκόλντεν-μπόϋς, τη λίστα των αμοιβών των οποίων είδε το φως προ ημερών, θα δώσουν το 5χίλιαρο; Θα δώσει από τη τσέπη του π.χ. ο κ. Αράπογλου ένα 5χιλιαρο; Τι δυστυχία είν΄ αυτή, δεν θα την αντέξω.

Πίτσες μπλέ!

΄Ολη νύχτα λέει η είδηση χτες βράδυ ο υπουργός της αστυνομίας Μαρκογιαννάκης, ομού μετά του Αττικάρχη έκαναν ντιλίβερυ πίτσες στους έχοντες βάρδια αστυνομικούς. Και μου γεννώνται άπειρα ερωτήματα εκ της κινήσεως ταύτης. Ας τα πιάσουμε ένα-ένα και με ψυχραιμία. -Καταρχήν η πίτσα σαν έδεσμα εκ φύσεως θα έλεγα παραπέμπει σε πλείστους όσους συνειρμούς, δηλαδή «πάμε για… πίτσα», ο τίτλος της ανάρτησης «πίτσες μπλε» που είναι συγκεκαλυμένο σεξουαλικό υποννοούμενο και άλλα πολλά. -Το ότι ένας υφυπουργός και ένας ανώτατος αξιωματικός βγαίνουν νύχτα μοιράζοντας πίτσες στους αστυνομικούς της βάρδιας, σαν κίνηση από μόνη της ενέχει έναν συμβολισμό, δηλαδή να τους «στυλώσει» για να αντέξουν τις επιθέσεις των κουκουλοφόρων και άλλων κακοποιών στοιχείων. -Από την άλλη η πίτσα λόγω της ζύμης φέρνει μια βαρυστομαχιά και ενίοτε καούρες αν τα υλικά είναι πικάντικα, άρα χρησιμοποιείται σαν αντίδοτο στις «καούρες» του σώματος από πριν τις γιορτές κι εδώ. -Το να χαλάει ο κόσμος από τις φασαρίες και την εγκληματικότητα(ναι, το Κολωνάκι εννοώ, αυτός είναι ο κόσμος τους, ο μικρόκοσμός τους) κι εσύ σαν αρμόδιος πολιτικός προϊστάμενος να κάνεις εκείνη την δήλωση περί των δυνατοτήτων της αστυνομίας και στη συνέχεια να τους μοιράζεις πίτσες, ομολογώ ότι είναι πρωτοποριακή λήψη μέτρων ενίσχυσης του σώματος της αστυνομίας.-΄Ένα επίσης ερώτημα είναι από πού ψωνίστηκαν οι πίτσες και αν υπάρχει κάποια προτίμηση(φίρμας εννοώ, όχι τα μανιτάρια και το προσούτο)οπότε υπεισέρχεται και το οικονομικό θέμα υπό μορφήν πιτσοσκανδάλου(λίγη προσοχή παρακαλώ στην ορθογραφία, μην πάμε με τις καινούργιες διατάξεις περί περιύβρισης αρχής).-Το επόμενο ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ως προς τις προτιμήσεις της πίτσας, διότι όπως ξέρετε υπάρχουν αμέτρητα είδη και μπορεί προσφέροντας μια πίτσα-μαργαρίτα(η πιο φτηνιάρικη) π.χ. στον επικεφαλής αξιωματικό και δίνοντας μια «καπριτσιόζα» στον υπαρχιφύλακα μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση ιεραρχίας, οπότε μετά μπλέκεις με ΕΔΕ και σιγά μην βγάλεις άκρη(σε ποια περίπτωση βγήκε άκρη;).-Και το μέγα ερώτημα: ΄Αραγε αν την ώρα της πιτσοβρωσίας ξαμολιούνταν καμιά 100στή κουκουλοφόροι και έσπαγαν κατά προτίμηση πιτσαρίες ποια θα ήταν η θέση της πολιτικής και ένστολης ηγεσίας της αστυνομίας; -΄Η αν εκείνη την ώρα εμφανιζόντουσαν αναρχικοί με πίτσες(κατά προτίμηση σε μαύρη συσκευασία) τι θα είχαμε; Τη νύχτα των πιτσών;

ΑΤΑΚΕΣ:

=Πίτσες «Μαρκογιαννάκης», ειδικές τιμές σε αστυνομικούς, διανομή κατά τμήμα από τις 12 μέχρι το πρωί.

=΄Ελα, υπουργείο; … τρεις ζαμπόν-μπέϊκον και 2 αγροτικές στο Κυψέλης… πούσαι, βάλε και μια σαλάτα του σεφ και δυό κόκες ζερό.

=Ελα αρχηγείο, μας τη πέσανε καμιά πενηνταριά κουκουλοφόροι τι να κάνουμε;

=Διακριτικά να τους φερθείτε, παραγγείλτε τους και καμιά πίτσα με χρέωσή μας.

=΄Αμα συνεχίσει αυτή την τακτική η ηγεσία της αστυνομίας, οι αστυνομικοί κινδυνεύουν με παχυσαρκία και χοληστερόλη.

=Από τη μια δεν πάνε στα περιστατικά βανδαλισμών, από την άλλη τρώνε ετοιματζίδικα, φυσικό είναι η αστυνομία να είναι δυσκίνητη.

Υ.Γ.: Αυτή δεν είναι πίτσα, είναι π... πίτα βρε, και φτιάχτηκε για το βιβλίο Γκίνες στη Βουλγαρία.

Το Γκραν-Κάνυον της Σάμου

Αυτή είναι μόνο μία άποψη των έργων του περιμετρικού δρόμου της πρωτεύουσας της Σάμου(η Σάμος είναι νησί, το γράφω για τους εκτός αυτής φίλους επισκέπτες του μπλογκ, γιατί ούτε και κατασκευαστές, τεχνικές υπηρεσίες, δήμος και όποιος άλλος υπεύθυνος αντιλαμβάνεται τον νησιωτικό χαρακτήρα του τόπου όπου εκτελείται το έργο), που θυμίζουν εν πολλοίς τα φαράγγια στην έρημο της Νεβάδα, ή αντίστοιχα έργα για την κατασκευή της Εγνατίας οδού...
...Παρά τις οχλήσεις, παρά τις διαμαρτυρίες των πολιτών, παρά τις φωνές διαμαρτυρίας συλλόγων, οικολόγων, δημοτικών συμβούλων, περιοίκων κλπών ο δήμος Βαθέος δεν καταλαβαίνει όχι Χριστό, αλλά ούτε τον Αγιο Κωνσταντίνο....
....το ξωκκλήσι που αποκόπηκε από τον ιστό της πόλης, που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε τόπο σύντομης εκδρομής και επίσκεψης για πολλούς από μας και που λόγω της υψομετρικής διαφοράς στη χάραξη του περιμετρικού δρόμου(τουλάχιστον 30 μέτρα κάτω) "χάθηκε" το δρομάκι του με τα κυπαρίσσια, που περπατούσαμε από μικροί...
...Ιδού πεδίο τριμεντοποίησης λαμπρό(όσο κάτω κατεβαίνει ο δρόμος, τόσα περισσότερα τοιχία θα χρειαστούν για αντιστηρίξεις), για τους θιασώτες της "ανάπτυξης", ιδού τα τεχνητά φαράγγια που θα έχουμε από τώρα και στο μέλλον να δείχνουμε στους επισκέπτες μας, ΄Ελληνες και ξένους, για να θαυμάζουν τις καλλονές του τόπου μας. Αιδώς αρμόδιοι πάντων των επιπέδων και πασών των τοπικών εξουσιών. Δεν χιονίζει κιόλας στη Σάμο, να φτιάχναμε πίστες για κατάβαση. Χώρια που αν χιόνιζε θα βλέπαμε κι άσπρη μέρα, που με όλα αυτά δεν φαίνεται.

Η βρώμα του ψαριού...

Από πού βρωμάει το ψάρι λέει ο λαός; Απ΄ το κεφάλι, δεν βρωμάει; Σταχυολόγησα μερικές ειδήσεις και ρεπορτάζ από τις σημερινές εφημερίδες, και αναρωτιέμαι τι εισπράττει ένας νέος άνθρωπος σαυτή τη χώρα περι-διαβάζοντας σαν κι εμένα τα διάφορα γεγονότα. Υπάρχει περίπτωση να δει πουθενά φως ελπίδας να αχνοφέγγει; Υπάρχει περίπτωση να πει ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά και δεν πρέπει να γενικεύουμε; Μα, αυτή είναι η περιρέουσα ατμόσφαιρα, είναι τα σκουπίδια ριγμένα παντού γύρω, πώς να πάρεις βαθιά αναπνοή και να εισπνεύσεις καθαρό αέρα;

1. Σκηνές... Μεσαίωνα αναβίωσαν στα δικαστήρια της Ευελπίδων από δεκάδες πιστούς παλαιοημερολογίτες, που δήλωσαν «πνευματικα παιδιά» του 68χρονου ηγούμενου Νήφωνα της μονής παλαιοημερολογιτών Αγίας Σκέπης Κερατέας και έσπευσαν από διάφορα σημεία της Αττικής, να δηλώσουν συμπαράσταση στον «Αγιο», την ώρα που δεχόταν βροχή ερωτήσεων από την 25η ανακρίτρια, για το πώς ασελγούσε σε ανήλικους δόκιμους μοναχούς, τουλάχιστον για μία 20ετία, επικαλούμενος -σύμφωνα με την κατηγορία- άλλοτε τη... Θεία ευλογία και άλλοτε τη... Θεία Τιμωρία!.........................

Σεξ, χρήμα και «καυτοί» φάκελοι

Δύο ιεράρχες που έκριναν τον πρώην Αττικής είχαν στο πρόσφατο παρελθόν βρεθεί αντιμέτωποι με κατηγορίες για σκάνδαλα «ροζ» αποχρώσεων

Θα πάρω πολλούς μαζί μου στον τάφο, αν ανοίξω το στόμα μου. Η απειλή του μητροπολίτη πρώην Αττικής Παντελεήμονα τον Φεβρουάριο του 2005, όταν του επεβλήθη εξάμηνη αργία, πριν από την παύση του, φαίνεται πως «στοιχειώνει» ακόμα ένα μέρος της Ιεραρχίας…………………………….

Τετραήμερες διακοπές στο μαγευτικό Καρπενήσι, με «μέγα χορηγό» την υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη, έκαναν 65 πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις των ΑΕΙ της χώρας. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο προεδρεύων της 60ής Συνόδου των Πρυτάνεων, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Ευρυτανία, κ. Παναγιώτης Τσίρης, ευχαρίστησε δημόσια τον «μέγα χορηγό».

Ετσι αποκάλεσε την υπουργό Εξωτερικών, που συνεισέφερε, βεβαίως, μαζί με άλλους χορηγούς, για ένα ευχάριστο για τους καθηγητές διάλειμμα στα μέρη της.

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου... by Ντόρα Μπακογιάννη στην Ευρυτανία, οι πνευματικοί μας ταγοί τα έζησαν όλα.

Η χλιδάτη τραπεζαρία στην οποία γευμάτιζαν οι πρυτάνεις.

Η χλιδάτη τραπεζαρία στην οποία γευμάτιζαν οι πρυτάνεις.

Παρακολούθησαν το χάπενινγκ της Εθνικής ομάδας ανσάμπλ, πήγαν εκδρομή στο χιονοδρομικό κέντρο, είδαν τους Κορυσχάδες και επισκέφθηκαν μονάδα παραγωγής προσούτο.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι οι πρυτάνεις, σε μια περίοδο που η οικονομία δοκιμάζεται, οι ίδιοι επιλέγουν να ξοδέψουν χιλιάδες ευρώ σε Συνόδους εκτός Αθηνών, στις οποίες, αντί των 22 και μόνο πρυτάνεων που θα έπρεπε να μετέχουν, συγκεντρώνονται κάθε φορά τουλάχιστον 70 άτομα!

Τα πανεπιστήμια, από τη μία, διαμαρτύρονται για τα λιγοστά χρήματα που τους δίνει η πολιτεία και έχουν ως αποτέλεσμα να υπολειτουργούν δεκάδες τμήματά τους, και, από την άλλη, ξοδεύουν από 50.000 μέχρι και 80.000 ευρώ τουλάχιστον, για καθεμία από τις 3 ετήσιες Συνόδους που πραγματοποιούν…………………………

Ελληνας Κροίσος με πολλά ακίνητα, καταθέσεις έως 1 εκατομμύριο ευρώ, πολυτελές Ι.Χ. και μισθό 1.700 ευρώ... Φυσικά και δεν... κέρδισε το τζόκερ, απλώς είχε την ευκαιρία να βρει την... κατάλληλη θέση στο Δημόσιο. Το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης προσπαθεί να λύσει τον γρίφο του πλούτου που εμφανίζουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι………………………………

Κάτω από την Ακρόπολη...

...πρώτα όμως δύο φωτογραφίες σημερινές από το νησί, για τους νοσταλγούς του κυρίως... ο βοριάς που δέρνει την προβλήτα από ψηλά...
...κι ένα μικρό δείγμα από τα αγριολούλουδα, που έχουν κατακλύσει την όμορφη σαμιώτικη φύση.... Και πάμε παρακάτω...

Για όποιον παρακολούθησε χτες βράδυ την εκπομπή «ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ» στον Άλφα, που παρουσιάζει αυτό το ποιοτικό μανουλοκατασκεύασμα η Βίκυ Χατζηβασιλείου, την ιστορία με αυτή την γυναίκα(που θάπρεπε να είναι)-σύμβολο, μια πρώην καθαρίστρια του Δήμου Αθηναίων, που εδώ και 13 χρόνια στήνει κάθε μέρα τραπεζάκι έξω από την Ακρόπολη(όπου μένει κιόλας, στα Αναφιώτικα) και συλλέγει υπογραφές για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων του Παρθενώνα, αν δεν δάκρυσε… τι να του πω. Κι αυτή την έμπνευση, την ιδέα της την εμφύσησε χωρίς να το καταλάβει, μόνο με την αύρα της, η μεγάλη Μελίνα(είναι αυτό που λέμε όταν ο πολιτικός και πνευματικός ηγέτης εμπνέει τους πολίτες), όταν της είπε τη μεγάλη κουβέντα: «έχεις δύο προνόμια, να μένεις δίπλα στην Ακρόπολη και να μεγαλώνεις 4 παιδιά…» . Αυτή η γυναίκα, αυτά τα χρόνια έχει γεμίσει 6 βιβλία με υπογραφές μόνο ξένων επισκεπτών της Ακρόπολης, γύρω στις 37.000 υπογραφές και τα παρέδωσε στο υπουργείο Πολιτισμού(ώχ!) για να χρησιμοποιηθούν στην απαίτηση για επιστροφή των μαρμάρων στον ιερό χώρο τους. Κι αυτή η γυναίκα για να μπει στη Ακρόπολη ως τώρα πληρώνει εισιτήριο(!!!), κι ευτυχώς βρέθηκε ένας άλλος «τρελός» με την αρχαία μας κληρονομιά και μεσολάβησε να της εξασφαλίσει μια κάρτα ελευθέρας. Πόσο αντίκτυπο έχει αυτό το έργο ζωής αυτής της γυναίκας στο κοινωνικό σώμα; Ο Πρόεδρος της έστειλε ένα ευχαριστήριο γράμμα για την προσφορά της σε αυτή την εθνική, με κάθε έννοια, υπόθεση, και τα παιδιά ενός σχολείου-εδώ είναι η διαφορά των γενεών ή αν θέλετε η αθωότητα απέναντι στην «ενοχή» μας-όταν έμαθαν τον αγώνα της, μάζεψαν λεφτά για να της εξασφαλίσουν μια μετάβαση στο Βρετανικό Μουσείο να δει τα μάρμαρα, για τα οποία αγωνίζεται. Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω στη μνήμη της Μελίνας, που 15 χρόνια τώρα συνεχίζει να εμπνέει όσους θέλουν να εμπνευστούν, που 15 χρόνια μετά την φυσική της αναχώρηση, το πνεύμα της πλανιέται πάνω από αυτή τη χώρα, από την Ακρόπολη μέχρι το τελευταίο άκρο της. ΄Ετσι, αν το θέλετε, και σαν μέτρο σύγκρισης ηγετών και εποχών.

-΄Οση η διάρκεια μια κύησης χρειάστηκαν Παπανδρέου και Σημίτης για να συναντηθούν και να μιλήσουν ντεμέκ για το ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές εξελίξεις, όπου επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση που τρέφει ο πρόεδρος στον πρώην πρωθυπουργό(τώρα τα αμολάς τα μέλια, που δεν έχει μύγες) κι εκείνος ότι πάντα ενδιαφέρεται και εργάζεται για το ΠΑΣΟΚ(θα μου επιτρέψετε να πω ότι για το ΠΑΣΟΚ δεν δουλεύατε ούτε όσα χρόνια ήσασταν πρωθυπουργός, πόσο μάλλον τώρα). Το αντικείμενο της συζήτησης φυσικά η θέση του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου. Κάτι που φυσικά απέρριψε ο πρώην, γιατί αυτές είναι κινήσεις που γίνονται στην Ευρώπη, με την επάνοδο πρώην πρωθυπουργών και προέδρων, να τίθενται επικεφαλής ψηφοδελτίων, αλλά εδώ δεν συνηθίζεται. Εδώ αν κάποιος χρηματίσει πρόεδρος του πιο ασήμαντου οργανισμού δεν ξαναγυρίζει ούτε στη δουλειά του, το παίζει πολιτευάμενος μια ζωή. Είπαμε, (λέει ο Σημίτης) σας έβαλα στην ΟΝΕ και στην ζώνη του Ευρώ, αλλά δεν πάει να πει ότι θα γίνω και φωτεινή επιγραφή στο μαγαζί. Προσωπικά, αν με ρωτήσετε, ο μέχρι τώρα ρόλος του στο περιθώριο, με κάτι ψιλοσυνεντεύξεις και ομιλίες κάπου-κάπου, με ικανοποιεί απόλυτα.

Κάθε μέρα σχεδόν «σηκώνεται» κι ένα ΑΤΜ(μεταφράζεται σε Αυτόματη Ταμειακή Μηχανή και όχι ΑΤιΜο χρήμα)τελευταία, έχει γίνει πλέον μόδα. Δεν νοείται ληστής που να σέβεται τον εαυτό του και το επάγγελμα και να μην έχει σηκώσει ένα ΑΤΜ, έστω και «συρτό»(άλλο το καλαματιανό). Και δώστου να ψάχνουν οι τηλε-ντετέκτιβ πώς, τινι τρόπω έγινε η μεταφορά του μηχανήματος. Και δώστου να μας δείχνει η κάμερα τις χαρακιές επί του πεζοδρομίου, την τροχιά που διέγραψε το μηχάνημα μέχρι της φορτώσεώς του επί του φορτηγού. Και να η ερώτηση συνέχεια του Παπαδάκη: «Το φορτηγό είχε πάνω και παπαγαλάκι, διότι πώς το σηκώσανε τόσο βάρος». Ε, καλά γίνεται και χειρωνακτικά, αρκεί κανείς νάχει μπράτσα και χέρια μπόλικα. Αλλά αυτή η εμμονή, αν είχε παπαγαλάκι το φορτηγό, είναι κατάλοιπο στους δημοσιογράφους, τους έχει μείνει από το δικό τους επάγγελμα, όπου ενδημεί το είδος των παπαγαλακίων. Τέλος πάντων. Στο θέμα μας… Αυτό που κανείς δεν εξέτασε, όχι τόσο δημοσιογραφικά, αλλά περισσότερο ψυχολογικά, είναι γιατί η ροπή αυτή προς την αφαίρεση ΑΤΜ. Εγώ δύο εξηγήσεις βρίσκω, πέραν του ότι τα μηχανήματα αυτά έχουν στα σωθικά τους ένα καλό ποσό συνήθως, αναλόγως τις αναλήψεις που έχουν προηγηθεί κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η μία εξήγηση ανάγεται στη σφαίρα της εκδίκησης κατά των τραπεζών που έχουν τα λεφτά και δεν τα δίνουν, που πήραν τις ενισχύσεις και τις καταχώνιασαν στα χρηματοκιβώτιά τους. Η άλλη είναι το βαθύτερο ψυχικό φετίχ του Έλληνα, που έχει μάθει να σηκώνει τα οικονομικά βάρη… δεν ξέρω αν με αντιλαμβάνεστε, αλλά όταν μάθεις μια ζωή να σηκώνεις βάρη όταν φτάσεις στο εύκολο χρήμα της κλοπής και της ληστείας, δεν μπορείς να το καρπωθείς έτσι ελαφρά τη χείρα, θέλεις να έχει ένα ζόρι, να ζορίσεις λίγο τη μέση σου. Πάντως με τη συχνότητα «σηκώματος» ΑΤΜ τελευταία, σε λίγο τα ΑΤΜ οι τράπεζες θα τα μαζεύουν σαν τα καροτσάκια των σούπερ-μάρκετ από τις γωνίες.