ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΛΗΘΗΣ;

Επέτειος λήθης; Το ερώτημα δεν είναι διόλου ρητορικό,γιατί ο εκλιπών δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος, ήταν εύννοια της τύχης που γεννήθηκε στον τόπο μας,ανδρώθηκε,αγωνίστηκε σ΄όλη του τη ζωή,μεγαλούργησε με την ουσιαστική έννοια του ρήματος και άφησε εκείνες τις παρακαταθήκες, που κάνουν τον άνθρωπο πιο άνθρωπο, την κοινωνία πιο κοινωνία, τη ζωή να έχει ουσία.
   ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΖΑΪΜΗΣ,έφυγε από τη ζωή 20 χρόνια πριν στις 3 Οκτώβρη...η πλάκα που εντοιχίστηκε στο σπίτι όπου γεννήθηκε, μας θυμίζει την καλή ημέρα της γέννησής του...δυστυχώς η αποφράδα μέρα της εκδημίας του ξεχάστηκε θαρρώ απ΄ όσους είχαν υποχρέωση να την θυμηθούν εκτός από την λατρευτή του Θάλεια.Εγώ, ένας ταπεινός θαυμαστής του βίου του, του έργου του, της μεγαλωσύνης του,γράφω αυτές τις αράδες σήμερα και αναδημοσιεύω το άρθρο του Νώντα Βαλεοντή από τον Σαμιακό Τύπο της 9-2-2008 για ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ... Αιώνια(πρέπει)να είναι η μνήμη του!

 Καφές - γράφει ο Νώντας Βαλεοντής / ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΖΑΪΜΗΣ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

09 / 02 / 2008

ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΖΑΪΜΗΣ ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Θα ήμουν εγώ ο τελευταίος που θα τολμούσε να περιγράψει τη ζωή, τη δράση και την προσφορά ενός συντρόφου, αγωνιστή και πατριώτη που με τις πράξεις του γέμισε μια ολάκερη σελίδα της νεότερης τοπικής μας ιστορίας. Εξ άλλου, δεν είμαι κατάλληλος να χαράξω στο χαρτί αυτό, ούτε μια λέξη που θα σηματοδοτούσε την δυναμική του υπόσταση και θα αναδείκνυε την προσωπικότητά του... Ωστόσο, αποφάσισα σήμερα να ανασύρω από τη μνήμη μου μια χαρακτηριστική ιστορία, όπως μου τη διηγήθηκε ο πατέρας μου, θέτοντάς την ως παράδειγμα σ' εκείνους που πέρασαν, σ' αυτούς που είναι και σε κείνους που θα έρθουν αύριο για να εκπροσωπήσουν αυτόν τον τόπο στο κλαμπ των τριακοσίων της Βουλής. Γιατί, μπορεί να δίνει καλές συμβουλές και προτροπές ένας πολιτικός, αλλά το παράδειγμα είναι εκείνο που φωτίζει και μένει. Χαρακτηριστικά τα λόγια του ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ ο οποίος είπε κάποια στιγμή πως "όποιος δίνει καλή συμβουλή χτίζει με το ένα χέρι, αλλά όποιος συνδυάζει την καλή συμβουλή με το καλό παράδειγμα χτίζει και με τα δυό του χέρια!" Ο Ιπποκράτης Ζαίμης που λέτε, όταν ο Λαός του νομού μας τον ανακήρυξε βουλευτή της ΕΔΑ και τον έστειλε στη Βουλή, δεν "καβάλησε το καλάμι" κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά παρέμεινε απλός, καταδεχτικός, σεμνός, συμπονετικός και προπάντων ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Επειδή δεν διέθετε ιδιωτικό αυτοκίνητο, συνήθιζε να επισκέπτεται τα χωριά με το λεωφορείο και να επιστρέφει πάλι στο Καρλόβασι με αυτό. Έμπαινε στα καφενεία, πήγαινε σε σπίτια, χώνονταν μέσα στις λάσπες την ώρα που οι γεωργοί πότιζαν τα καπνά τους, ή βρισκόταν στους χώρους εκείνους που τα μεσημέρια "μπελόνιαζαν" τον καπνό οι οικογένειες. Μάλιστα, δεν ήταν απλός παρατηρητής, ούτε πραγματοποιούσε επισκέψεις αστραπή. Κάθονταν εκεί, έπιανε μια βελόνα και περνούσε μέσα σ' αυτή και μάλιστα με αξιοπρόσεκτη ευκολία, τα πράσινα φύλλα με την άφθονη κόλλα... Μια από αυτές τις μέρες της γύρας του στα χωριά, πέρασε κι από τη Χώρα. Το μεσημέρι κατέληξε στο σιδηρουργείο του πατέρα μου, με τον οποίο, όπως είχα γράψει σε προηγούμενο σημείωμά μου, ήταν μαζί αντάρτες στο βουνό! Την ώρα εκείνη οι δικοί μου "μπελόνιαζαν" τα φύλλα του καπνού, ενώ η μάνα μου έφτιαχνε στο τζάκι, την πατροπαράδοτη φασολάδα. Ο Ιπποκράτης δεν περίμενε ιδιαίτερη περιποίηση, ούτε κάποιο άνετο κάθισμα. Άρπαξε έναν μεγάλο ξύλινο τάκο και κάθισε, ενώ ζήτησε βελόνα να βοηθήσει! Μία ώρα αργότερα, είχε καθίσει σταυροπόδι κατάχαμα κι απολάμβανε τη φασολάδα με τη φρέσκια ντομάτα, μια φασολάδα, που όπως εξελίχτηκαν ύστερα από λίγο τα πράγματα, επρόκειτο να την πληρώσει ακριβά! Πράγματι, πάνω που έτρωγαν, στο μαγαζί του πατέρα μου μπήκε ένας γεράκος κλαίγοντας! "Κωσταντή, είπε. Πάει ο Ντορής, ψόφησε! Πάει το καμάρι μου! Έμεινα μόνος κι αβοήθητος στον κόσμο!!!" Ο Ντορής ήταν ένα όμορφο άσπρο άλογο που όπως έλεγε ο κάτοχός του, "του 'λειπε μόνο η μιλιά!" Καταλάβαινε τα πάντα και με ένα νεύμα του γεράκου τον πήγαινε παντού! Όλοι προσπάθησαν να απαλύνουν τον πόνο του με παρηγορητικά λόγια, ενώ η μάνα μου είχε φροντίσει εν τω μεταξύ να του βρει κάθισμα για να ξαποστάσει... Ο Ιπποκράτης μέχρι κείνη τη στιγμή δεν είχε πει κουβέντα. Αφού πήρε και την τελευταία κουταλιά κι άδειασε το πιάτο, γύρισε και είπε στον γέροντα: "Θα βρεις άλλον Ντορή παππού, μη χολοσκάς..." Ο ηλικιωμένος δεν παρηγορήθηκε, καθώς όπως είπε, του 'λειπαν τα χρήματα για να αγοράσει άλλο. Ο βουλευτής αυτή τη φορά αποτάνθηκε στον φίλο του: "Πόσο στοιχίζει Κωστή, ένα καλό άλογο;" ρώτησε. Ο πατέρας μου, έμπειρος καθώς ήταν μιας κι έκανε και τον "τσαμπάση", χωρίς πολύ σκέψη μίλησε για "κανένα χιλιάρικο"! Η επόμενη κίνηση του Ιπποκράτη ήταν να δώσει το χαρτονόμισμα και να τον εξουσιοδοτήσει να το βρει σύντομα!! Ο γεράκος τα 'χασε! "Μα ποιός είναι αυτός ο κύριος;" ρώτησε μ' ευγνωμοσύνη! "Ο Ζαϊμης ο βουλευτής μας", πρόλαβε κι απάντησε η μάνα Τότε, ο απλός αυτός γέροντας απευθυνόμενος στον Ιπποκράτη, του δήλωσε όλο ειλικρίνεια: "Μα εγώ είμαι βασιλικός, δεν σε ψήφισα βρε παιδί μ'..." Ύστερα από λίγες μέρες, ο ηλικιωμένος Χωρίτης, καβάλα σε ένα κόκκινο άλογο, έβλεπε με αισιοδοξία το αύριο...