Πού πάμε ρε, πού ΠΑΜΕ...;

 Την ρήση της Τασούλας προς τον Κίτσο, στη γνωστή πετυχημένη διαφήμιση "έχ΄ς ξιφύγ΄", θυμίζει η συμπεριφορά των διοργανωτών της "εν πλατεία" καθ΄ εκάστην απεργιακήν συγκέντρωσιν, επιτρεπόμενης συμμετοχής...Αυτός ο κατάλογος ομιλητών δεν έχει καθόλου "πλαστικότητα" είναι άκαμπτος και κάθε φορά δεν χωρά κάποιον ή κάποιους από τους αιτούμενους τον λόγο...

 ...Δεν βλέπουν τουλάχιστον οι διοργανωτές την κάθε φορά αραίωση του λαού στη πλατεία σε σχέση με την πορεία;Δεν προβληματίζει κανέναν τους η αποστροφή των πορευόμενων,πολλαπλάσια περισσότερων για τα τεκταινόμενα εν πλατεία; Φαίνεται πως όχι, όπως δεν προβληματίζουν και δεν προβλημάτισαν τόσα άλλα "φαινόμενα" κατά καιρούς και διαχρονικά, που παρασάγγας απείχαν από την στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία...

...Μα, να αποκλείεις από τους χαιρετισμούς μιας απεργιακής συγκέντρωσης τη μια εκπρόσωπο κλάδου εργαζομένων και τώρα της βουλευτού του νομού; Την βουλευτή της Αριστεράς; Την σάρκα εκ της σαρκός σου;
   Λοιπόν, ακούστε συμπατριώτες-συναγωνιστές... Το αποτέλεσμα κάθε απεργιακής κινητοποίησης, δεν είναι, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι...εικονικό! Δεν είναι για να βγάζουμε και να στέλνουμε ή να αρχειοθετούμε φωτογραφίες πλαστών εντυπώσεων, με ακροβολισμένες σημαίες και εμβλήματα, ανάμεσα σ΄ έναν κόσμο που διαδηλώνει αγανακτισμένος... Δεν είναι εικονική πραγματικότητα η λαϊκή αγανάκτηση,δεν είναι άλλοθι για καμμιά παράταξη, για κανέναν "πατερούλη"!
   ΄Οποιος θέλει να ζει με ψευδαισθήσεις, πλαστές εντυπώσεις και εικονολατρεία ας ζει, οι υπόλοιποι τον αφήνουν στη μοναξιά του.
                                          Καλημέρα σας!
                                             Γιώργος Σκαπέτης
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες δανεικές από το RadioCafe.gr και τον εκλεκτό φίλο  ρεπόρτερ Αλέξη Κομνηνό, που μου έχει δώσει το ελεύθερο και τον ευχαριστώ.