Επιδημίες, πανδημίες και... αποδημίες

ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ, ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΚΑΙ… «ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ» ΤΟΥ ΖΩΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αν δεν επρόκειτο για θέματα υγείας που ακουμπάνε όλους και δημιουργούν εύλογη ανησυχία (αλλά δεν χρειάζεται και πανικό), θα τα προσπερνούσαμε σαν αποκυήματα τηλεοπτικής φαντασίας και θεμάτων ντόρου για θεαματικότητα. Αλλά είναι τόση η παραφροσύνη που δεν ξέρεις πώς να φερθείς και πώς να αντιμετωπίσεις κάθε φορά την επιδημία ή την πανδημία και η λογική αποδημεί στο χάος των καιρών.

Στην αρχή ήταν το σύνδρομο Κρόϊτσφελτ-Γιάκομπ, επί το λαϊκότερο «Νόσος των τρελλών αγελάδων» (το σύνδρομο της στάμπας που δεν εξαιρεί ούτε ανθρώπους, ούτε ζώα), με το αιωρούμενο ερώτημα αν μεταδίδεται ή όχι στον άνθρωπο και πώς. Μετά ήρθαν οι γρίπες… καταρχήν των πουλερικών ή των πτηνών γενικότερα, που μεταδιδόταν σίγουρα στον άνθρωπο και ξεκίνησε από τα Ασιατικά βάθη, εξαπλούμενη και προς εμάς τους ανεπτυγμένους δυτικούς, αλλά θερίζοντας τους υπανάπτυκτους συνήθως… και τώρα μας ήρθε από την άλλη μεριά του κόσμου, από το Νιού Μέξικο, η γρίπη των χοίρων, με την γνωστή εξέλιξη και την κατάκτηση της επικαιρότητας...

Ποια άλλα ζώα μένουν να μας μεταδώσουν την ασθένεια από την οποία προσβλήθηκαν; Θα μπορούσε να μας βρει το «καρακούσι» των αλόγων (ασθένεια των αρθρώσεων), το συνάχι των αιγοπροβάτων, το φτάρνισμα των στρουθοκαμήλων, η καταρροή των λεοπαρδάλεων…

Το ερώτημα είναι αν μας δουλεύουν και ποιοι… Καταρχήν δεν πρέπει να μας μένει καμία αμφιβολία για την εξέλιξη των πραγμάτων, όταν σαν σύγχρονοι καταναλωτές γνωρίζουμε πώς λειτουργεί η αγορά και τι τρώμε εμείς, πόθεν προέρχεται και τι τρώνε τα ζώα που στη συνέχεια τρώμε εμείς. ΄Όταν ζώα που τρεφόταν παραδοσιακά κι από της εμφανίσεώς τους επί της γης με συγκεκριμένες τροφές ταΐζονται με πτώματα άλλων ζώων και με χημικές τροφές που κανείς δεν γνωρίζει τα συστατικά τους, τι περιμένουμε να γίνει; ΄Όταν κάθε τι που προσεγγίζουν τα ζώα (κι εμείς μέσα) είναι μολυσμένα με κάθε είδους ουσία που παράγουν οι χημικές βιομηχανίες, τι εξέλιξη μπορεί να έχει η ζωή μας, παρά επιδημίες, πανδημίες και τελικά αποδημίες.

Το τελικό συμπέρασμα, που έχει να κάνει και με τον σχεδόν «ρατσιστικό» χαρακτηρισμό των ασθενειών αυτών που αναφύονται κατά καιρούς είναι ότι όλες αυτές οι επιδημίες, πανδημίες και άλλες, είναι «ασθένειες του ανθρώπου», γιατί από την ανθρώπινη δραστηριότητα προέρχονται κι ας αφήσουμε τους εύκολους προσδιορισμούς «γρίπη των πτηνών, των αγελάδων, των χοίρων» κλπ. Ας το εμπεδώσουμε μια κι έξω, ότι η φύση όταν λειτουργούσε μόνη της χωρίς τις επεμβάσεις μας και όπου ακόμη μπορεί να λειτουργήσει έτσι, αυτορυθμίζεται και ισορροπεί μια χαρά. Την ανισορροπία και όλα τα κακά εξ αυτής εμείς την φέρνουμε, εμείς είμαστε οι αίτιοι για τις «τρελές» αγελάδες, τα γριπιασμένα πτηνά και χοιρινά, εμείς είμαστε η πανδημία της καταστροφής του πλανήτη, της χλωρίδας του, της πανίδας του, της ζωής μας.