Πικροσάββατα (Τζίμη Κουλέα μου λείπεις ήδη)

Ποτέ δεν θέλησα να μάθω ποιος ήταν, προχτές έμαθα το πραγματικό του όνομα, όταν το δημοσιοποίησε ο ίδιος, σεβάστηκα αλλά και μυήθηκα στην ανωνυμία του, για μένα ήταν ο Τζίμης ο Κουλέας, ήταν ο <<ΚΗΠΟΣ έξω από δω>> και <<ο ΚΗΠΟΣ εδώ>>, ήταν η όασή μου στην έρημο της εβδομάδας, ήταν η απόλαυση του Σαββάτου… και αυτό το Σάββατο 11 Ιουλίου ήταν που μου ήρθε ένας κόμπος στο λαιμό… ο ΚΗΠΟΣ σταματάει, ο ΚΗΠΟΣ κλείνει… κλείνει μια επταετία(τι σύνδρομο κι αυτό που μας κατατρέχει δια βίου), κλείνει τον κύκλο του και απολείπεται.

Είναι δικαίωμα ασφαλώς του Δημήτρη Κατσίβα-συγνώμη αλλά δεν μ΄ αρέσει, προτιμώ το Τζίμης Κουλέας, πειράζει;- να σταθμίσει τα του βίου του και να αποφασίσει να εγκαταλείψει τα <<εγκόσμια>> του τύπου, να <<μονάσει>> , να διαβουλευτεί με τον εαυτό του, να βγάλει από τη ζωή του το εβδομαδιαίο άχθος της συγγραφής… τον καταλαβαίνω γιατί το έχω πάθει. ΄Όμως εμένα και πολλών ακόμη φίλων και συναναγνωστών, θα λείψει αυτή η όαση της στήλης του, η βρύση στη διαδρομή της βδομάδας που μας δρόσιζε, τα άνθη και τ΄ αρώματα του κήπου του, τα αιθέρια αποστάγματα της σκέψης του, ο καθαρός ουρανός των απόψεών του, η θαλασσινή αύρα της γλωσσικής του αρτιότητας.

Τα Σάββατα τα δικά μου στο εξής δεν θα είναι τα ίδια, θα έχουν τη πίκρα της απουσίας του, την απώλεια ενός μέλους του τοπικού τύπου, που τον τίμησε(τον τύπο) με την γραφίδα του, του έδωσε άρωμα , θα είναι πικροσάββατα χωρίς τις γεύσεις του.

Να μη χαθούμε σύντροφε Δημήτρη Κατσίβα, συνάδελφε Τζίμη Κουλέα, μη λείψεις για πολύ, να έρθεις ξανά στη παρέα μας, θα σε περιμένουμε, θα έχουμε πάντα μια θέση κρατημένη, βάζοντας απάνω της μια ΣΑΜΙΑΚΗ διπλωμένη στη σελίδα σου, στο <<σινεμαδάκι>> της εβδομάδας μας, μέσα στ΄ αγιόκλημα και στα γιασεμιά… και θα κοιτάμε συνεχώς την είσοδο πότε θα μπεις. Κανόνισε να μην χάσεις πολύ από το έργο…

Σάμος Ιούλιος 2009

Γιώργος Σκαπέτης