Από το ίδιο αίτιο...

...έφυγαν κι οι δυότην ίδια μέρα. Καμμία σχέση ο ένας με τον άλλο, παρά μόνο το ανιδιοτελές του χαρακτήρα θα έλεγα(αυτό βρίσκω σαν κοινό σημείο των δύο ανδρών, αυθαίρετα το διατυπώνω, αλλά το ενστερνίζομαι), αυτό νομίζω ότι τους χαρακτήριζε. Τον μεγάλο καλλιτέχνη Σταύρο Παράβα, που έγραψε τις δικές του σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας της τέχνης, που πρόσφερε απλόχερα το ταλέντο του, που ήταν πάντα μπροστά σε ό,τι καλό και τον Γιάννη Σκουλαρίκη, που διετέλεσε υπουργός και σε νευραλγικά πόστα, χωρίς ποτέ να ακουστεί κάτι για το άτομό του, και που μετά, πήγε στην ιδιαίτερη πατρίδα του κι έγινε δήμαρχος συνεχίζοντας την προσφορά της ζωής του.
Πήγαν και οι δυό από ...καρδιά(ανακοπή ή κάτι άλλο άνευ σημασίας), την αρρώστια των ευαίσθητων ανθρώπων(για την ακρίβεια τη μια από τις δυό), αυτών που μπήκαν στον στίβο της ζωής για να τρέξουν όχι για να κάνουν ρεκόρ.
΄Ισως το ταυτόχρονο, το παράλληλο αφιέρωμα στη μνήμη τους, κάποιους να ξενίσει. Πιστεύω όμως, πέρα από την μακάβρια σύμπτωση, ότι αν προσεγγίσει κανείς τους δύο αυτούς ανθρώπους με συναίσθημα και ευαισθησία θα βρει κοινά σημεία. Για όποιον δεν μπορεί να το κάνει, ας μου συγχωρήσει το μοίρασμα της ανάρτησης.