Βρε καλώς τα παιδιά!!!

Αφού οδηγήσαμε στα δεσμά, εντάξει εις γάμου κοινωνίαν, με παπά και με κουμπάρο τα δύο τούτα λαμπρά τέκνα(ο γαμπρός ανεψιός της συζύγου μου, άρα και δικός μου)...
...τον Τίμη(εκ του Τιμόθεος), που απολαμβάνει εδώ για λίγο ακόμη την παρέα των γονιών του του Θεόφιλου και της Κατερίνας...
...και την Τασούλα, από την εξίσου όμορφη ΄Εδεσσα, που βρέθηκε στη Βέροια κι έδεσε με τα δεσμά που λέγαμε το δικό μας το παιδί, εκ σφοδρού έρωτος...΄Ολα τούτα διαδραματισθέντα στην πανέμορφη Βέροια, με τα ωραία της παλιάς πόλης
...μαζί και με τα πολλά, όπως κάθε πόλη της Βορείου Ελλάδος, αυτοκίνητά της, μέχρι σημείου αδιαχωρήτου...
...αποχαιρετήσαμε, μετά συνοδείας γλάρων την όμορφη και χιλιοτραγουδισμένη Θεσσαλονίκη χθες Παρασκευή 5/9 το απόγευμα...
...είπαμε γεια στον Λευκό Πύργο(μεταξύ μας καθόλου λευκός, προς το σταχτί έρχεται ένα πράμα), την πλατεία Αριστοτέλους και τα "στενά, παλιά Λαδάδικα..."(αείμνηστε Μάριε)...
...και επιβιβαζόμενοι στο φέρον το όνομα του μεγάλου Κρητικού ποιητή Βιτσέντζου Κορνάρου, πλοίο...
...μέσω της γειτονικής Χίου, ήρθαμε σήμερα πίσω στα πάτρια, προσπαθώντας να βάλουμε σε τάξη ένα σωρό πράγματα κι από Δευτέρα...δουλειά!
Η όλη περιγραφή είναι σύντομη, γιατί οι εντυπώσεις από την περιοδεία στα Βόρεια, ήταν πολλές και θα τις εκθέσω σε δόσεις τις επόμενες μέρες. Αυτό που πρέπει να πω και ενδιαφέρει ίσως και τους συν-μπλόγκερς, αλλά και τους φίλους που με επισκέπτονται και συνέχισαν όσες μέρες έλειψα, 17 για την ακρίβεια(αλήθεια τι επισκεψιμότητα ήταν αυτή αγαπητοί μου, περιμένατε να φύγω, για να μου κάνετε τόσες επισκέψεις και να μη μπορώ να προσφέρω το κατιτίς μου; Αυτό που δοκίμασα σαν εμπειρία(ευχάριστη δεν θα πει τίποτα) και θέλω να τη μοιραστώ, είναι ότι στις Σέρρες, για τις οποίες δεν έχω φωτογραφίες, θα έχω όμως ιδιαίτερο κεφάλαιο στις μελλοντικές μου αναρτήσεις γιατί έζησα δύο συγκινητικές μέρες, στις Σέρρες λοιπόν γνώρισα δια ζώσης πλέον και είδα ολοζώντανη μια φίλη που επικοινωνούμε εδώ και κάποιους λίγους μήνες διαδικτυακά, την δημοσιογράφο Αριάδνη Παπαφωτίου(Μπλόγκ: ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ, στους συνδέσμους μου) και πολύ χάρηκα καταρχήν που μια "εικονική" φιλία έγινε ζωντανή(θα μπορούσα να πω ότι πήρε σάρκα και οστά, αν δεν κινδύνευα να παρεξηγηθώ περίπου ως υπερφίαλος).
Αυτά τα λίγα περί την επιστροφή στα πάτρια και το τέλος της περιπλάνησης βόρεια, αναλυτικότερα και περισσότερα σε επόμενες αναρτήσεις.
ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΩ ΑΔΕΡΦΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΔΕΝ ΛΕΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ...ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΣ!!!