΄Οσοι μένετε στην Αθήνα και τον Πειραιά ή βρεθείτε τούτες τις μέρες προς τα κει μην παραλείψετε να την επισκεφθείτε. Αλλοίμονο σε μας που δεν μπορούμε, αλλά θα προσμένουμε την "μεταφορά" της και στα καθ΄ ημάς!!!
"Η φύση εκδικείται"... Πόσες φορές δεν το λέμε ή δεν τον ακούμε αυτόν τον αφορισμό; Και τι κάνουμε; Εντάξει μωρέ...κουλάρετε.... Η φύση λοιπόν εκδικείται παντοιοτρόπως και αν έχετε προσέξει, τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί προς τούτο τα ζώα... τους φίλους μας...
... πριν από μερικά χρόνια ήταν η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια, η νόσος των τρελλών αγελάδων(στους χαρακτηρισμούς, όπως και στους αφορισμούς είμαστε μανούλες και γιατί να το κρύψωμεν αλλωστε), αλλά τρελλοί είμαστε κι όλο μας το σόϊ το ανθρώπινο που τις ταίζουμε αλεσμένα πτώματα...
...μετά ήρθε η νόσος των πτηνών(ευτυχώς όχι ως εδώ τελικά, κι ας θυσιάσαμε χιλιάδες πτηνά για νάχουμε το δικό μας κεφάλι ήσυχο)...
...τώρα θερίζει η γρίππη των χοίρων,μια και κάναμε τη φύση και τη ζωή μας σαν τα μούτρα τους... που ξεκίνησε από το Μεχικο και ήδη έφτασε στην Εσπάνια, λόγω μετακινήσεων μεταξύ των δύο χωρών, δηλαδή πάτησε πόδι στην καθ΄υμάς Ευρώπη και τρέχουμε και δενς φτάνουμε... βγήκε μας καθησύχασε ο Μπαρόζος, βγήκε κι ο δικός μας ο Αβραμόζος, λες και πήγαινε σε δεξίωση στα βόρεια προάστια.... Μεταξύ μας, καμιά εμπιστοσύνη δεν έχω σε όλους αυτούς... όλοι οι χοίροι μια μούρη έχουνε... μπαρόζοι, αβραμόζοι, μαφιόζοι και όλα τα ομοιοκατάληκτα...
... δεν ξέρω αν σας σηκώνετε η τρίχα με όλα αυτά κάθε λίγο και λιγάκι που μας βρίσκουν, αλλά αν ψάχνετε ακόμη τα αίτια ή αν περιμένετε την προστασία να σας έρθει σαν θεία φώτιση, φοβάμαι ότι θα σας βρεί η γρίππη των χείρων(και των χειρότερων). Αυτό που ξέρω γω με το φτωχό μου το μυαλό και καταλαβαίνω είναι ότι χρειάζεται αλλαγή στάσης ζωής και αισθητικής-οικολογικής αντίληψης. Για να ζήσουμε αρμονικά με τη φύση, τα ζώα, και όλο το οικοσύστημα.
"Επαναλαμβάνονται οι παραστάσεις του "Εβδομου Ρούχου", του έργου της Ευγενίας Φακίνου σε διασκευή Δημήτρη Μαυρίκιου, που παρουσίασε με επιτυχία η Θεατρική Ομάδα Σάμου. Οι παραστάσεις θα δοθούν το Σάββατο 2, Κυριακή 3, Παρασκευή 8, Σάββατο 9, Κυριακή 10 Μαΐου στη Λέσχη Ερασιτεχνών στις 9μμ. Τηλ. επικοινωνίας 6907766431"
Διακρίνετε στην αφίσα, το αφιέρωμα στον δικό μας ποιητή, που διοργανώνει το Λύκειο του Καρλοβάσου, της πόλης που πέρασε ένα μέρος της ζωής του και αγάπησε μαζί με την Φαλίτσα του, ειδικά εκείνο το κυμοθάλασσο, όπου "αρμένιζε" η έμπνευσή του. Αν σας προβλημάτισε λίγο ο τίτλος της ανάρτησης, είναι γιατί διάβασα κάτω από τον τίτλο και τους υπεύθυνους καθηγητές της εκδήλωσης, ότι αυτή είναι υπό την αιγίδα του Δήμου Καρλοβασίων και θυμήθηκα... γιατί αυτό που θέλουν κάποιοι είναι να ξεχνάμε. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ο ίδιος Δήμος και οι ίδιοι πάνω κάτω άνθρωποι, που "τράβηξαν μέσα" στα ενδότερα, τις προτομές του Ρίτσου και του άλλου μεγάλου Σαμιώτη του Αλέξη Σεβαστάκη, φοβούμενοι μη και η λάμψη τους ρίξει τη σκιά της πάνω απ΄ τη πόλη. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, τον αγώνα που δόθηκε τότε και τις δικαιολογίες που ακούστηκαν από επίσημα και μη χείλη ασεβών προς τη μνήμη των δύο μεγάλων πνευματικών ανθρώπων αυτού του τόπου. Και πρέπει όλοι να καταλάβαμε τότε γιατί αυτή η σπουδή της απόσυρσης των προτομών από την κεντρική πλατεία του Καρλοβάσου. Είτε είναι υποκρισία η "αιγίδα" τώρα του Δήμου, είτε είναι φιλοτιμία εξ ανάγκης, εγώ δεν θα πάω στην εκδήλωση, μόνο και μόνο γιαυτή την "αιγίδα". ΄Οπως δεν πήγα και δεν θα πάω ούτε σε κομματική εκδήλωση τιμής στον ποιητή, γιατί δεν τον αφήνω(τον ποιητή) σε κανέναν, είτε να τον οικειοποιηθεί, είτε να τον "τιμήσει" υποκριτικά. ΄Οσοι θέλετε να πάτε, η εκδήλωση είναι την Τετάρτη 6 Μάη στις 7,30 το βράδυ στην αίθουσα του Δήμου Καρλοβάσου, όπου φιλοξενείται και η προτομή του, μαζί με αυτή του Αλέξη, στο βάθος της πλατείας, απ΄ όπου αποσύρθηκε.
Χριστός Ανέστη και του χρόνου σε όλους... εικόνες από την Κυριακή του Πάσχα... στη γειτονιά μας, με τους γείτονες να τόχουν ρίξει σε χορούς κυκλωτικούς...
... τους οβελίες να γυρνάνε ακτάπαυστα δια μηχανικών μέσων(ξεκούραστα πράματα λόγω τεχνολογίας).... ...χτες βράδυ αναστήσαμε και πήραμε το δρόμο για το σπίτι με το άγιο φως, χωρίς φόβο και προβλήματα μια που ήταν άπνοια... αυτό που λέει και η ΕΜΥ 0 μπωφόρ... ...ο ΑηΝικόλας στολισμένος αναλόγως καθότι μητρόπολη να πούμε.... ...κι ο παπα-Στέφανος επί του βήματος να ψάλλει το Χριστός Ανέστη... ΚΑΛΑ ΝΑΜΑΣΤΕ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ
Μέγα Σάββατο πρωί και οι εικόνες από τη πρωτεύουσα πόλη της Σάμου, τα λένε όλα... Μία μίνι-ρύπανση που περικύκλωσε το ακίνητο εδώ και μήνες αντιρρυπαντικό(είδηση θα ήταν η αντίθετη περικύκλωση)... ...στην ιχθυόσκαλα βρίσκει κανείς μελανούρια, σφήνουρες, γόπες, μέχρι και μέλουνες, καθώς και καρέκλες γραφείου, για κουρασμένους αλιείς... ...η θάλασσα γυαλί πίσω από το λιμάνι μέχρι του Γάγκου (στο βάθος)κι ως τη θολή γραμμή των οριζόντων... ... μια ανθοσύνθεση στα παρτέρια του λιμενικού ταμείου, με το αυτόματο πότισμά της... ... η σημαία είναι μεσίστια, από χτες Μ.Παρασκευή και το άγημα με την στρατιωτική φιλαρμονική ήρθε για να την υψώσει στον ιστό της κανονικά... ...ιδού και το αποτέλεσμα... ...και αποχωρεί παιανίζοντας, εν μέσω αυτοκινήτων και διχτυωτών εμποδίων λόγω των έργων του βιολογικού... ... ο Μπάμπης απτόητος νετάρει τα δίχτυα του(δεν με πήρε χαμπάρι)... ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΔΗΜΟΙ ΟΠΟΥ ΓΗΣ!!!
Αγαπητοί αναγνώστες του ιστολογίου, φίλοι του διαδικτύου, καλοί συνάδελφοι, σας εύχομαι από καρδιάς ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ που να περιλαμβάνει όχι μόνο τα τελετουργικά των ημερών, την βρώση και την πόση, αλλά ανάσταση παντού, στα συναισθήματα, στις διαθέσεις, στη στάση ζωής, στις καρδιές και ει δυνατόν και στα μυαλά. Σας εύχομαι το καλύτερο τούτες τις μέρες με ένα μπουκέτο παπαρούνες, αυτής της άγιας γης, του τόπου μας, να τις περάσετε με αυτούς που αγαπάτε...
... από τον Επταστάδιο πορθμό, το "φερμουάρ" που χωρίζει, αλλά και ενώνει τους ανθρώπους, αρκεί να υπάρχουν καλές προθέσεις, σας εύχομαι γαλήνη σαν κι αυτή και σας ευχαριστώ για την καθημερινή προτίμησή σας στο ιστολόγιο, αυτούς τους 17 μήνες ύπαρξής του.
Δεν ξέρω αν ήταν το θέμα του έργου, δεν ξέρω αν ήταν η συναισθηματική κατάσταση της συγκεκριμένης βραδιάς, αλλά αυτό που έζησα χτες βράδυ(κι όταν λέω "έζησα" το εννοώ), ήταν κάτι συγκλονιστικό... Θέλετε το έργο και οι καταστάσεις που ξετυλίγει, θέλετε οι ιστορικές του αναφορές, θέλετε οι καταπληκτικές ερμηνείες, θέλετε η υποβλητικότητα των σκηνικών, της μουσικής, του φωτισμού(όλα άψογα, όλα στην στιγμή τους, όλα τέλεια), δεν ήταν θεατρικό δρώμενο ήταν μια αλήθεια που σε συνέπαιρνε, μεταφερόσουν στη σκηνή κι από κει στη ψυχή βαθιά του κάθε χαρακτήρα, συμμετείχες... ...δεν θα αποπειραθώ να ξεχωρίσω κανέναν, ούτε να κάνω ονομαστική αναφορά στον ρόλο του καθενός από αυτούς τους ηθοποιούς, που σε εποχές σαν τις δικές μας, που ο περιορισμός κατ΄οίκον έχει αναχθεί σε κυρίαρχη ιδεολογία, αυτοί ανοίγονται και ξεδιπλώνουν ταλέντο και ψυχή ενώπιόν μας, μόνο θα τους ευχαριστήσω γιαυτές τις ώρες μετάγγισης πολιτισμού που μας χάρισαν. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
΄Ελαβα κι εγώ το μήνυμα από τους διαδικτυακούς μου φίλους για το περίφημο μποϊκοτάζ στις καφετέριες, λόγω της ακριβής τιμής που τον πληρώνουμε σε σχέση με άλλες χώρες(σύμφωνα με τα στατιστικά μόνο το Λονδίνο έχει ακριβότερους καφέδες) και είπα να συμβάλω στην καμπάνια με έναν ιδιαίτερο τρόπο, θέλοντας να τονίσω την σχεδόν ερωτική σχέση των Ελλήνων με την καφετέρια και την όλη τελετουργία της καφεδοαπόλαυσης. Πριν από 4 περίπου χρόνια, όταν μου είχε κολλήσει μια λόξα να το παίξω θεατρικός συγγραφεύς, μεταξύ των άλλων, είχα γράψει κι ένα μονόπρακτο υπό τον τίτλο "ΚΑΦΕΤΕΡΕΙΑ. Σκέφτηκα λοιπόν να σας το παραθέσω ως συμβολή στην αυριανή μέρα αυτοσυγκράτησης και διαμαρτυρίας. Συγχωρήστε με, είναι το μέγεθός του δυσανάλογο προς τον χώρο ενός μπλόγκ, αλλά με λίγη υπομονή και ανοχή θα το διαβάσετε:
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ:
ΤΑ«ΚΑΦΕΤΕΡΕΙΑ»
ΣΚΗΝΙΚΟ: Τραπεζάκια και καρέκλες καφετέριας με βαθιά μαξιλάρια, φραπέδες, φρέντο, εσπρέσσο, σε ένα τραπέζι για τέσσερις κάθονται τρεις και φιλοσοφούν βαριεστημένοι, καπνίζουν, κομπολόγια ασημένια….
ΠΡΟΣΩΠΑ: [A]vτώνης, [Β]ασίλης, [Γ]ιάννης.
ΥΦΟΣ: Η συζήτηση γίνεται σε αργό ρυθμό, βαριεστημένα, αλλά με ύφος ειδικού επί παντός .. Θέμα, η καφετέρια και η συνήθεια των νεοελλήνων να την αράζουν με τις ώρες στα σχετικά μαγαζιά, κουβεντιάζοντας επί παντός.
Α. Όπως και να το κάνουμε ρε παιδιά η καφετέρια είναι μέσα στη ζωή του Έλληνα ...
Β. Όχι μέσα, ε ί ν α ι η ζωή του Έλληνα .... εδώ μιλάμε για θεσμό.. .τα <<ΚΑΦΕΊΈΡΕΙΑ», πώς λέμε τα ... Καλομοίρεια ...
Γ. Καλά, άσχετο ..... τι λέει ο άνθρωπος ... τι είναι ρε πολιτιστικές εκδηλώσεις;
Β. Γιατί ρε συ πού πάνε περισσότεροι στις πολιτιστικές εκδηλώσεις ή στις καφετέριες; Εδώ μιλάμε για μόνιμη διοργάνωση ... πώς έκανε κάποτε ο Συνασπισμός το διαρκές συνέδριο;
Γ. Ωχ το μάτι μου ..... ρε συ ήπιες καφέ;
Β.Όχι.
Γ. Πιες αγόρι μου, ... πιες μπας και ξελαμπικάρει το μυαλό σου, χτύπα έναν φρέντο να στανιάρεις, να γλιτώσουμε κι εμείς.
Β. Γιατί ρε, υπάρχει μεγαλύτερος και πιο σεβαστός θεσμός για τον Έλληνα από τα «καφετέρεια»; Ευλάβεια μιλάμε!
Α. Εντάξει τα παραλέει ο Βασίλης, αλλά δεν έχει και τόσο άδικο .... Ο σημερινός έλληνας πίνει όλους τους καφέδες της μέρας του στις καφετέριες ... Αγοράζει καφέ για το σπίτι, αλλά τον έχει έτσι για να βρίσκεται, μην του πάει καμιά επίσκεψη, ξέρεις ... εκείνος τον προτιμάει στα μαγαζιά .... .Γιατί όμως ,ξέρετε; (παίρνει ύφος ειδικού αναλυτή)
Γ. Γιατί βαριέται να φτιάξει μόνος του ...
Α. Εν μέρει μέσα είσαι ..... εν μέρει. ... ότι βαριέται-βαριέται .... αλλά όχι για να τον φτιάξει, δεν τη βρίσκει να τον πιει σπίτι ....
Β. Του λείπει η διοργάνωση, αυτό που λέω εγώ από την αρχή ...
Γ. 'Άσε ρε τις διοργανώσεις, μας τα ‘πρηξες τόση ώρα ....
Α. Δίκιο έχει ο Βασίλης εν μέρει ..... εν μέρει .... η καφετέρια έχει αυτόν τον χαβαλέ, την κουβέντα για το κάθε τι, έχει την παρέα, έχει την συναναστροφή , άσχετα αν δεν τον νοιάζει ποιος κάθεται δίπλα, άσχετο, σημασία έχει αυτό το ομαδικό .... με αντιλαμβάνεσαι;
Γ. Κι αφού δεν τον νοιάζει τι γίνεται πέρα απ' το φλιτζάνι του , τι σόι ομαδικό είναι;
Α. Ακριβώς αυτό φίλε μου, ακριβώς αυτό .... τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το φλιτζάνι και οι υπόλοιποι της καφετέριας και η κουβέντα επί παντός κι όλα τα άλλα ... και φυσικά αυτή η αυθεντία που μας διακρίνει σαν λαό ....
Γ. Η αυθεντία;
Α. Ναι αυτό το επί παντός ειδικός.... δέκα εκατομμύρια έλληνες, πάνω από τους μισούς είναι αυθεντίες, ξερόλες ..... ειδικοί επί παντός .... όχι στατιστικά κι αηδίες .... σου βγάζω τα παιδιά και κάτι ηλικιωμένους απέξω, πόσοι σου είπα οι μισοί; Και βάλε.. .όλοι αυτοί είναι ειδικοί σε κάθε θέμα που συζητιέται, .... δεν φταίνε αυτοί, φταίει το σύστημα .... ο καφές, το αραλίκι, αυτή η χαλαρότητα του πράγματος ....
Β. Η διοργάνωση .... τα καφετέρεια ... τι σας έλεγα εγώ; Παιδί μου, εμπνέει το περιβάλλον ... πώς πας να πούμε σε μια συναυλία και επηρεάζεσαι από τη μουσική, πώς πας σε ένα θέατρο- καλή ώρα - και σε αγγίζει η παράσταση, .... έτσι και στα
καφετέρεια .....
Γ. Δεν σταματάς ρε επιτέλους .... σιγά μην βγάλουμε κι αφίσες «Καφετέρεια 2006»
Β. Δεν με καταλαβαίνεις γιατί αδυνατείς να πιάσεις το ευρύτερο νόημα αυτού του
θεσμού ....
Γ.(Γελάει πολύ δυνατά) Ωχχχ! το μάτι μου .... τι λες μωρέ;
Β. Εεεεε .... σιγά ρε .... χαλαρά .... διασπάς την ησυχία των άλλων .... βλέπεις κανέναν να κάνει περιττές κινήσεις εδώ γύρω; Δεν μπορείς να γελάς πιο σιγά; Και γιατί γελάς δεν κατάλαβα;
Γ. Ρε συ ξέρεις τι πάει να πει θεσμός; .... Πες του ρε Αντώνη ... μην τα ξεφτιλίσουμε όλα ....
Α. Κοίταξε, να σου πω ... βέβαια έχουμε συνηθίσει να λέμε θεσμούς άλλα
πράγματα .... αλλά ο Βασίλης το εννοεί σαν κάτι που συνηθίζεται, κάτι που έχει καθιερωθεί, κάτι που μας χαρακτηρίζει σαν σύνολο .... μη μου πεις ότι η καφετέρια δεν είναι κάτι τέτοιο ....
Γ. Δηλαδή στην επόμενη αναθεώρηση του συντάγματος θα πρέπει να περιληφθεί
Β. Απορώ γιατί δεν έχει γίνει ως τώρα δηλαδή .... χώρια που χρόνια τώρα συνηθίζεται
και στην ομώνυμη πλατεία... ,
Γ. Τι δουλειά έχει τώρα η πλατεία Συντάγματος;
Β. Ε, πως ... από παλιά εκεί δεν διεξάγονται ... καφετέρεια;
Γ. Ρε παιδιά μην τρελαθούμε (φωνάζει)
Β. Σιγά ρε χαλαρά ... σεβάσου τον θεσμό, τι χρωστάνε οι άλλοι να τους χαλάς την
ησυχία τους;
Α. Σεβασμός ... σε παρακαλώ ....
Γ. (Κατακάθεται) ... καλά .... εντάξει ρε παιδιά, αλλά δεν μπορώ να ακούω τέτοιες
κοτσάνες .... άκου θεσμός οι καφετέριες ....
Β. Τα καφετέρεια, τα καφετέρεια .... ακούγεται καλύτερα, πιο επίσημα .
Γ. Ναι, να κρεμάσουμε κι ένα πανό απέξω να μαζέψουμε κι άλλους .
Β. Δεν χρειάζεται ούτε πανό ούτε τίποτα .... τα καφετέρεια δεν είναι σαν κάτι άλλες
μαζώξεις που είναι αραιοκατοικημένες....
Α. (Καπνίζει, μιλάει αργά, ενδεικτικό του ότι δεν ξέρει τι να πει) .... ρε παιδί μου, εγώ τον καφέ στο σπίτι να πούμε δεν τον φχαριστιέμαι, παρ' όλο που μου τον φτιάχνει η γυναίκα μου ... διότι κάθεσαι να πούμε στο σαλόνι να τον πιεις ... πώς να τον πιεις , πίνεται; Με ποιόν να αλλάξεις μια κουβέντα, με τον Χατζηνικολάου; .... εντάξει ρε φίλε καλά τα λες έχεις το στυλάκι σου αλλά εσύ τη δουλειά σου κάνεις, εσύ μιλάς, εσύ τα ξέρεις όλα, εγώ; .... εγώ πώς θα πω την άποψη μου; Δηλαδή μεταξύ καφέ και τσιγάρου με ποιόν να μιλήσω; Να μιλήσω με τη γυναίκα μου; Και τι να πούμε; 'Ό,τι είχαμε να πούμε, τόσα χρόνια το είπαμε .... το εξαντλήσαμε το θέμα .....
Β. Άσε το άλλο ..... που στη γυναίκα σου δεν μπορείς να κάνεις και τον έξυπνο, γιατί σε ξέρει σαν κάλπικο ευρώ ....
Α. Φυσικά αυτό που το πάς .. .ενώ στην καφετέρια και που σε ξέρουν στη παρέα,
κάνουν πως δεν ακούν να μην σε στεναχωρήσουν άσε δηλαδή που μπορεί να
εντυπωσιάσεις και τον διπλανό που ακούει άθελά του με αντιλαμβάνεσαι;
Γ. Πλήρως .... πόσες φορές λες κοτσάνες και δεν μιλάω γιατί λέω δεν βαριέσαι φίλος
είναι γιατί να του το υπενθυμίσω
Β. 'Ότι είναι φίλος;
Γ. 'Όχι ότι λέει κοτσάνες ....
Α. Μίλα συγκεκριμένα βρε πότε είπα κοτσάνες;
Γ. Πού να θυμάμαι τώρα, σάμπως μια φορά ήτανε; ... σε διάφορες .... εκδηλώσεις ....
Α. Τι εκδηλώσεις, τι θες να πεις;
Γ. Δεν λέει αυτός ότι τα καφετέρεια είναι μόνιμος θεσμός; Ε, σε κάποια από τις
εκδηλώσεις είχες πει μερικές κοτσάνες, πού να θυμάμαι... .δεν βαριέσαι.. .0 θεσμός
συνεχίζεται .
Β. Τα καφετέρεια; .
Γ. 'Όχι οι κοτσάνες .
Α. Τέλος πάντων, τώρα το έριξες στο πνεύμα, ας μην τσακωθούμε ...
Γ. Μα γίνεται θεσμός χωρίς πνεύμα μωρέ, τι είναι ποδοσφαιρικός αγώνας;
Α. Τώρα που είπες για ποδόσφαιρο ... όχι πες μου, εσύ γουστάρεις να κάτσεις σπίτι να δεις ποδόσφαιρο μόνος; Δεν λαχταράς την καφετέρια , να βρεθείς με
άλλους να φωνάξεις; ...
Γ. Α, τότε φωνάζετε, μόνο με μένα τα βάλατε προηγουμένως
Α. Άλλο βρε όταν έχει μπάλα ....
Γ. Ναι σίγουρα, αυτό είναι άλλο, είναι σαν να είσαι στο γήπεδο, θέλεις ατμόσφαφα κερκίδας., γιαυτό όλες οι καφετέριες πια έχουν μεγάλη οθόνη .... καφετέρια χωρίς μεγάλη οθόνη δεν έχει πια μέλλον ..... ούτε παρόν δηλαδή .. ,.
Β. Κι αυτό μέσα στον όλο θεσμό είναι .... στα καφετέρεια .... ανάμεσα στα δρώμενα είναι και η παρακολούθηση αθλητικών εκδηλώσεων .... άμα σας τα λέω εγώ να μ' ακούτε... .εδώ χτυπάει βρε η καρδιά της Ελλάδας ... όλα από εδώ ξεκινάνε και εδώ καταλήγουν ... εδώ λύνονται όλες οι διαφορές, εδώ καταστρώνονται όλα τα σχέδια .. .. 0 άνθρωπος για να σκεφτεί, για να φιλοσοφήσει τη ζωή του, για να βρει λύσεις θέλει χαλάρωση, καφεδάκι και κουβέντα... .θέλει να συμμετέχει στα .... καφετέρεια
Γ. Ναι γιαυτό πάνε όλα μπροστά σ' αυτή τη χώρα .... στα καφετέρεια οφείλεται .... το
μόνο που αναπτύσσεται είναι η ..... περιφέρεια (δείχνει το πισινό του), από το πολύ καθισιό στα μαξιλάρια ....
Β. Και τι θες δηλαδή .... να καθόμαστε, ακόμα στις ψάθινες καρέκλες όπως παλιά, που μετά από μισή ώρα έβγαζε ο πισινός σου ρόζο; Γι' αυτό τότε δεν καθόταν πολύ οι άνθρωποι στα καφενεία .... δεν υπήρχαν οι καφετέριες ....
Γ. Τακαφετέρεια θες να πεις ....
Β. Το έμαθες βλέπω ... πολύ χαίρομαι .... τότε οι άνθρωποι δεν είχανε τόσα πολλά προβλήματα όπως εμείς σήμερα, γιαυτό δεν κάθονταν με τις ώρες, δεν φιλοσοφούσαν τη ζωή .....
Γ. Ναι αλλά δούλευαν βρε .... γιαυτό δεν είχαν καιρό για φιλοσοφίες ...
Β. Για κάτσε ρε φίλε ... δηλαδή εμείς σήμερα δεν δουλεύουμε; Δουλεύουμε, αλλά αφήνουμε και λίγο χρόνο για ένα καφέ. ...
Γ. Οχι για έναν καφέ, .. για τα καφετέρεια .... αυτό που αναρωτιέμαι όμως είναι το πότε δουλεύουμε; Γιατί εγώ παλιότερα δεν έβλεπα πρωινές και μεσημεριανές ώρες τόσο κόσμο στα καφενεία .... πότε στο καλό δουλεύουν όλοι αυτοί κι είναι μεσημεριάτικα στα .... πολιτιστικά κέντρα; χώρια τα βράδια ...
Α. Κοίτα( παίρνει ύφος) κάποτε ο κόσμο; δούλευε ένα συγκεκριμένο ωράριο, τώρα οι δουλειές ποικίλλουν και όσοι δεν δουλεύουν πού θα πάνε; .. .στη καφετέρια, ν' αλλάξουν μια κουβέντα, να πιουν ένα καφέ, να χαλαρώσουν ....
Γ. Μια κουβέντα τρεις ώρες με το ρολόι πάνω σε μια καρέκλα; Δεν μουδιάζει ο
τέτοιος τους;
Α. Γιαυτό σήμερα οι καφετέριες έχουν αναπαυτικές καρέκλες, μαξιλαράκια κι όλα
τα σχετικά
Γ. Ναι, αν μάλιστα είχανε και μια τουαλέτα δίπλα στο τραπέζι, τι καλά που θα'
τανε ε;
Α. Αυτό αν τόπες ξαναπέστο ..... ξέρεις τι σπάσιμο είναι να σηκώνεσαι να πηγαίνεις
τόσο δρόμο;
Γ. Σε νοιώθω ..... δεν θα μπορούσε άραγε το μαγαζί μαζί με τον καφέ να φέρνει κι
έναν καθετήρα;
Β. Ε όχι κι έτσι μωρέ, τι θα το κάνουμε εδώ πέρα... .είπαμε θεσμός τα καφετέρεια
αλλά μην τα κάνουμε και ΕΣΥ .
Α. Γιατί ρε συ; είναι μεγάλο πρόβλημα το κατούρημα .... εκεί που κάθεσαι και
πίνεις το καφεδάκι σου, να πρέπει ν' αφήνεις το χουζούρι σου να πηγαίνεις τόσο δρόμο; .. Σπάει η απόλαυση των στιγμών της χαλάρωσης .... και να είναι μια φορά
πάει κι έρχεται, αλλά ο καφές είναι και διουρητικός όπως ξέρεις .
Β. Άστα να πάνε ....
Γ. Γιαυτό σας λέω .... κάθε θεσμός έχει και τις .... ανάγκες του ..... γι' αυτές δεν
φρόντισαν τα καφετέρεια Βασιλάκη μου .... όλα τα έχεις σκεφτεί, αλλά το
κατούρημα; .....
Β. Μωρέ κι αυτό το έχω σκεφτεί εγώ, με έχει απασχολήσει πολύ καιρό, αλλά πώς
να το πω τώρα που θα πέσει φάπα αλά Τζανετάκου, όπως στις παλιές ταινίες;
Γ. Τι σκέφθηκες ρε, πέστο, εκτός από κοτσάνες καμιά φορά λες και τίποτα
σωστό ....
Β. Ναι βγάλε τη σκούφια σου .... όχι ρε άστο .....
Α. Πέστο ρε μ .... και κοτσάνα να είναι τι έγινε;
Β. Θα λες ότι σε αντιγράφω .....
Α. Γ. (Μαζί) Πέστο ρε ό,τι να είναι .... κουβέντα κάνουμε έστω κι αν την ... κατουράμε ...
Β. Να ρε όταν είναι να πάμε καφετέρεια να βάζουμε .
Α .Γ. Τι ρε;
Β. Mπεϊμπιλίνo( το πετάει και τραβιέται για την αποφυγή της φάπας)
Α. Γ. (Τον μουντζώνουν και οι δύο μαζί)
Β. Γιατί ρε άσχημα θα είναι; Ούτε να σηκώνεσαι για τουαλέτα ούτε τίποτα .... πήγες σπίτι το βγάζεις και το πετάς ..... ωραία πράματα ....
(Όση ώρα μιλάει ο Α είναι σκεπτικός και προβληματισμένος)
Α. Τώρα που το σκέφτομαι βρε Γιάννη .... δεν είναι κι άσχημη η ιδέα του είναι μια
λύση ... πες πως έχεις ακράτεια ... μπορείς να χαλαρώσεις χωρίς διακοπές .
Γ. Ρε σεις τρελαθήκατε τελείως ..... σαν τα μωρά κάνετε .... γίνονται αυτά τα πράγματα; ...
Α. Γιατί ρε άσχημα τη βγάζουν τα μωρά; Ξέρεις τι απόλαυση θα είναι να την αμολάς
καθιστός ενώ απολαμβάνεις τον καφέ σου; Καπουτσίνο και ξαλάφρωμα .
Γ. Ρε άει στο διάολο από δω τρελοί( σηκώνεται όρθιος)εδώ με σας θα χάσουμε και το λίγο μυαλό που έχουμε
Β.(Τον βλέπει που σηκώνεται) Τι ... κατουριέσαι;
Γ. Όχι ρε, θα φύγω ....
Β. Κάτσε κάτω ρε, μην χαλάς τη πιάτσα .... την άλλη φορά που θα ξανάρθεις φόρεσε ένα Μπεϊμπιλίνο και θα με θυμηθείς .... είναι Η λύση, ακούστε με, το μελετάω καιρό τώρα, αλλά δεν βρήκα ευκαιρία να το θέσω για συζήτηση ....
Α. (Σηκώνεται) ... Λοιπόν, πάω για κατούρημα .... τελευταία φορά ..... από αύριο
μπεϊμπιλίνο να τα κάνει; όλα στην καρέκλα καφετέρια αγάπη μου .
Β. Ζήτω τα καφετέρεια!!! Θεσμός για την ακράτεια λόγων και έργων… θεσμός
αδιάκοπος… ούτε για κατούρημα πια δεν θα κόβετα… ούτε για κατούρημα!!!
...να μπει στη Βουλή η Ευγενία Μανωλίδου, η οποία προαλείφεται κατά πληροφορίες, μια που ο πρόεδρος(ένας είναι ο Πρόεδρος, παρά το γνωστό απόφθεγμα ότι 12 στους 10 Ελληνες είναι πρόεδροι) τη θέλει υποψήφια, άσε που πρόκειται να γίνει και κουμπάρος της, όταν θα έρθει η ώρα η καλή και πάρει τον ΄Αδωνι... αυτό το αγλάϊσμα της πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου. Δεν θα είναι φυσικά η πρώτη T.V.-Περσόνα που θα πολιτευτεί, ούτε ήταν καλύτερες οι προηγούμενες, να εξηγούμεθα, αλλά η κάθοδός της στον πολιτικό στίβο θα συνοδευτεί από κάποιες σημειολογικές αναφορές σε σχέση με αυτή την ανάκριση 4ου βαθμού-εκπομπή που τιτλοφορείται "Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ" και που καμία σχέση δεν έχει με τον χώρο της πολιτικής(όχι η εκπομπή, η αλήθεια, ούτε για μια στιγμή). Διότι αν υποτεθεί ότι εκλεγεί η Ευγενία, θα πρέπει αμέσως να συγκροτηθεί σχετική επιτροπή στη Βουλή, ανάλογη με τις εσωτερικές υποθέσεις της αστυνομίας ένα πράμα. Να καθίζει κάτω από κάμερες με εκατοντάδες βατ τους βουλευτές, αρχής γενομένης από τους υπουργούς και να τους ανακρίνει με δύσκολες ερωτήσεις... π.χ. : Κε Παπαθανασίου έχετε επίγνωση της οικτρής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα; - Ναι, έχω... 3η ερώτηση για 5 εκατομμύρια ευρώ... ΄Εχετε σκεφτεί να φορολογήσετε τα μεγάλα εισοδήματα και τους μισθούς των γκόλντεν-μπόυς; - ΄Οχι δεν το έχω σκεφτεί... Και θ΄ ακούγεται μια φωνή από το υπερπέραν της Βουλής :ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ ΕΙΝΑΙ.............. ΑΛΗΘΕΙΑ! Αλλος υπουργός: Κε Αβραμόπουλε, έχετε καταλάβει σε τι χάλι βρίσκονται τα οικονομικά των νοσοκομείων; -Ε, υπάρχουν κάποιες δυσκολίες, αλλά έχουμε βάλει σε τάξη στον χώρο της υγείας.... -STOP-STOP σας παρακαλώ κ. Αβραμόπουλε, δεν κάνω ερώτηση γιατί μηχάνημα είναι κι αυτό που ελέγχει αυτά που λέτε, μην του βγάλουμε και τα μάτια και κοστίζει κι ένα σωρό λεφτά, αφήστε... ο επόμενος... -Κε Σουφλιά, τι θα γίνει με το περιβάλλον και τα δημόσια έργα που επικρατεί ασυδοσία και κάνει καθένας ό,τι θέλει; ΄Εχετε σκοπό να ιδρύσετε χωριστό υπουργείο Περιβάλλοντος; - Ορίστε;, δεν σας άκουσα... Κι ακούγεται πριν την απάντηση μια γυναικεία φωνή από τον υπερπέραν της Βουλής χώρο του Χίλτον: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ... -Μα, τι γίνεται, αφού δεν απάντησε...κι αυτή η γυναικεία φωνή ποιά είναι, αφού ο εκφωνητής είναι άντρας... Ρεεεε, μας τη πέσανε... αυτή ήταν η Ντόρα που ακούστηκε... πραξικόπημα στο κοντρόλ... κ. Καραμανλή τρέξτε να σώσετε τη ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ... μωρέ ποιός Ομπάμα, εδώ γευματίζουν τώρα και στη Βουλή.... Και ως επιμύθιο θα ακούγεται η φωνή του ΄Αδωνι να λέει... ορίστε-ορίστε πού έφτασε η ελληνική βουλή,να μην μπορεί να γίνει ούτε μια εκπομπή της προκοπής, ιδού η διάβρωσις και η σήψις... γιαυτό σας λέω πάρτε το βιβλίο του Αναξίμανδρου Καραμπουζουκλοκόπουλου με τίτλο "Εθνικαί μνήμαι", να βρείτε όλες τις απαντήσεις για το σημερινό χάλι της Ελλάδας, κυρίες και κύριοι... πάμε Ευγενία μου....
Κορίτσια, αυτή φταίει για το κακό που σας βρήκε. Τη λένε ΄Ινγκριντ Βαντενμπός, είναι Βελγίδα, Βρυξελλιώτις... Είδατε που λένε συνεχώς οι Βρυξέλλες και οι Βρυξέλλες; Τι φταίει η πόλη; ΄Ε, άλλο τόσο φταίει και η εικονιζομένη. ΄ Αλλοι φταίνε, αυτοί που σας καθησύχαζαν ως τώρα, ως την ύστατη στιγμή της έκδοσης της καταδικαστικής απόφασης, όλοι οι ψευτοδικηγόροι, οι ψευτοθόδωροι... Και τι νάκαναν θα μου πείτε... Από την αρχή που επήλθε η ολοκλήρωση της ενοποίησης και εκτονώθηκαν πάνω μας όλοι, ανέραστοι κι αυνάνες, έπρεπε να είχαν ξεκαθαρίσει τα πράγματα, ότι διακρίσεις μεταξύ αντρών και γυναικών δεν υφίστανται στην ενοποιημένη Ευρώπη, ότι είμαστε όλοι ένα, ότι γίναμε ένα κουβάρι, ότι εδώ είναι Ευρώπη δεν είναι παίξε-γέλασε, δεν υπάρχουν ισχυρά και ασθενή φύλα, ο κιμάς κόπτεται αδιακρίτως, ούτε καν στο σεξ υπάρχουν διακρίσεις(ξέρετε, ο άντρας από πάνω η γυναίκα από κάτω κλπ.), άρα γιατί να υπάρχει στις συντάξεις;. Αν όμως δεν ήθελαν να το ξεκαθαρίσουν, θα μπορούσε η ελληνική πλευρά, η καθημένη επί του εδωλίου του φοβερού ευρωπαϊκού βήματος, στην απολογία της να ισχυριστεί τα εξής επιχειρήματα: ΄Οτι εμείς οι ΄Ελληνες, γιουνισέξ, δεν γίναμε ποτέ Ευρωπαίοι, με την πλήρη έννοια του όρου, δεν ολοκληρώσαμε ποτέ, παρά τις παλινδρομήσεις μας,, δεν γίναμε ποτέ Ευρωπαίοι π.χ. στους μισθούς, στις κοινωνικές παροχές, στις προνοιακές δομές και τις υπηρεσίες, στις ανεργιακές παροχές, στην βελτίωση της ποιότητας ζωής... Γιατί να είμαστε Ευρωπαίοι δηλαδή στις συντάξεις; Ποιά θα ήταν ομοφώνως η απάντηση-απόφαση του Ευρωδικαστηρίου; Ας προσέχατε κι ας γινόσαστε τόσα χρόνια, απαλλαγή λόγω ευηθείας δεν προβλέπεται. Το ξέρετε το ανέκδοτο με το ξενοδοχείο που χρέωνε ένα σωρό παροχές, που ο πελάτης δεν είχε κάνει χρήση και του λέγανε... εδώ ήταν η πισίνα ας την χρησιμοποιούσατε, εδώ ήταν το τζακούζι ας κάνατε, εδώ.... Και λέει κι ο άλλος, τότε θα σας κάνω κι εγώ μήνυση ότι πήγατε με τη γυναίκα μου... μα εγώ δεν πήγα λέει ο ξενοδόχος... εδώ ήταν ας πηγαίνατε!!! Κάπως έτσι μου μοιάζει. Αλήθεια... τόσα χρόνια γιατί δεν γίναμε Ευρωπαίοι σε όλα αυτά τα θετικά και μόνο στα αρνητικά μας θέλουνε;
