Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Νάμαι κι ήρθα....

...άρτι αφιχθείς εκ Σερρών, και μετά από μια ολονυκτία στο αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ(της Θεσσαλονίκης εννοείται, οι Σκοπιανοί το είπαν Μεγαλέξαντρο)και ένα επεισοδιακό λόγω μπωφόρ αεροπορικό ταξίδι στα άγρια χαράματα, τα κατάφερα...



...ωραία τα Σέρρας , όπως πάντα, μάρτυς μου και το φωτογραφικό υλικό που συνέλεξα κατά τους περιπάτους μου στη πόλη και στην Κοιλάδα των Αγ. Αναργύρων κυρίως, ένθα γενιές χοληστερινούχων όπως εγώ, θιασώτες της νεοελληνικής ευμάρειας, πάνε κι έρχονται καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας και κυρίως τα πρωινά και τα απογεύματα, για τόνωση του κυκλοφορικού, εν αντιθέσει προς τους άλλους τους εποχούμενους της πόλης, που σφυράνε όλη μέρα δέσμιοι του κυκλοφοριακού.
Και θυμάμαι ένα παλιό νούμερο από δίσκο βινυλίου του Λαζόπουλου(με την άδειά σας κ. Καρατζαφέρη), που αναφερόταν στην Λ. Αλεξάνδρας τις ώρες αιχμής(και πότε δεν έχει): "Σφυράει ο άλλος ο μαλάκας, τι σφυράς ρε πούστη; Να φύγει ο μπροστινός...και πού να πάει ο μπροστινός, αφού έχει άλλον μπροστινό μπροστά, όλη η Αθήνας γεμάτη μπροστινούς είναι..." . Κάπως έτσι γίνεται και με τις Σέρρες...όπως και με τη Βέροια, όπως και με τις περισσότερες επαρχιακές πρωτεύουσες.
Κι όλα αυτά γιατί; Για να προλάβουμε... τι; Και δράττομαι της ευκαιρίας να πώ κι αυτό: Πολλά μπορεί να μας έχουν βρει και πολλά να είναι πίσω ακόμα, μπορεί να την έχουμε κάνει πολύπλοκη τη ζωή μας, αλλά αυτό που όλο και πιο έντονα προβάλλει σαν απειλή για την ποιότητά της, είναι "να μην μας πάρει από κάτω". Τη φράση τούτη, μου την είπε μια φίλη και γειτόνισσα η Σοφία, όταν της είπα κάποια στιγμή ότι μένουμε απέναντι κι έχω να τη δω καιρό...΄Ολο και περισσότεροι απο μας τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε, μονίμως δεν έχουμε χρόνο, έχουμε φορτώσει την καθημερινότητά μας με πολλά και φορτωθεί την ίδια σαν μέγα άχθος. Αυτό αδέρφια είναι το μεγαλύτερο κόλπο του συστήματος, η μεγαλύτερη απάτη του σύγχρονου τρόπου ζωής, που δεν είναι ούτε σύγχρονος, ούτε τρόπος ζωής. Είναι τρόπος εξόντωσης, τρόπος βέβαιου θανάτου σωματικού αλλά κυρίως εν τω μεταξύ πνευματικού. Γιατί ο ελεύθερος χρόνος βοηθάει να σκέφτεσαι, να προβληματίζεσαι, να αντιδράς και να αντιστέκεσαι. Κι αυτό-η σκέψη-είναι πιο δυνατή και πιο εκρηκτική από πολλές μολότωφ μαζί, είναι η μεγαλύτερη απειλή για την όποια εξουσία.
Το καλό που σου θέλω φίλε-φίλη, να αντιληφθείς εγκαίρως πού σε πάει η καθημερινότητα(το αδιέξοδο του πράγματος) και να αρχίσεις να βρίσκεις χρόνο για τους φίλους σου, για τους δικούς σου, για ΣΕΝΑ κυρίως. Γιατί το μαγγανοπήγαδο όταν σε ζέψει δεν σταματάς, αυτό μπορεί να σου το βεβαιώσουν και τα ...ζώα(μετά συγχωρήσεως)!

2 σχόλια:

Τη 2/10/2009 , Ο χρήστης Blogger Side21 είπε...

Καλώς μας ήρθες φίλε
Έτσι είναι η ζωή ...
Αν το φιλοσοφήσεις τρέχουμε να προλάβουμε
την ουρά μας σαν το γάτο μου !!!
Μόνο που κι η ζωή τρέχει μαζί μας ...
Αυτό που μένει είναι ...
να απολαμβάνουμε τις στιγμές !!!
Δεν αμφιβάλω πως πέρασες καλά στας Σhέρρας ...

 
Τη 2/11/2009 , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Γιώργο καλώς ηρθες.Πιστεύω να δοκίμασες απο τα λουκάνικα Τζουμαγιάς ξέρεις εκείνα τα μακρόστενα.Κατά τα αλλα δεν ειναι μόνο να μην μας παίρνει απο κάτω αλλά χρειάζονται και ενδιαφέροντα, δικά μας ομως.Δέν νομίζεις?

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα