CRISIS, λέξις ελληνική...

...μπορεί άλλοι να την δημιούργησαν κι εμείς τελικά μόνο να αντιμετωπίσουμε τον γορίλλα από κάτω, αλλά εμείς με την πλούσια γλώσσα μας την ονοματίσαμε, την οικονομική αναταραχή: CRISIS με μια λέξη όλα. Και τώρα δύο αναπάντητες(ερωτήσεις όχι κλήσεις, ούτε κρίσεις):
-Συγνώμη ρε παιδιά, αλλά τα λεφτά που λείπουν ποιοί τα πήραν; Διότι βγαίνουν κάτι αναλυτές(όχι ούρων, αλλά όχι ότι διαφέρουν κιόλας)και μου λένε ότι δεν πρόκειται για λεφτά χειροπιαστά αλλά...άϋλα(;;;). Δηλαδή εξαϋλώθηκε το χρήμα, φτάσαμε στον απόλυτα επιθυμητό στόχο, να μην υφίσταται χρήμα;
-Αυτά τα golden-boys τελικά τί είναι; Τιμαλφή;

Το χιούμορ είναι ο καταλύτης των πάντων και τίποτα δεν πρέπει να εξαιρείται από το ... "νέφτι" του(άποψή μου). Μπορεί να καταρρέουν κολοσσοί, μπορεί το σύστημα να περνάει ταράκουλο αλα Εγκέλαδου, αλλά να είστε σίγουροι ότι θα βρει τον τρόπο να ορθοποδήσει(φυσικά εις βάρος μας, τα ευκόλως εννοούμενα...), γιατί όπως έλεγε και σε κείνη την ιστορική ατάκα ο Σπύρος Καλογήρου"είναι πολλά τα λεφτά Αρη"(όχι στο όνομα της ατάκας δεν ενδείκνυται να μπαίνει μπροστά το προσθετο παπα-, έστω κι αν πρόκειται για ηγούμενο). ΄Αλλωστε το χτύπημα ήταν εκ των έσω, από αυτά τα γκόλντεν-μπόϋς, τα χρυσόπαιδα( και στην περίπτωση αυτών η ελληνική γλώσσα βρίθει προσωνυμίων με την κατάληξη -οπαιδα), κάτι σαν παιδική ασθένεια του συστήματος δηλαδή. Εμείς οι μικροκαταθέτες(έως μηδενοκαταθέτες) δεν έχουμε λόγο να ανησυχούμε ιδιαίτερα, έχοντες και την παγιωμένη πεποίθηση πλέον, ότι όλοι οι λογαριασμοί στο τέλος από μας θα πληρωθούν, διότι οι καταθέσεις μας είναι εγγυημένες (και μην ανησυχείτε από την έφραση του προσώπου του πρωθυπουργού, αυτός πέντε χρόνια τώρα έτσι είναι, έχει πάθει ένα είδος αγκύλωσης προσώπου, μια πάρεση ένα πράμα).

Βέβαια θα μπορούσε και η δική μας κυβέρνηση να κάνει ό,τι και η Ιρλανδία που εγγυήθηκε το 100% των καταθέσεων και πήρε υπό κρατικό έλεγχο όλες τις τράπεζες. Κι αυτό γιατί όπως διάβασα κάπου οι Ιρλανδοί από την εποχή της Αγγλικής κατοχής και μετά την απελευθέρωσή τους ενεργούν με γνώμονα το συμφέρον της χώρας του πρώτιστα(δηλαδή είναι πατριώτες), γιατί πιστεύουν βαθιά(το έχουν εμπεδώσει δηλαδή)ότι αν δεν νοιαστούν αυτοί οι ίδιοι για τη χώρα τους δεν θα το κάνει κανείς άλλος. Εμείς;(κι αυτή η ακροτελεύτια ερώτηση αναπάντητη θα μείνει το ξέρω)