Είμαι λυπημένος...

...Σήμερα το μεσημέρι, κάποιος απρόσεκτος, απ΄ αυτούς που τρέχουν ακόμα κι εκεί που δεν τους παίρνει, μου σκότωσε τη γάτα, την ΄Ελσα μου. Την είχα 9 χρόνια κοντά μου, σαν το τρίτο μου παιδί και μια που έχω δυό αγόρια, αυτή ήταν η κόρη μου, έτσι τη φώναζα τις περισσότερες φορές. Πριν από χρόνια, τέτοια εποχή το 2002 μου την είχαν ξαναχτυπήσει, στο κεφάλι και πάλι όπως τώρα, αλλά η βλάβη ήταν αναστρέψιμη. Επί 3 μήνες την τάϊζα με κουτάλι και σύριγγα γιατί δεν μπορύσε να φάει, μέχρι που ανάρρωσε και άρχισε πάλι το σεργιάνι της.... Και σήμερα βγήκα στο δρόμο και την βρήκα αιμόφυρτη να ψυχορραγεί. Λίγα μόνο λεπτά κράτησε και έκανα τη καρδιά κόμπο να την "τακτοποιήσω" . Είμαι πολύ λυπημένος γιατί ήταν μέλος της οικογένειας τόσα χρόνια, γιατί ήταν καλή αν και λίγο παράξενη σαν γυναίκα, γιατί μ΄αγαπούσε υπερβολικά, γιατί κι εγώ την αγαπούσα. ΄ Ηταν η ΄Ελσα μου.
{Στη φωτό η ΄Ελσα στην αγκαλιά του μικρού μου)