Σηκώνει...τσιγάρο το πράμα!

ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ «ΝΕΑ»
Τοξικές βόμβες είναι τα μπαρ
ΣΤΑ ΟΡΙΑ της τοξικότητας φτάνουν οι συγκεντρώσεις των επικίνδυνων μικροσωματιδίων- ΡΜ1 και ΡΜ2,5-στα μπαρ, λόγω του καπνίσματος όπως δείχνει έρευνα που πραγματοποίησαν φοιτητές του τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πλαίσιο μεταπτυχιακού προγράμματος (επιβλέπων καθηγητής Μ. Σανταμούρης). Οι συγκεντρώσεις έφτασαν έως 265 φορές πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Η μελέτη έγινε σε 10 μπαρ της Αθήνας και ο μέσος όρος συγκεντρώσεων στο εσωτερικό των καταστημάτων ήταν 569 έως 3.528
μg/m για τα ΡΜ 2,5 και 567 έως 2.297 μg/m για τους νανορύπους ΡΜ 1. Σημειώνεται ότι όριο για τα ΡΜ1 δεν έχει θεσπιστεί ενώ για τα ΡΜ2,5 αναμένεται να εκδοθεί ευρωπαϊκή οδηγία με όριο τα 25 μg/m. Τα μικροσωματίδια εισχωρούν βαθιά στους πνεύμονες προκαλώντας φλεγμονές οι οποίες οδηγούν σε αναπνευστικά προβλήματα ή μόνιμες βλάβες. Περιέχουν εξαιρετικά τοξικές χημικές ουσίες, όπως βαρέα μέταλλα και έχουν συσχετιστεί με διάφορες μορφές καρκίνου.
«Δεν μπορώ να τους κόψω το τσιγάρο»
«Δεν μπορείς να βάλεις απαγορεύσεις στον Έλληνα. Γιατί να τσακωθώ εγώ με τον πελάτη για το κάπνισμα, για να μην ξανάρθει;». Αυτή είναι η πρώτη αντίδραση μετά την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους, στην οποία προβαίνουν η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές χώρες. Σε τελευταίο οχυρό των καπνιστών στην Ευρώπη τείνει να μετατραπεί η Ελλάδααφού τα μέτρα για τον περιορισμό του καπνίσματος που ξεκίνησαν να ισχύουν το 2002 σε καφετέριες, εστιατόρια και άλλους δημόσιους χώρους φαίνεται ότι έγιναν... στάχτη

Αυτό λοιπόν που αποδεικνύεται, είναι πως "του΄Ελληνος ο τράχηλος, ζυγόν δεν υποφέρει"(για τον πνεύμονά του δεν παίρνω όρκο). Από κει και πέρα όμως- και μακριά από μένα κι από μας οι υστερίες- το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει, αλλά "εκβιαστικά" προσπερνιέται, είναι τι φταίνε οι υπόλοιποι. ΄Οχι ότι πάντα δεν συνέβαινε έτσι, αλλά την σήμερον αγαπητοί μου, άμα γυρίσουμε από έναν χώρο συν-εστίασης, ούτε τα ρούχα που φοράγαμε δεν ανεχόμαστε, άρα κάτι πρέπει να γίνει. Κι αυτές οι ακραίες λύσεις της γενικής απαγόρευσης είναι τραβηγμένες και καταπιεστικές για όσους καπνίζουν, για όσους έχουν συνδυάσει στο μυαλό τους την έξοδο και το ποτό με τσιγάρο(εγκεφαλικά είναι όλα τελικά, ακόμη και το κάπνισμα, σας το λέει ένας πρώην και επί 30ετία καπνιστής)και οι μεσοβέζικες του διαχωρισμού των χώρων σε μη και καπνίζοντες, είναι ατελέσφορες. Το ζήτημα είναι περιπεπλεγμένον και σηκώνει πολλή συζήτηση(με ή άνευ τσιγάρου). Περιμένω τις απόψεις σας(να που βρήκαμε θέμα συζήτησης, εκεί που δεν είχαμε).

Η φωτογραφία της ανάρτησης δεν είναι καθόλου τυχαία. Παρόμοιο πρόβλημα με δύσκολη την επίλυση αντιμετωπίζει και ο Γιώργος με το ΠΑΣΟΚ, όπου υπάρχουν "καπνίζοντες" και "μη καπνίζοντες" και οι μεν δεν μπορούν να ανεχτούν τους δε. ΄Αμα βρεθεί λύση για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους...(όχι, δεν εννοώ να μου γράψετε), θα βρεθεί και για το ΠΑΣΟΚ(σαυτή τη περίπτωση αν θέλετε γράψτε μου).