Αχ αυτά τα ορόσημα!

"...Στο κατώφλι κάθε νέου έτους, ρίχνουμε συνήθως μια ματιά για να δούμε τι αφήνουμε πίσω. Αν συγκρίνουμε το παρόν με το παρελθόν- κάνει εδώ έναν απολογισμό ο κοινωνιολόγος Φρανκ Φιουρέντι- θα διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν σήμερα λιγότερο, αρρωσταίνουν σπανιότερα και πεθαίνουν σε μεγαλύτερες ηλικίες από ό,τι στο παρελθόν. Είμαστε σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση να αντιμετωπίσουμε νέες ασθένειες ή απροσδόκητες θεομηνίες από όσο ήμασταν πριν από είκοσι- τριάντα χρόνια. Παρ΄ όλα αυτά, εξακολουθούμε να φοβόμαστε για το χειρότερο. Όπως στην περυσινή, έτσι και στη νέα χρονιά το πιθανότερο είναι να κυριαρχήσουν δυσοίωνα σενάρια. Άραγε, γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ; Σαν να ξαναγίναμε ξαφνικά όλοι παιδιά, βάζουμε τα κλάματα μπροστά στην πρώτη αναποδιά. Επειδή κακομάθαμε στην ευκολία..."

Από την σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το δημοσίευμα τούτο, που έχει και συνέχεια ανάλογη, αλλά το απόσπασμα αρκεί να δώσει το έναυσμα για ένα σχόλιο πάνω στη ψυχολογία των οροσήμων, επετείων κλπ.που μας βάζουν μπροστά σε διλήμματα, δεισιδαιμονίες και άλλα τέτοια, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε μια ανύπαρκτη στην ουσία αλλαγή, αφού τα χρόνια μπορεί να έρχονται και να παρέρχονται, αλλά, θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως δεν αλλάζει και τίποτα. Οι χρόνοι που φεύγουν το μόνο που παίρνουν μαζί τους είναι η ικμάδα μας, αφήνοντάς μας βάρη και υποχρεώσεις να τα κουβαλήσουμε στην συνεχιζόμενη πορεία μας. Καλά τα λέει ο κ.Φιουρέντι, ειδικά στην τελευταία του φράση, αλλά τι να γίνει, "έτσι είν΄ οι ανθρώποι" κατά πως το τραγούδησε ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Γιαυτό λοιπόν αφήστε το, μην το ψάχνετε κατά το κοινώς λεγόμενο, άκρη δεν πρόκειται να βρείτε. Με την ευχή των κοριτσιών, ξανά, πάμε γι΄ άλλα!!!