Είναι η εμπιστοσύνη που λείπει

Κατά καιρούς "φιλοξενώ" κάποιες απόψεις που μου αρέσουν, με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα ή με επιφυλάξεις και γενικά μ΄ αρέσει να μεταφέρω εδώ γνώμες που συμβάλλουν σαυτό που λέμε "εθνική ή πολιτική αυτογνωσία". Μια τέτοια γνώμη είναι και η κατωτέρω του Φίλιππου Δραγούμη, που πραγματεύεται το μέγα και βασικό θέμα της εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών, το οποίο ακροθιγώς έθιξα κι εγώ στην ανάρτηση της 3/8/2008 με τίτλο "ΚΡΑΤΟΣ, ΠΟΙΟ ΚΡΑΤΟΣ". Ιδού τι λέει ο κ. Δραγούμης λοιπόν:

[ ΓΝΩΜΗ ]

Αλληλοδιαφθείρονται κράτος και πολίτες

Του Φίλιππου Δραγούμη dragoumis@gmail. com

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 12 Αυγούστου 2008 ΤΑ ΝΕΑ

Από τότε που ασχολούμαι με την πολιτική ξυπνάω στη μέση της νύχτας με άγχος: Έχουμε να κάνουμε με ένα δημόσιο σύστημα, υποδομές και θεσμούς που αποδεδειγμένα δεν δουλεύουν. Αποφάσεις δεν εφαρμόζονται, μένουν στα χαρτιά, έργα εγκαταλείπονται, γίνονται ερείπια επειδή έγιναν χωρίς βιώσιμο σχεδιασμό.

Σχεδόν οτιδήποτε ανήκει στην κατηγορία «κοινά πράγματα» μοιάζει καταδικασμένο. Μια καλή ιδέα, μια ελπιδοφόρα πολιτική, το πιθανότερο είναι να μη δουλέψει στην πράξη. Τι είναι όμως αυτό που προξενεί γύρω μας τόση απαισιοδοξία και μας κάνει να επαναλαμβάνουμε ότι οι νόμοι εδώ έγιναν για να καταπατούνται; Πώς κατάφερε να γίνει μέρος της εθνικής μας ταυτότητας η ανυπόφορη φράση «Στην Ελλάδα είμαστε, μην περιμένεις και πολλά».Καταλήξαμε να νιώθουμε κορόιδα και να μην εκτιμούμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τα κοινά είναι πάνω απ΄ όλα η διαφθορά. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών μεταξύ τους, των πολιτών στο κράτος και του κράτους στους πολίτες, προξενεί γενικευμένη επιθετικότητα, αδιαφορία και κατάθλιψη. Μια αίσθηση ματαιότητας. Έχει γίνει σχεδόν θρησκεία ότι δεν πας πουθενά χωρίς βύσμα, δεν κάνεις τη δουλειά σου χωρίς «γρηγορόσημο», δεν ανοίγεις επιχείρηση αν δεν λαδώσεις κι αν δεν κλέψεις την Εφορία είσαι κορόιδο. Ο κατάλογος των λόγων για να είσαι κορόιδο στην Ελλάδα θα ήθελε ολόκληρο βιβλίο.

Όμως η κατάθλιψη είναι ασθένεια που θεραπεύεται. Αυτό το «σύμπλεγμα» κατάθλιψης των Ελλήνων πρέπει και μπορεί να θεραπευτεί. Αν δεν ξεφύγουμε, τίποτε δεν θα γίνει στην Ελλάδα, όσο καλές προθέσεις και να έχουμε. Οι προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την πράσινη οικονομία θα μείνουν στα χαρτιά, γιατί το σύστημα να τις αποδεχτεί και εφαρμόσει είναι σαθρό. Η διαφθορά εξ ορισμού είναι ασυμβίβαστη με την έννοια της βιωσιμότητας και η βιωσιμότητα είναι το κλειδί.

Η διαφθορά οχλεί σε δύο τομείς που μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα: περιβάλλον και οικονομία, όπου λειτουργεί ως βαριά επιπρόσθετη φορολογία εις βάρος των πολιτών. Το κράτος αδυνατεί να μεριμνήσει για το μέλλον του τόπου: αντί για μακροπρόθεσμη πολιτική, εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα συμφέροντα. Όμως δεν αρκεί να διορθωθούν τα πράγματα σε επίπεδο κυβερνήσεων, κομμάτων και μεγάλων εταιρειών. Έχουμε παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο όπου η διαφορά του κράτους προκαλεί τη διαφθορά σε επίπεδο πολιτών και αντιστρόφως. Ας ξεκινήσουμε τώρα από ένα σημείο του κύκλου. Το ζήτημα που παραμένει βέβαια είναι, αν η διαφθορά μοιάζει με ασθένεια, σε πιο στάδιό της είμαστε κι αν είναι αργά για θεραπεία. Εγώ πιστεύω, όσο αφελής και να φαίνομαι στην παρούσα συγκυρία, ότι προλαβαίνουμε.

Ο Φίλιππος Δραγούμης είναι μέλος της Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων