Κράτος, ποιό κράτος;

Είναι ένα ερώτημα που μας απασχολεί σαν λαό από συστάσεως του ελληνικού κράτους(αυτού τέλος πάντων, που υποτίθεται ότι συστήσαμε και διατηρούμε)και το φετίχ μας επίσης, μια που εκεί καταφεύγουμε(με κάθε τρόπο, επικλητικό, διεκδικητικό, απαιτητικό,υβριστικό κ.ά.)κάθε φορά που είτε ζοριζόμαστε, είτε φιλοσοφούμε(μετ΄ ευτελείας πάντα). Φράσεις όπως "φταίει το κράτος", "δεν υπάρχει κράτος", "τι κάνει το κράτος", "πού είναι το κράτος", "άμα περιμένεις απ΄ το κράτος", "χ... ή γ.... το κράτος" (δεν είμαι σεμνότυφος, είμαι ευπρεπής...αφού καταλάβατε), είναι στην ημερήσια διάταξη των θεμάτων της κουβέντας μας, με αφορμή κάποιο συμβάν(συνήθως δυσάρεστο, στα ευχάριστα τι να το κάνουμε το κράτος). Και η πλάκα είναι ότι αυτή η επίκληση του κράτους, γίνεται όχι μόνο από τους απαρτίζοντες το κράτος( δηλαδή όλους μας)αλλά και απ΄ αυτούς που το διαχειρίζονται, το εκμεταλλεύονται, το απομυζούν, το κατακλέβουν, το έχουν του χεριού τους, το έχουνε χ... συγνώμη αυτό είναι μια γενικότητα. ...
...κι αυτό που κάνει εντύπωση(όσο κι αν τίποτα πια δεν μου κάνει εντύπωση σε αυτή τη χώρα...δεν λέω σε αυτό το κράτος, προσέχω τα γραπτά μου), είναι η στάση και η συμπεριφορά όλων αυτών που υποτίθεται μας εκπροσωπούν, είναι οι εκλεκτοί του κρ...(φτού!), οι εκλεκτοί μας. Τι εννοώ; Θα σας πω αμέσως. Διότι νομίζω ότι αυτή η παράμετρος και η νοοτροπία που παράγει, είναι που έχει οδηγήσει τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα και που παραπέρα δεν πάνε, κατά την ταπεινή μου άποψη. Και αφορμή για να γράψω αυτές τις σκέψεις, τούτη δω την ανάρτηση, ήταν μια επίσκεψη σήμερα, στο PRESS-GR όπου είδα μια ανάρτηση από δύο πολιτευτές της Ν.Δ. που εκφράζουν την άποψή τους για τις πυρκαγιές(το ίδιο θα μπορούσαν να έκαναν για ένα άλλο καυτό θέμα των ημερών). Λένε λοιπόν αυτοί οι τέως που θέλουν οσονούπω και όσο το συντομότερο να γίνουν νυν και αεί αν είναι δυνατόν, πως "δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από το κράτος" . Κι εδώ ακριβώς είναι η γενεσιουργός όπως πιστεύω εγώ αιτία όλης αυτής της νοοτροπίας μαστιγώματος του κράτους(δηλαδή του αυτομαστιγώματός μας). Διότι όποιος πολιτευάμενος(αείμνηστη Μαρίκα Νέζερ)είναι στην αντιπολίτευση τα φορτώνει όλα στο κράτος, διότι έχουν την διαχείρισή του οι αντίπαλοι. Μόλις αλλάξει η κυβέρνηση και βρεθούν διαχειριστές του κράτους τα φορτώνουν όλα στον κόκκορα και άμα τους παραζορίσεις σου λένε, αυτό που έγραψαν και αυτοί οι δύο πολιτευάμενοι και χηρευάμενοι(υπό την έννοια της χηρεύουσας θέσης τους εν τω κοινοβουλίω)... "μην τα περιμένουμε όλα από το κράτος". ...
...κι ερχόμαστε στο ερώτημα: Υπάρχει κράτος; Πότε θα ξεκαθαρίσουμε μέσα μας και θα το συμφωνήσουμε στη συνέχεια, ότι κράτος υπάρχει, το απαρτίζουμε όλοι εμείς αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το θέλει καθένας για πάρτη του. Πότε θα συμφωνήσουμε ότι η διαχείριση ενός κοινού πράγματος θέλει εκτός από όλα τα άλλα(διαφάνεια, νοικοκυρωσύνη, φειδώ) και την αναγνώριση από όλους ότι είναι κοινό και όχι τσιφλίκι του καθενός.
Κάποτε σε κείνη την θλιβερή τριετία, που κυβέρνησε(;)ο Μητσοτάκης, βγήκε κάποια στιγμή ως πρωθυπουργός και είπε "ο αστυνομικός είναι το κράτος και δεν δίνει λογαριασμό"(κάπως έτσι). Τότε ένας φίλος μου αστυνομικός αστειευόμενος μου είπε"κάτσε καλά γιατί τώρα εγώ είμαι το κράτος" . Κι εγώ του είπα στο ίδιο κλίμα"ποιό κράτος, αφού δεν υπάρχει κράτος". Κι αυτός... "ε, πώς, δηλαδή δεν υπάρχω;".
Τώρα θα μου πείτε τι μ΄ έπιασε Κυριακάτικα, μεσ΄το μεσημέρι, Αύγουστο μήνα και ασχολούμαι με το κράτος. Ε, πώς...αφού έχει πάει διακοπές, μου λείπει(το κράτος).