Παράξενη Πρωτομαγιά

Για μια Παράξενη Πρωτομαγιά έγραψε κάποτε ο Νίκος Γκάτσος και μελλοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκις. Και πράγματι στην διαδρομή της ιστορίας αυτή η μέρα είναι πολύ παράξενη. ΄Ισως γιατί συνδυάζει την γιορτή της φύσης και των εργαζόμενων, ίσως γιατί τούτη τη μέρα συνέβησαν διαχρονικά πάρα πολλά γεγονότα , ίσως γιατί τούτη τη μέρα συνέπεσαν ή "συνέπεσαν" γεγονότα προκειμένου να γίνουν ορόσημα, ίσως γιατί μια τέτοια μέρα είναι από μόνη της ξεχωριστή και μένει στη μνήμη. Πάντως ό,τι και νάναι, είναι μια μέρα αργίας, κατ΄ άλλους απεργίας, που ο κόσμος την χαίρεται αρκούντως, είτε ανθοσυλλεκτικώς, είτε αγωνιστικώς. "Παράξενη πρωτομαγιά, μ΄ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια, ήρθ΄ ο καιρός του έχε γειά τι να την κάνεις πια την περηφάνεια...ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση, μα της καρδιάς την πυρκαγιά, πού θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει...".