Κράτος, ποιό κράτος;

Το ερώτημα του τίτλου δεν είναι διόλου υποθετικό, δεν είναι καν ρητορικό.

Καταρχήν εμείς οι ΄Ελληνες πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας αν υπάρχει ή όχι κράτος, διότι εδώ και δεκαετίες ακούμε στις διάφορες συζητήσεις, πως κράτος δεν υπάρχει μαζί με κείνο το γνωστό "κάνε με εμένα πρωθυπουργό μια βδομάδα και θα δεις..." κάτι εντελώς ανέφικτο μια και για να γίνεις πρωθυπουργός δεν ανήκει στα παίγνια τα διαδραματιζόμενα στην τηλεόραση, αλλά για άλλου είδους παίγνια, που τα παίζουν σε άλλες... "οθόνες" και κυρίως πίσω απ΄ αυτές. Αν λοιπόν ξεκαθαρίσουμε ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει κράτος τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε τον καταλληλότερο να το λειτουργήσει.

Γιατί κράτος και διοίκηση δεν είναι τίποτα άλλο(άσχετα αν έχει παρεξηγηθεί κι αυτό όπως και πολλά άλλα εδώ), παρά η διαχείριση των κοινών μας υποθέσεων και πραγμάτων, αυτό που σε ένα σύλλογο κάνει το Δ.Σ. ή σε μια εταιρεία το ίδιο, με την προσθήκη ενός ή περισσοτέρων διευθυνόντων. Κι ας υποθέσουμε ότι κράτος(δηλ.διοίκηση και διαχείριση κοινών)υπάρχει, σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα , τι μπορεί να προσφέρει στην κοινότητα, στο σύνολο; Γιατί αντίθετα από κάτι υπερφιλελεύθερους που τους βολεύει να ισχυρίζονται ότι δεν χρειάζεται το κράτος και να αφεθούν όλα ελεύθερα, το κράτος χρειάζεται, η μέριμνα για το κοινωνικό σύνολο χρειάζεται, η φροντίδα των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων χρειάζεται, η περίθαλψη και πρόνοια χρειάζεται, η εξασφάλιση στους απόμαχους της δουλειάς μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης χρειάζεται, η χρηματοδότηση των ευγενών κοινών δράσεων επίσης χρειάζεται.

Και δω μπαίνει το ερώτημα: Τι από όλα αυτά λειτουργεί και παρέχεται αξιοπρεπώς; Τι άλλο παρά αποτυχία δηλώνει μια διαχείριση, όταν δεν μπορεί να παρέχει αξιοπρεπή σύνταξη, περίθαλψη, κοινωνικές γενικά παροχές; Και ασφαλώς δεν είναι αυτά τα βήματα που γίνονται [μεταρρύθμιση(!)ασφαλιστικού, πώληση δημόσιας περιουσίας, εκχώρηση τομέων στο διεθνές κεφάλαιο και ένα σωρό άλλα]ούτε προς τη σωστή κατεύθυνση, ούτε βέβαια επανίδρυση του κράτους, για την οποία τόσο σάλιο κατανάλωσε ο πρωθυπουργός και το κόμμα που κυβερνάει, για να μας πείσουν.

Η αποτυχία του δικομματικού συστηήματος και του διπολισμού, όπως Αμερική, οδηγεί τους εκφραστές του κατευθείαν σε έναν- αντίστοιχο του Λακωνικού-Καιάδα, κι όσο πιο βαθιά τους οδηγήσει τόσο το καλύτερο για όλους μας. Αλλά την επόμενη φορά που θα κληθείς πατριώτη να επιλέξεις διοικητικό συμβούλιο για την διοίκηση και διαχείριση των κοινών, καλά θα κάνεις να προσέξεις, όχι τίποτ΄ άλλο, αλλά δεν έχουν μείνει και πολλά "ασημικά" να σκοτώσουμε και πολύ φοβάμαι ότι οι αργυραμοιβοί θα μας κλείσουν τη πόρτα κατάμουτρα.

Γ.ΣΚΑΠΕΤΗΣ