Ούνα φάτσα-ούνα ράτσα!

Από τα σημερινά ΝΕΑ:

Οι Ιταλοί βρίσκουν δουλειά χάρη σε γνωστούς, συγγενείς
Τhe International Herald Tribune
Με το βιβλίο του «Mal di Merito» (σε ελεύθερη μετάφραση «Η αρρώστια του άξιου», ή με άλλα λόγια «η αίσθηση του να είσαι καλός βλάπτει»), ο Ιταλός συγγραφέας Τζοβάνι Φλόρις ήθελε να επισημάνει, μεταξύ άλλων, ότι η άσκηση επιρροής για την επίτευξη ενός στόχου αποτελεί παγκόσμια παράδοση.
Στην Ιταλία, ωστόσο, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας υπογραμμίζει, η κουλτούρα της ευνοιοκρατίας μεταλλάχθηκε σταδιακά, παίρνοντας τη μορφή μιας πανδημίας, που «αφού χτύπησε το έθνος σε κάθε επίπεδο, τώρα μεταμορφώνει σιγά σιγά το DNA της».
Δεν υπάρχει τίποτε το κακό στο να επισημαίνεις τα προσόντα ενός ισχυρού υποψηφίου για κάποια θέση εργασίας, δήλωσε στη διάρκεια τηλεφωνικής συνέντευξης ο κ. Φλόρις - μόνο που στην Ιταλία μια συστατική επιστολή μπορεί να αποτελέσει απόδειξη ισχύος, ειδικά όταν επιβάλλεις κάποιον που δεν αξίζει... Στην Ιταλία, εάν καταφέρεις να εξαναγκάσεις έναν εργοδότη να προσλάβει κάποιον ανόητο αποτελεί ένδειξη εξουσίας. Στο εξωτερικό, θα έχανες την αξιοπιστία σου. Οι πολίτες της χώρας συζητούν το θέμα ευρέως και δυσφορούν. Οι εφημερίδες συχνά προβάλλουν άρθρα για τις ιταλικές πρακτικές πρόσληψης. «Ολοι μας από ρουσφέτι βολευτήκαμε», διακήρυξε ένα τρισέλιδο αφιέρωμα για την αγορά εργασίας στην καθημερινή εφημερίδα La Republica. «Είναι απίστευτο πώς η Ιταλία είναι μονίμως καταδικασμένη να αλλάζει με τρόπο ώστε όλα να παραμένουν ως έχουν», έγραψε ο Φίλιπο Τσεκαρέλι.
Υστερα από ποικίλες μεταρρυθμίσεις που είχαν στόχο να καταστήσουν τις μεθόδους πρόσληψης πιο ευέλικτες -όπως ο νόμος του ’97, που εισήγαγε την προσωρινή απασχόληση, ή ο νόμος του 2003, που επέτρεψε τη λειτουργία υπηρεσιών ανεύρεσης προσωπικού- μια μελέτη του ινστιτούτου Isfol της Ρώμης έδειξε ότι η πλειοψηφία των Ιταλών «εξακολουθεί να βρίσκει δουλειά χάρη σε συγγενείς, γνωριμίες, ή πρόσωπα με επιρροή».Σύμφωνα με την έρευνα του ινστιτούτου, μόνο το 5% προσλαμβάνεται με τη μεσολάβηση υπηρεσιών. Αλλη μελέτη του Αυγούστου έδειξε ότι σε μικρές έως μεσαίες επιχειρήσεις της Ιταλίας, το 45,7% των νέων προσλήψεων έγιναν «κατόπιν συστάσεων από έμπιστα πρόσωπα». Στη νότια Ιταλία, το ποσοστό είναι ιδιαίτερα υψηλό: Μια προσωπική γνώμη ήταν το κριτήριο για το 52,3 των νέων προσλήψεων.

Και σεις πέφτετε από τα σύννεφα, ακούγοντας ότι ο παρ΄ ολίγον αυτόχειρας γραμματέας αρέσκονταν να περνάει τις υποψήφιες για πρόσληψη "απ΄ τον πάγκο", με ιδιαίτερη προτίμηση τις απαθανατίσεις στιγμών ελκυστικών... εις ανάμνησιν(πάντως δεν επρόκειτο για τεστ δεξιοτήτων, ενόψει διορισμού)!

Να λοιπόν που το γνωστό παλαιόθεν ιταλογενές ρητό του τίτλου, επιβεβαιώνεται, δεκαετίες μετά, και "επικαιροποιείται", για να καταδείξει τις ομοιότητες στην ψυχοσύνθεση των δύο λαών. Το μόνο που δεν λέει ο κ.καθηγητής, είναι αν και στην φίλη και γείτονα προς δυσμάς Ιταλία, επικρατεί η ίδια προτίμηση των ενδιαφερομένων προς τον δημόσιο τομέα, εξαιτίας της σιγουριάς που διασφαλίζει, ώστε να μπορέσουμε να εξαγάγουμε και τα αναγκαία συμπεράσματα, για τις μεθόδους των εκεί "εμπίστων προσώπων". Ακόμη θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε αν ο συνδυασμός των δύο χρωμάτων του ροζ και του μπλε, παράγει την ίδια απόχρωση(τουτέστιν μπλε-μαραίν), λαϊκώς ονομαζόμενη "σκοτωμένο αίμα".