΄Ενας οφειλόμενος αποχαιρετισμός...

... σε μια πόλη, σε πολλούς φίλους, που άδοξα εγκατέλειψα χωρίς να αποδώσω τον οφειλόμενο σεβασμό, αλλά... οι συνθήκες. Πρώτη φορά-ειλικρινά-αποχαιρετώ μια πόλη με τόσο πόνο ψυχής, αλλά οι Σέρρες και οι Σερραίοι(ανεξαρτήτως φύλλου) μου άφησαν τόσο καλές εντυπώσεις, που αισθάνομαι την ανάγκη να το κάνω από εδώ, αφού δια ζώσης δεν μπόρεσα... η πρώτη φωτογραφία δεν μπήκε τυχαία, άλλωστε με ξέρετε δεν κάνω τίποτα στην τύχη,μπήκε γιατί για μένα-και όχι μόνο, η γυναίκα μου στενοχωρήθηκε πολύ, που ξέκοψε από τις Σέρρες-οι Σέρρες είναι ακριβώς αυτό που γράφει στην πινακίδα: ΜΑΓΕΙΑ!!!
... δεν θα ξεχάσω τους περιπάτους μου στην Κοιλάδα των Αγ.Αναργύρων, δίπλα στο ποταμάκι, κάτω από τα πανύψηλα πλατάνια, ως απάνω στη λίμνη, μαζί με τους δεκάδες Σερραίους που πηγαινοέρχονται ολημερίς...
...από την πεπατημένη του πεζοδρομίου ή από μέσα όταν ήταν στεγνά, από τον χωμάτινο διάδρομο... με τις πινακίδες του Συλλόγου Περιπατητών Κοιλάδας, τις ανακοινώσεις και τις σημάνσεις τους... δείγμα αγάπης για την πόλη και τις ομορφιές της, πώς λοιπόν να μην μου μεταδοθεί αυτή η αγάπη;...

...με τις ομίχλες της τις κρύες μέρες του χειμώνα, τις παγωνιές, αλλά και κείνες τις βαριές λιακάδες της... όλα τους όμορφα των Σερρών...
...με τις θαυμάσιες εκκλησίες, περιποιημένες, με τις μεγάλες αυλές και την καθαριότητά τους...
...με τα μνημεία τους, αλλα καλοσυντηρημένα κι άλλα όχι, τι να γίνει, γενικό είναι το κακό, αυτή η χώρα ποτέ δεν εκτιμούσε τους θησαυρούς της, και μια ζωή έψαχνε να βρει αλλού και να δανείζεται θησαυρούς αλλότριους και ξένους...
... με την καθημερινή σχεδόν περατζάδα από το Μπεζεστένι(στέγη του Αρχαιολογικού Μουσείου Σερρών) , λόγω θέσης στην κεντρική Πλατεία Ελευθερίας, όπου χτυπά καθημερινά η καρδιά της πόλης και γίνονται όλα εκεί στην ποδιά της....
... με την τεράστια τοιχογραφία της παλιάς πόλης των Σερρών, κοντά στο σπίτι του γιού μου, να φέρνει στο νου θύμησες για τους παλιότερους και να παρατίθεται για σύγκριση με την τωρινή μορφή της...
... θ΄ αργήσω να ξαναπερπατήσω τους δρόμους της, με τα πλακόστρωτα, με τις κάθε λογής πραμάτειες των μαγαζιών απέξω, να χαιρετήσω τους πρόσχαρους και ευγενικούς εκ φύσεως Σερραίους, σε κάθε επαφή, είτε επρόκειτο για αγορά είτε για μια απλή πληροφορία, στις διάφορες αναζητήσεις μου...
...και φυσικά τα επιτοίχια, όπως παντού, με διάφορους χρωματισμούς(εδώ μάλλον η πράσινη γραφή του ΠΑΟΚ ΟΛΕ-έτσι απαντά ο μικρανεψιός μου ο Σταύρος, ετών 2,5 όταν τον ρωτούν τι ομάδα είναι... όχι ΠΑΟΚ σκέτο, αλλά ΠΑΟΚ ΟΛΕ-έγινε για να υπάρξει αντίθεση με το μαύρο των αναρχικών)...Και να πού φτάσαμε, να μην έχουμε ούτε αυτόν τον θεό... τελικά οι ΄Ελληνες πράγματι δεν έχουμε το θεό μας ε΄;...
Και τώρα το επιμύθιο, η εξήγηση για τους φίλους και για όλους όσους διαβάσουν την ανάρτηση τούτη, καθώς και η μνημόνευση των προσωπικών μου φίλων... Αγαπημένοι μου (τυχαία η σειρά παράθεσης, μην παρεξηγηθώ), Πέτρο Προύσαλη, Βασίλη Τσαλίκη και Ματούλα, καλή μου φίλη από τα παλιά πάνω από 25ετία, Βάσω Παπαθανασίου, γλυκιά μου Αριάδνη Παπαφωτίου και Θεολόγη, αλλιώς τα είχα προγραμματίσει κι αλλιώς μου ήρθαν... (φέτος στη παράσταση της Μουσικής Παρέας Σάμου, θα παίξουμε και το "΄Οσα η αγάπη ονειρεύεται, τ΄ αφήνει όνειρα η ζωή..." και κάθε φορά που το προβάρουμε πάει ο νους μου σε σας)... είχα κατα νου να βρεθώ με καθέναν από σας και όλους σας το τριήμερο που ήρθα στις Σέρρες(12-15 Ιανουαρίου)και να σας αποχαιρετίσω με δύο φιλιά τον καθένα..όμως οι συνθήκες(μετακόμιση του γιού μου στη Θεσσαλονίκη για οικονομικούς λόγους ασφαλώς)δεν μου το επέτρεψαν... Και το φέρω βαρέως, να φύγω έτσι "κλεφτά" από μια πόλη και από τόσους αγαπημένους φίλους χωρίς έστω έναν τυπικό αποχαιρετισμό...
΄Ομως δεν θα τ΄ αφήσω έτσι, δεν αποκόπηκαν τελείως οι δεσμοί μας, ο γιός συνεχίζει να φοιτά στο ΤΕΦΑΑ Σερρών, ως τον Ιούνιο τουλάχιστον, γιατί μπορεί να συνεχίσει, για ακόμη αρκετό καιρό αν όλα πάνε καλά, κι εγώ και η Ελένη, υποσχεθήκαμε ότι κάθε φορά που θ΄ ανεβαίνουμε στη Θεσσαλονίκη, θα πεταγόμαστε για έναν καφέ με τον Πέτρο και τον Βασίλη, για ένα κοψίδι με τη Βάσω, για μια μπουγάτσα με την Αριάδνη...
Ε, όχι, οι Σέρρες δεν είναι απ΄ αυτές τις πόλεις που τις ξεχνάς, οι Σερραίοι φίλοι δεν είναι απ΄ αυτούς που προσπερνάς, ε όχι αυτή η αγάπη δεν σβήνει εύκολα... δεν θα σβήσει ποτέ, αρκεί να το θέλουμε... Κι εμείς το θέλουμε!!!
Αντίο σε όλους σας, αντίο Σέρρες... δεν θα χαθούμε, σας το υπόσχομαι!

Απροσδόκητη επίσκεψη

Μπερδεμένοι σαν τα πόδια της κοπέλας από όσα τραβάμε, εξαιτίας της κρίσης και της χρεωκρατίας, απεγνωσμένα ψάχνοντας για διέξοδο και συνεχώς ευρισκόμενοι από αδιεξόδου σε αδιέξοδο... παρακολουθώντας την αναισθησία όσων παρά τα όσα έκαναν και μας έφεραν ως εδώ, να νοιάζονται για την επανεκλογή τους, είτε στις κανονικές είτε στις εσωκομματικές εκλογές, να επιμένουν τόσο να μας ξανασώσουν, ενώ εμείς δεν θέλουμε(σαν επίμονο και θρασύ φλέρτ ενός δανδή σε γυναίκα που τον φτύνει περίπου)... Σε μια τέτοια κατάσταση που επιβαρύνθηκε σήμερα...

...με την επιστροφή και των παιδιών στις σπουδαστικές τους εστίες και το άδειασμα του σπιτιού που έσφυζε από ζωή για δύο εβδομάδες...

...κι ενώ είδα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το ουράνιο τόξο να "σβήνει" στο βάθος του πελάγου, έξω από τον κόλπο του Βαθιού...

... ξάφνου, σήμερα Κυριακή 8 Γενάρη, μέρα αναχωρήσεως όπως προείπα, μέρα επιστροφής στα τετριμμένα, το δεύτερο ουράνιο τόξο ήρθε και σε μας... Η άκρη του "έκατσε" λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας, ήρθε για επίσκεψη στη γειτονιά μας... Τυχαίο; Οπωσδήποτε, αλλά ήταν μια όμορφη εικόνα και μια "τιμή" για μας, να υποδεχτούμε τα χρώματά του στην περιοχή μας... Καλωσήρθες πολύχρωμε επισκέπτη, μετά μάλιστα...

...από μια-δύο νύχτες, που ξύπνησαν στην παραλιακή μνήμες όχι μόνο από πρόσφατες υπερχειλίσεις αλλά κι από παλιότερες...
Στο επόμενο τόξο, εδώ θα είμαστε πάλι. Γεια χαρά!!!

΄Ενα όμορφο "μικρό"

Κυκλοφόρησε από το βιβλιοπωλείο Ιωνία το 9ο τεύχος του μικρού περιοδικού με τα γνωστά του ποιοτικά και αισθητικά χαρακτηριστικά, που το καθιέρωσαν εξαρχής ως ένα σημαντικό βήμα για την ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού του σύγχρονου Πυθαγορείου.

΄Ενα πολύ όμορφο περιοδικό, που βγαίνει με μεγάλη προσπάθεια, αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες του καιρού μας, όταν "γονατίζουν" μεγάλες εκδοτικές προσπάθειες. Βέβαια εκείνοι που το βγάζουν ξέρουν τι τραβάνε, αλλά είναι και μια ελπιδοφόρα ένδειξη, ότι μπορούμε να προτάξουμε το μεράκι, την ψυχή μας, τη δύναμη του πολιτισμού ενάντια στην βαρβαρότητα της συγκυρίας.

Προμηθευτείτε το όσοι δεν ήσασυε συνδρομητές, από τα βιβλιοπωλεία, δεν είναι ανάγκη να είστε από το Πυθαγόρειο, είναι ενδιαφέρον για όλους.

Απρόοπτα...

...η πρώτη ανάρτηση της νέας χρονιάς, μετά από δίμηνη απουσία... ΄Ολο λέω ότι θα θυμάμαι το καημένο το μπλογκάκι μου, κι όλο κάτι γίνεται και το παραμελώ. Σας εύχομαι-σε όσους επιμένετε ακόμη να το παρακολουθείτε, παρά την αδράνειά του- μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ πάνω απ΄ όλα αγαπημένοι μου, ΕΥΤΥΧΙΑ και ΓΑΛΗΝΗ όσο είναι εφικτό και ΔΥΝΑΜΗ-ΠΟΛΛΗ ΔΥΝΑΜΗ για να αντισταθούμε και να σταθούμε όρθιοι σαυτό το χαμηλό βαρομετρικό που έχει κάτσει πάνω απ΄ τον ουρανό μας και δεν λέει να περάσει...
...διάλεξα φωτογραφίες ευχάριστες, με χιούμορ και απρόοπτα, γιατί είναι η μόνη γιατρειά (το χιούμορ θέλω να πω) στη συγκυρία...
...αλλοίμονο αν το χάσουμε, αν μας πάρει αποκάτω, αν πάψουμε να χαμογελάμε, να αλληλοϋποστηριζόμαστε ψυχικά, αν δεν ξεφεύγουμε με κάθε τρόπο...
... το 2012 είναι δίσεκτο και μπορεί αυτό να αποδειχθεί αν εμείς το θελήσουμε και το παλαίψουμε ΜΟΝΟ κατά την μία του έννοια(αυτή δηλ.των δύο εξαριών στο άθροισμα των ημερών του)και τίποτ΄ άλλο...
... αρκεί να το πιστέψουμε, να πιστέψουμε στην δύναμή μας, στη δύναμη των ανθρώπων και των κοινωνιών και όλα μπορούν να πάρουν άλλη τροπή απ΄ αυτή που αποφασίζουν οι "στρατηγοί πίσω από τις κάμερες"...
... απρόοπτα λοιπόν από τη ζωή ή και όχι τόσο, αν συνυπολογίσουμε τις φωτογραφήσεις των μανουλίων που ανάρτησα...
... με ή χωρίς "περιορισμούς", ανεξαρτήτως σχεδίων περιοριστικών της "έκφρασης", εικόνες για να αποστρέψετε τους οφθαλμούς σας από τον ζόφο των ημερών...
... Δεν δίνω πια ξανά υπόσχεση ότι το παρόν ιστολόγιο θα φρεσκάρεται τακτικά, γιατί θα μοιάσω σε κάτι πολλά υποσχόμενους για δεκαετίες...
...ελπίζω να βρίσκω χρόνο για να κάνω τις αναρτήσεις μου, όπως ελπίζω να μπορέσω να κάνω το ιστολόγιο πιο ενεργό φέτος, λόγω των πολλών που αναμένονται...
... η τελευταία φωτογραφία είναι από ένα νέο μοντέλο κατόπτρου που εντάσσεται κι αυτό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και που μπορείτε να τοποθετήσετε στο εξοχικό σας (εννοείται ότι θα πηγαίνετε εκεί μόνος σας, χωρίς έτερα ημίσεα)... Θα σας ζεσταίνει μέχρι και το... νερό!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!