Χρυσός και λίβανος και... SMYRNA!

Ελευθερία Κουρλιά,κιθάρα- τραγούδι(και τι τραγούδι), Γεωργία Λώλη,κανονάκι(το αγαπημένο μου όργανο)-σαντούρι-τραγούδι, η Πένυ Παπακωνσταντίνου,πολίτικο λαούτο-τζουρά-τραγούδι(της κρατάω μούτρα γιατί δεν μου έπαιξε τον Τσακιτζή) και η Claudia Rossini(βαρύ επώνυμο σαν ιστορία),βιολί-τραγούδι...

...είναι οι τέσσερις εικονιζόμενες που μας χάρισαν μια υπέροχη μουσική βραδιά την Παρασκευή 20 Αυγούστου στην πλατεία Θ.Σοφούλη στη Σάμο, στα πλαίσια του τριήμερου φεστιβάλ Σαμιώτικου Κρασιού... Τραγούδια από τη Μικρά Ασία, γύρω-γύρω απ΄ όλη την Ελλάδα, ως το Πειραιά μας πήγαν και ήταν μια βόλτα που την απολαύσαμε. Τα κορίτσια δεν είναι που παίζουν όργανα δύσκολα παραδοσιακά με μαεστρία είναι που τραγουδούν και οι τέσσερις με υπέροχες φωνές... φωνές αρμόζουσες στο είδος και στα ηχοχρώματα, έχουν μια αυθεντικότητα, επίκτητη ίσως, όπως όλοι μας που καταγόμαστε εξ ανατολών και "γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε" που θα έλεγε και μια ψυχή(μπρρρρρ!).
Περάσαμε πολύ καλά μαζί τους και τις ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας.

Οι φωτογραφίες είναι από την παράσταση και έν βίντεο-δείγμα για όλους σας αγαπημένοι μου φίλοι και επισκέπτες του παρόντος ιστολογίου.

Εικόνες από την συναυλία-αφιέρωμα

Συναυλία-αφιέρωμα στον κ. Νίκο Γκάτσο, από την χορωδία ΗΔΥΛΗ Καρλοβάσου και την Μουσική Παρέα Σάμου στο Καρλόβασι....
Η Ελευθερία Καλαϊτζή ερμηνεύει με τον γνωστό τρόπο της...

Ολοι επί σκηνής...
Μια γλυκιά παρουσία μπροστά στη σκηνή, μας έχει γυρίσει τη πλάτη...
Ο Δημήτρης Σοφιανός με την γνήσια κι αυθεντική φωνή του, ήταν αυτό που λέμε "φιλική συμμετοχή"...
Ο Δημήτρης Ιωαννίδης ερμηνεύει το "Μ΄ένα παράπονο"...
Από την προετοιμασία με τα παιδιά επί των ηχητικών και φωτιστικών και τη Βούλα μονίμως με το χαμόγελο...
Η ΄Εφη και η Μαρίλη σολάρουν...
Τα παιδιά της εφηβικής ομάδας του Λυκείου Ελληνίδων χορεύουν χασάπικο με υπόκρουση το"Ο Γιάννης ο φονιάς"...
Μανώλης Βαλαγεωργίου, Δημήτρης Ιωαννίδης και Λευτέρης Στυλιανίδης.
Και ξανά όλοι επί σκηνής...

Οδοιπορικό στην αυθεντικότητα

΄Ενα μικρό οδοιπορικό στην αυθεντικότητα, στην αλήθεια του οικισμού του Πάνω Βαθιού, έκανε τις μέρες που ήταν εδώ ο φίλος Αχιλλέας Αποστολάτος, που κατάγεται λίγο πιο κάτω, από τα Προσφυγικά και ζει στα Χανιά...

...και θέλησε να μου εμπιστευτεί μερικές από τις απίθανες φωτογραφίες που τράβηξε, καθότι εξπέρ στην απαθανάτιση γενικά, για να τις βάλω εδώ στο μπλογκ και να τις απολαύσουμε όλοι...

...φωτογραφίες ενός χώρου που-το έχω ξαναγράψει εδώ-θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κατάλληλα, με τον ανάλογο σεβασμό και αυστηρό πλαίσιο και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για ντόπιους και επισκέπτες...

...όχι για έναν περίπατο και φωτογράφηση μόνο, αλλά και για παραμονή κάποιων ωρών, αν υπήρχαν τα κατάλληλα μαγαζιά, δεμένα με τον περιβάλλοντα χώρο, εκθετήρια, παραδοσιακά καφενεία, ουζερί, μεζεδοπωλεία, μουσικά στέκια κλπ....

...φτιαγμένα με μεράκι-καλή ώρα από τον ΄Αγγελο- να δίνουν ζωή στον οικισμό και διέξοδο σε νέους ανθρώπους για καινούργιες δουλειές αλλά και για μια διαφορετική ψυχαγωγία, με αλλαγή νοοτροπίας...

... και συνηθειών, να ξαναβρούμε την απαιτούμενη για τις περιστάσεις αθωότητά μας, να ανηφορίσουμε, να περιπλανηθούμε στα στενά, να ανταμώσουμε με τη παρέα μας...

...να μιλήσουμε και να ακούσουμε τους άλλους χαμηλόφωνα, χωρίς εντάσεις και επιδειξιομανίες, απλά, απέριττα, παρεϊστικα...

...να τιμήσουμε τον χώρο και να μας ανταποδώσει την τιμή με την ηρεμία και την ιστορία του την μακρόχρονη...

...πόσα δεν θα μπορούσαν να γίνουν μέσα σαυτά τα στενά, κάτω από τα αετώματα και τα χαγιάτια...

...τόσα πολλά αξιόλογα, ωραία κι αυθεντικά, να ξαναγαπήσουμε τον τόπο μας, για να ξαναγαπήσουμε τον διπλανό μας απ΄ όπου κι αν είναι, απ΄ όπου κι αν έρχεται....

Πάμε τώρα... ο ΄Αγγελος φέρνει τον καφέ... μην κρυώσει!