STAG(Ε)-ΩΣΑΜΕ…

Το πρόγραμμα το επονομαζόμενο STAGE, σαν ιδέα-όπως και κάθε ιδέα- ήταν καλή. Επιδοτείται μια επιχείρηση με ένα ποσό μηνιαίως, προκειμένου να προσλάβει έναν εργαζόμενο, για να αποκτήσει αυτός εργασιακή εμπειρία απασχολούμενος ,και στη συνέχεια εφόσον έχει καταρτιστεί, αναλόγως και τις ανάγκες της επιχείρησης θα μπορούσε να συνεχίσει στη δουλειά αυτή ή σε κάποια άλλη ανάλογη. Από την ιδέα και μετά, κάποιοι αετονύχηδες στον ιδιωτικό τομέα εκμεταλλεύτηκαν (το πρόγραμμα και τους εργαζόμενους) την περίπτωση για να επιδοτηθούν χωρίς να συμβάλλουν, ενώ ένας-απ΄ ότι λένε και φαίνεται- όμοιος, στον δημόσιο τομέα(γ.γ. υπουργείου εργασίας;) έπιασε το νόημα, για το πώς μπορεί το εν λόγω πρόγραμμα, να επιδοτήσει την ψηφοθηρία του κόμματος, να δημιουργήσει μια νέα και με ξενικό όνομα μάλιστα(πιο πιασάρικο), δεξαμενή ψήφων, απ΄ όπου διαχρονικά (και στο διηνεκές;) θα μπορεί να αντλείται το βαρύ ύδωρ της εκμετάλλευσης των αναγκών κάθε νέου ανθρώπου και θα ανοίγονται νέες προοπτικές στο εμπόριο ελπίδας, δραστηριότητα στην οποία διαπρέπουν άπαντες οι πολιτικάντηδες και τα άλλα συναφή προς αυτούς επαγγέλματα.

Βρήκαν λοιπόν την φάμπρικα της εφαρμογής και στον δημόσιο τομέα του εν λόγω προγράμματος, για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας και την μοριοδότηση για μελλοντικό διορισμό και… πεδίον δόξης λαμπρόν! Γέμισε το δημόσιο ελπίζοντες σε κάποιας μορφής μονιμότητα, γέμισε το δημόσιο εκλιπαρούντες μια θέση μέσω του προγράμματος, θεωρούμενο προθάλαμο διορισμού, stagωσε ο δημόσιος τομέας από ανασφάλιστους(!!!) απασχολήσσιμους, που έκαναν(και κάνουν) τη δουλειά των μονίμων που λείπουν από παντού, αλλά περιέργως πάλι πολλοί είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι (μια ακόμη ελληνική πρωτοτυπία), και το εμπόριο της ελπίδας, έφερνε όλο και περισσότερα κέρδη στον κομματικό κορβανά, δίνοντας εύσημα στους εμπνευστές του.
΄Ετσι το δημόσιο και συγκεκριμένα το υπουργείο Εργασίας, που εκτός των άλλων έχει την ευθύνη του ελέγχου για την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων, της ασφάλισης(ή το ΙΚΑ!) και γενικά της προστασίας του εργαζόμενου, έχε γεμίσει από ανασφάλιστους, συρόμενους και φερόμενους απασχολήσσιμους, που δεν τόλμησαν ποτέ να μιλήσουν φοβούμενοι τη μη ανανέωση της σύμβασης και εξ αυτού την απώλεια του μεγάλου προνομίου, και που τώρα, με την αποφασισμένη κατάργηση άρχισαν κι αυτοί εν χορώ να εμφανίζονται στα κανάλια πίσω από τον εκάστοτε ρεπόρτερ και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, που ποτέ δεν απέκτησαν. Το αποκορύφωμα βέβαια της πολιτικής αλητείας και των μεθόδων που θυμίζουν προαγωγούς, ήταν ότι μέσα στο 2009 ανανέωσαν τις συμβάσεις μόνο των «δικών» τους παιδιών, οι λίστες πήραν κι έδωσαν με την υπόσχεση σε βάθος χρόνου της μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου με ασφάλιση κλπ. τουτέστιν τακτικές κινήσεις μάρκετινγκ στο εμπόριο της ελπίδας. Αποτέλεσμα, να γεμίσει το δημόσιο με στρατιές απασχολούμενων (ανέργων στην ουσία) και να προκύπτει τώρα πρόβλημα ακόμη και λειτουργίας υπηρεσιών αν φύγουν με τη λήξη της σύμβασης οι υπάρχοντες.
Και φτάσαμε τώρα(αισίως δεν θα τόλεγα) στην ώρα του «ταμείου», που για την αποκατάσταση της νομιμότητας, της ισονομίας και ισοπολιτείας(και δεν θέλω ειρωνείες, το πρόγραμμα αλλού στόχευε κι αλλού πέσανε τα βλήματα), θα γίνει χαμός, χώρια το σημαντικότερο, ότι κάποιες χιλιάδες νέοι άνθρωποι (από το πρωί σε τρία κανάλια, άκουσα τρία διαφορετικά νούμερα, αποκλίνοντα παρασάγγας μεταξύ τους, 11000 το ένα κανάλι, 28000 το άλλο, 100000 το τρίτο, να βγάλω μέσο όρο;) θα καταχωρηθούν ξανά στις λίστες της ανεργίας (ενώ ως τώρα παρότι άνεργοι καταχωρούνταν στους εργαζόμενους) και ένα ακόμη κοινωνικό πρόβλημα θα ζητά επιτακτικά την αντιμετώπισή του.
Αυτά γίνονται όταν εκτός από την πολιτική χωρίς σχέδιο, συνυπάρχει και η πολιτική απάτη, που καθόλου δεν διαφέρει από την κοινή απάτη και δεν καταλαβαίνω γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις να μην εφαρμόζεται ο νόμος και να εξαντλείται σε «κλεφτοκοτάδες» και «μπουγαδοκλέφτες».
Αυτό που επικρατεί τούτη την εποχή είναι η ελπίδα των πολιτών ότι μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα και να ξεφύγουμε επιτέλους από πρακτικές, μεθόδους και τεχνάσματα του κακού μας παρελθόντος, που μας πόνεσαν, μας δίχασαν, μας έφτασαν στο σημερινό χάλι. Αυτή η ελπίδα δεν πρέπει να χαθεί, ούτε και να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης ξανά κι ας το προσέξουν καλά οι σημερινοί κυβερνώντες, που τα πρώτα δείγματα γραφής τους κρίνονται ήδη θετικά από μεγάλες πλειοψηφίες πολιτών. Περιθώρια οπισθοδρόμησης δεν υπάρχουν, εκατοστά πίσω μας είναι γκρεμός, στο τσακ σταματήσαμε τα βήματα όπισθεν.