Παραιτήσεις σαν ουράνιο τόξο!

Μπορεί να σας ακούγεται συμβιβαστικό, μπορεί και ...εκπτωτικό(αξιών, ήθους και άλλων τέτοιων απωλεσθέντων), όμως το να παραιτείται ένας δικαστικός λειτουργός, όχι μόνο από μια δύσκολη-πιεστική(με διττή έννοια)-υπόθεση, αλλά κι από την υπηρεσία του, χαλαλίζοντας μια καριέρα υπέρ της αξιοπρέπειας και του ήθους, ε, δεν είναι και σύνηθες στις μέρες μας έτσι;
Η παραίτηση των δύο εισαγγελέων από το σώμα, που καταφανώς και πιέστηκαν αλλά και κατάλαβαν πού πήγαινε το πράμα, δεν ξέρω αν το εισέπραξαν οι κυβερνώντες, φαντάζομαι ότι όλο και κάποιο γκάλλοπ θα το καταγράψει τις επόμενες μέρες, αλλά έφερε μια ψυχική ανάταση στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων(και λέω συντριπτική, γιατί διαπίστωσα σήμερα, προς τιμή τους, πολλούς νεοδημοκράτες, να επικροτούν την πράξη των εισαγγελέων και να τους θεωρούν και αυτοί "ήρωες" όπως όλοι μας.
Αυτή η χτεσινή κίνηση-ματ των δύο εισαγγελέων, θυμίζει σε πολλά σημεία, άλλες εποχές και εξηγούμαι: Στα δύσκολα-δίσεκτα χρόνια της πολιτικής ανωμαλίας, των πολιτικών διώξεων και του διαχωρισμού των ελλήνων σε εθνικόφρονες και μιάσματα, οι διωκόμενοι αριστεροί πολίτες, στο μόνο θεσμό που είχαν μια ελπίδα ήταν η δικαιοσύνη. Και κάποιοι ευσυνείδητοι δικαστές, μέσα σε κείνη την αντάρα, πήγαιναν κόντρα στις μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους, υπερασπίζοντας τα πολιτικά τους δικαιώματα. Πάσα ομοιότης με κείνες τις καταστάσεις ελέγχεται ως τυχαία.

Το όλο ζήτημα, πέρα από "εφραιμιές" και "ρουσσοπιασίματα" σχετικά με την λειτουργία αυτού του υπέρτατου για την δημοκρατία θεσμού, συνοψίζεται στη φράση που είχε εκστομίσει πριν από καιρό κατά την δική του περιπέτεια ο ανωτέρω(στο πρόσωπο του οποίου, όχι μόνο για συνδικαλιστικούς λόγους, οι ΄Ελληνες τιμούν τον εισαγγελικό ηρωϊσμό) Σωτήρης Μπάγιας: "Πώς θα πείσουμε τους πολίτες ότι απονέμουμε δικαιοσύνη, όταν εμείς οι ιδιοι "μέσα" μας δεν έχουμε δικαιοσύνη".