Φιλοξενίες εμπνευσμένων φίλων

Παραλειπόμενο εκ της χθεσινής "επετείου"(ναι της Βαλεντινειάδος), μου το έστειλε η καλή μου φίλη Κούλα Καραμηνά, αλλά το βρήκα σήμερα. Επειδή όμως τα εμπνευσμένα κείμενα, δεν χάνουν την αξία τους ποτέ, πόσο μάλλον για μια μέρα ιδού εν επετειακόν ανάγνωσμα και αμέσως μετά ένα για την περίσταση(που έρχεται)κάτι σαν ιστορία του παπού κοντά στο τζάκι(εκείνο το παλιό με την αξία του κι όχι τα σημερινά τζάκια εμφανισιακής αξίας:

Μια καλημέρα είν΄αυτή
«Βοριάς και κρύο κι έξω φυσά κι ο καπετάνιος στο καφενείο καπνό μασά…παιδάριο, παιδάριο στην Προύσα στο Σαγγάριο…, Ανατολή, Ανατολή δική σου είμαστε , είμαστε φυλή…». Αυτοί είναι στίχοι Νίκου Γκάτσου, επενδυμένοι με μουσική Δήμου Μούτση σε ερμηνεία Μανόλη Μητσιά, από το «Δρομολόγιο». Ταιριάζει με την καλημέρα, όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες και κάποιο καπετάνιο σίγουρα, αλλά κι η Ανατολή, σαν ανατολή με τον ήλιο διστακτικό και σαν Μικρά Ασία με τον όγκο της καμήλας ή Μυκάλης, μέσα είναι. Αχ, αυτά τα τραγούδια. Συντροφιές παντός καιρού, αρκεί η αφορμή για να ταξιδέψεις μαζί τους. 14 του Φλεβάρη, Πέμπτη, Αυξεντίου, Μάρωνος οσίων, Νικολάου νεομάρτυρος Τραπεζούντος. Αυτά γράφει το ημερολόγιο. Για άγιο Βαλεντίνο , τίποτα. Πάντως , οι βιτρίνες, χαρά οφθαλμών. Πίσω από το κρύσταλλο, αρκουδάκια με καρδούλες, πάστες και τούρτες και σχήμα καρδιάς, με ωραία φρου-φρου ολόγυρα, ροζ, κόκκινα με χρυσές κορδελίτσες, προσπαθούν να σπάσουν τη μονοτονία της καμαρίλας (εκ του ισπανικού camarilla,δηλαδή το σύνολο των ανεπίσημων μυστικοσυμβούλων ηγεμόνα ή άλλου ισχυρού προσώπου, που ασκούν επιρροή στις αποφάσεις του).
Καλημέρα καμαρίλες της Ελλάδας, καμαριλιέρο, πορτισερέ-πορτισερέ, λα μπάμμπα αϊγια ρίμπα, για ρίμπα ο νο σόϊ μαρινιέρο, ωραία, ισπανοελληνικά, μη μου πείτε, πως θα πάει καλά η καλημέρα μας, πρέπει να το διασκεδάζουμε. Οι καμαριλιέρο δε σταματάνε τις κατεργαριές και σαν τέτοιοι που είναι, χρόνια τους πολλά σήμερα, να γυρίσουνε κανένα καινούργιο ντι-βι-ντι κι εμείς να πάρουμε ντι-ντι-τι ή κοινώς φλιτ σε τρόμπα παλιά με εκείνο το δράκο-στάμπα απόξω και φλιτ-φλιτ να τους δώσουμε στη μούρη μια ψεκασιά, γιατί κακοί άνθρωποι δεν είμαστε, αλλά την καφρίλα τους, τους τη γυρίζουμε πίσω, μαζί με την καμαρίλα τους. Καλημέρα μας.
Κούλα Καραμηνά-Πόθου