Ευτυχείς ανενημέρωτοι

Μια-ακόμη-μέρα χωρίς "ενημέρωση". Τι χαρά ειν΄ αυτή! Αισθανόμαστε ένα απολαυστικό κενό, διότι η ενημέρωση όπως κατάντησε τελευταία είναι ένα βάρος, ένα άχθος. ΄Οσο γιαυτές τις βραδινές εκπομπές τα λεγόμενα τώκ-σώου(το τώκ περιττεύει) έχουν γίνει φοβερές τελευταία. Ο ένας δημοσιογράφος καλεί τον άλλον στην εκπομπή του κι όλοι μαζί καλούν τους ίδιους ανθρώπους. Προχτές οι ίδιοι σχεδόν καλεσμένοι ήταν σε Χατζηνικολάου από νωρίς και σε Πρετεντέρη αργά(τελειώσανε από τη μια και πεταχτήκανε ως την άλλη, σαν θίασος που δίνει δύο παραστάσειςκαθ΄εκάστην). ΄Οσογιατους ΜακηδοΧαρδαβελλοΤερενσοΠαπαδάκηδες είναι μια μετακινούμενη μάζα σαν ρευστή τσίχλα. Ο ένας στον άλλον σαν τις παλιές γειτόνισσες που νυχτερεύανε η μια στην άλλη(νοσταλγική εικόνα) ή σαν τις κουτσομπόλες που μαζεύονταν για να θάψουν όποια έλειπε. Και μην νομίσετε ότι το πράμα τελειώνει, εκεί κάπου μεταμεσονυχτίως. ΄Οοοοοχι!Καθένας μεταφέρει εικόνες στη δική του εκπομπή την άλλη μέρα...η τσίχλα που λέγαμε αλάζει στόματα γιαυτό τόσα σάλια. Γιαυτό και το "σιχαθεάμον" κοινό όταν απεργούν οι δημοσιογράφοι βρίσκει τη χαρά του. Και να τα προπερσινά σήριαλ και να τα ντοκιμαντέρ και να οι μουσικές, ώρες χωρίς την γλωσσική επίθεση των παρουσιαστών, ψυχαγωγία σαν το γάργαρο νερό μιλάμε!!!