Κλειστόν επ΄ αόριστον!

Περνάμε κάθε μέρα μπροστά από τις κλειστές πόρτες τους, συνήθισε για μερικά απ΄ αυτά το μάτι μας να τα βλέπει κλειστά... 18 μαγαζιά φωτογράφισα, ίσως υπάρχουν κι άλλα...

... ο αριθμός τους συνεχώς μεγαλώνει και το μέγεθος του προβλήματος μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός....

... μαγαζιά κλειστά επ΄ αόριστον... μαγαζιά που έκλεισαν ή ξενοικιάστηκαν κάποια στιγμή και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να τα ενοικιάσει ξανά...

...παρά το ότι, τα περισσότερα απ΄ αυτά βρίσκονται σε καλή θέση έως και στην καρδιά του εμπορικού δρόμου...

... μαγαζιά που πριν από μερικά χρόνια, δεν προλάβαιναν να ξενοικιαστούν και ήταν ήδη δεσμευμένα από τον επόμενο ενοικιαστή...

...ο οποίος πλήρωνε και τον λεγόμενο "αέρα" στον προηγούμενο για να το καπαρώσει και να αποκτήσει πρόσβαση στον εμπορικό δρόμο της πρωτεύουσας...

... μαγαζιά, κάποια απ΄ αυτά ιστορικά(με την έννοια της λειτουργίας άνω του αιώνα), θεωρούμενα "φιλέτα", με εμπορική αλλά και συναισθηματική αξία...

...παραμένουν κλειστά για μήνες, ή νοικιάζονται για λίγο και αδειάζουν ξανά, δείγμα των καιρών, δείγμα της κρίσης, αφορμή για έναν νέο συγγραφέα...

...να γράψει ξανά τον <<ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ>>, αυτόν που καθημερινά πλέον επικρέμεται στις πινακίδες και τις φίρμες των μαγαζιών και που ενίοτε...

...φαντάζει αναπόφευκτος... είναι επερχόμενος... είναι μαθηματικά επιβεβαιωμένος με τις υπάρχουσες συνθήκες κι όσο θα κρατήσουν αυτές...

... Αυτή είναι η μέσα όψη της πόλης... είναι κυρίως η ζώνη πέρα από την παλίρροια, είναι η στεγνή μέσα μεριά της πρωτεύουσας(στεγνή όμως με διττή έννοια)...

... που ζεί το δικό της δράμα, αυτό της οικονομικής αφυδάτωσης(τι θαύμα, οι επιχειρήσεις της παραλίας απειλούνται από οικονομική αφυδάτωση και φταίνε τα νερά)...

... οικογενειακές κυρίως επιχειρήσεις και μαγαζιά, που όμως απασχολούν κι ένα σωρό ανθρώπους, που κι αυτών το μέλλον είναι αβέβαιο...

... και που σε λίγο αν συνεχιστεί το "φαινόμενο", που μάλλον προς τα εκεί πηγαίνει, θα είναι μισά-μισά τα ανοιχτά με τα κλειστά...

... ενώ την ίδια ώρα αυξάνονται και πληθύνονται, προσπερνώντας την κρίση τα μαγαζιά κινεζικών συμφερόντων, ομοειδών προϊόντων όλα...

...κι όλοι απορούν γιαυτή την άνθηση σε εποχές μαρασμού, γιαυτή την άνοιξη στο μέσον του σκληρότερου οικονομικού χειμώνα...

... αλλά είναι τόσο απλά τα πράγματα... Το κινεζικό κράτος επιδοτεί, ενισχύει και βοηθάει παντοιοτρόπως αυτήν την δραστηριότητα, γιατί πίσω απ΄ αυτά τα μαγαζιά υπάρχουν εκατομμύρια Κινέζοι που παράγουν τα προς διάθεση προϊόντα...

... ενώ το δικό μας κράτος, σε μια χώρα που δεν παράγει πια τίποτα σχεδόν, αντί να επιδοτεί τα όσα παράγονται και παρέχει κίνητρα για αύξηση της παραγωγής και να παροτρύνει την αγορά τους, το μόνο που κάνει εδώ και χρόνια, είναι να φτιάχνει νόμους για επιτήδειους που τους εκμεταλλεύονται για να οικονομάνε και να ζητά συνεχώς απ΄ αυτές τις επιχειρήσεις πόρους για να συντηρήσει στρατιές κηφήνων.

ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΕΠ΄ ΑΟΡΙΣΤΟΝ λοιπόν, ως πότε όμως θα διαρκέσει το "αόριστον"; Μέχρι πότε αυτή η χώρα θα τρώει τις σάρκες της εκτός απ΄ τα παιδιά της; Πόση σάρκα απέμεινε;