Εγκληματικά δεδομένα

Οι φωτογραφίες είναι μόνο και μόνο για να σπάει η μονοτονία του κειμένου.

Το θέμα(μου) είναι σοβαρό, με έχει προβληματίσει κατά καιρούς, αλλά τώρα πλέον με εξοργίζει και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας και πολύ θα ήθελα τις απόψεις σας. ΄Εχει ξεσπάσει εδώ και μέρες αυτό το μέγα σκάνδαλο της σύλληψης του κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας, απαρτιζόμενο από κυρίους υπεράνω υποψίας, με τους γύρω τους ως συνήθως να πέφτουν από τα σύννεφα(που σημαίνει ότι αιθεροβάμονες ήταν και τέτοιοι θα παραμείνουν)και να μην πιστεύουν στ΄ αυτιά τους. Αυτές είναι οι συνήθεις αντιδράσεις στα ρεπορτάζ που παρακολουθούμε....

... Εμένα όμως το θέμα μου δεν είναι όσοι έπεσαν από τα σύννεφα και στάθηκαν όρθιοι δίπλα στον ρεπόρτερ κι απέναντι στην κάμερα, άλλο είναι. Βλέπω και διαπιστώνω, προβληματίζομαι και απορώ, εξοργίζομαι και αγανακτώ, με την μυστικότητα που περιβάλλει όλους αυτούς που συνελλήφθησαν χάριν των <<προσωπικών δεδομένων>> και της προστασίας τους.
Ισχύει κι εδώ, όπως και σε άλλες ιδιάζουσες περιπτώσεις η ανωνυμία των δραστών και η προστασία της προσωπικότητάς τους από τα φώτα της δημοσιότητας. Συγνώμη αν σας φανώ σκληρός, αλλά αυτός ο νόμος για την προστασία των κατηγορουμένων, που σύμφωνα με την γενική αρχή είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως της ενοχής τους, μήπως έχει γίνει για την προστασία και μόνο των εγληματιών;
Να συμφωνήσω με την γενική αρχή που ανέφερα, αλλά όταν οι περιπτώσεις είναι αυταπόδεικτες τι νόημα έχουν η ανωνυμία και οι αλλοιώσεις οι τηλεοπτικές των προσώπων; ΄Οταν διαπιστώνεται με στοιχεία όπως οι σκληροί δίσκοι των υπολογιστών και το περιεχόμενό τους, ότι αυτοί οι ευυπόληπτοι συμπατριώτες μας, παρακολουθούσαν και αντάλλασαν βίντεο σκληρού πορνό με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά, που σε κάποιες περιπτώσεις κακοποιούνταν βάναυσα ακόμη και μέχρι θανάτου, δηλαδή ποιά αντιμετώπιση μπορεί να έχουν; Του ασθενούς, όπως ένας ναρκομανής ή ένας ψυχικά άρρωστος που προβαίνει σε κάποια παράνομη πράξη; Και γιατί αυτοί να φυγαδεύονται κατά την προσαγωγή και την αποχώρησή τους, προκειμένου να μην αποκαλυφθούν και να σέρνονται άλλοι με ισχυρή συνοδεία έστω με την τηλεαλλοίωση, βορά των καμερών;
Δεν θα έπρεπε αυτοί οι <<κύριοι>> να επιδεικνύονται ως παραδείγματα προς αποφυγή; Πώς θα αηδιάσει η κοινωνία από την ειδεχθή συμπεριφορά τους αν όλη η διαδικασία φτάσει ως το ακροατήριο δια πλήρους μυστικότητος; Το ερώτημά μου είναι: Δεν θα έπρεπε ο νόμος για την προστασία των κατηγορουμένων να έχει κάποιο παράθυρο για εγκλήματα τέτιου είδους; Ο παραδειγματισμός πώς θα επιτευχθεί, στα κρυφά και με καλούς ακριβοπληρωμένους δικηγόρους;
Πάσα άποψη δεκτή ως σχόλιο.