Ξένοι στο ίδιο πάνελ

Τελικά βρήκαμε πάλι θέμα να συζητάμε(;)απ΄ το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια, οι τίτλοι παίρνουν και δίνουν, διαγωνιζόμενοι σε στόμφο και εντυπωσιασμό, οβάλ τραπέζια γεμίζουν ασφυκτικά, από τους ειδήμονες επί παντός επιστητού και φυσικά πανταχού παρόντες οι αστέρες του ΛΑΟΣ(πώς έλεγε ο Μανώλης Χιώτης το άσμα Λαός και Κολωνάκι; Παρόμοιο το θέμα συζήτησης, οι θαμώνες έως και μόνιμοι κάτοικοι του Κολωνακίου συζητούν για το μέγα πρόβλημα του λαού, που είναι οι λαθρομετανάστες και τα εξ αυτών, εγκληματικότητα, παραεμπόριο, ρύπανση κλπ.). Κι όλη αυτή η παραφιλολογία(διότι περί τέτοιας πρόκειται), εξαιτίας των αυξημένων ποσοστών που πήρε ο ΛΑΟΣ στις ευρωεκλογές, γιατί μόνος αυτός «σήκωσε» ψηλά το θέμα της λαθρομετανάστευσης. Αυτό είναι ακριβώς που δείχνει την απόσταση πολιτικών και μέσων ενημέρωσης από τα τεκταινόμενα στην κοινωνία. Διότι πού ήταν τόσα χρόνια και οι κυβερνώντες και οι των μέσων ενημέρωσης, όταν καθημερινά εισέρρεαν και εισρέουν καραβάνια προσφύγων, πού ήταν όταν όλοι αυτοί συσσωρεύονταν σε διάφορα γκέτο της Αττικής και στη συνέχεια παντού στη πόλη, ζώντας κάτω από άθλιες έως επικίνδυνες για τους ίδιους και τον υπόλοιπο πληθυσμό συνθήκες;

Το πρόβλημα «ξένοι»(αυτός είναι ο χρησιμοποιούμενος χαρακτηρισμός, και το παράγωγό του η ξενοφοβία)όμως δεν είναι τωρινό, ούτε πήρε εκρηκτικές διαστάσεις όπως γράφουν οι υπότιτλοι στα δελτία και στα τωκ-σώου τώρα. Απλώς τώρα μπήκε στην ατζέντα και την θεματολογία των ημερών, επειδή πρωταγωνιστούν για λίγο(κι ας μην νομίσουν ότι και καλά εδραιώθηκαν)οι του ΛΑΟΣ και μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο να το εκτοπίσει ως θέμα. Το πρόβλημα ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν άνοιξαν-με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη του αρχιερέως, με πρωτοπρεσβύτερο τον σημερινό υπουργό Πολιτισμού-τα βόρεια σύνορα και προτρέπονταν τα «αδέλφια μας οι Βορειοηπειρώτες» να έρθουν στη πατρώα γη της επαγγελίας. Και ήρθαν τα αδέλφια μας, μαζί με όλους τους τροφίμους των αλβανικών φυλακών, που άνοιξε ο Μπερίσα για να μην τους ταΐζει πλέον και να αναλάβουμε εμείς τη σίτιση τους. Κι αφού είδαμε και πάθαμε να καθαρίσουμε την ήρα απ΄ το στάρι(και αν το κατορθώσαμε εμείς εδώ στην επαρχία, δεν ξέρω αν το πέτυχαν αντίστοιχα στις μεγάλες πόλεις, η αλβανική μαφία απ΄ ότι ξέρω και ζει και βασιλεύει στη πρωτεύουσα), άρχισαν μετά να μας προκύπτουν οι εξ ανατολών, που όπως ορθά λέχθηκε, δεν έρχονται με κύριο σκοπό μια καλύτερη τύχη στη χώρα μας, όπως οι από βορρά, αλλά την χρησιμοποιούν σαν διαμετακομιστικό κέντρο προς τον τελικό τους προορισμό(είμαστε κάτι σαν τη νήσο Ελλις, των ΗΠΑ, όπου γινόταν κάποτε το ξεσκαρτάρισμα).

Χρόνια το ζούμε το πρόβλημα, ήρθαν εποχές που ο αριθμός των εισερχομένων μας απέλπισε, δοκίμασε τις αντοχές και τις υποδομές μας, σήκωσε τα χέρια ψηλά η αλληλεγγύη μας, αλλά το θέμα δεν πούλαγε στα κανάλια, μια και ήταν κάτι σύνηθες και καθημερινό, τετριμμένο και άνευ εντυπώσεων, για να συγκινήσει τους ιθύνοντες νόες των μέσων. Οι τοπικές κοινωνίες από την Βόρεια Ελλάδα, που δέχεται το βάρος , σαν υπογάστριο, των Βαλκανίων, μέχρι εμάς εδώ, που αλιεύουμε ψυχές χρόνια τώρα αντί για τα προϊόντα της θάλασσας, άρχισαν να αντιδρούν πολύ πριν «ανακαλύψουν» την απόγνωσή τους τα κινητά συνεργεία και οι ΛΑΟικοί. Χρόνια έβλεπαν μέσα από την αύξηση των εισερχομένων το πρόβλημα, την αλλοίωση, τα αδιέξοδα που θα δημιουργούνταν. Και τα έβλεπαν ως συνήθως πριν και από τους κυβερνώντες, και από τους αναδεικνύοντες υποτίθεται τα κοινωνικά προβλήματα. Κι έπρεπε να αυξήσει τα ποσοστά του ένα μικρό ξενοφοβικό κόμμα, έπρεπε να ραγίσει το αυγό του φιδιού, έπρεπε να σημειώσει απώλειες προς τα δεξιά το κυβερνών κόμμα, για να φτάσουμε στη σημερινή παραφιλολογία. Και είναι παραφιλολογία γιατί λείπει το στοιχείο της αντιστοίχισης προβλήματος και των ασχολουμένων με αυτό. Δεν μπορεί να το κατανοήσει κανείς απ΄ όλους αυτούς που το συζητούν, γιατί δεν μένει στις περιοχές που είναι έντονο το πρόβλημα, δεν ζει κοντά στα θαλάσσια περάσματα, δεν κινδυνεύει από την απόγνωση αυτών των ανθρώπων, δεν ΖΕΙ το πρόβλημα.

΄Όπως όλα τα τηλεοπτικά θαύματα θα κρατήσει κι αυτό μέχρι το επόμενο που θα το επισκιάσει και οι κυβερνώντες αφού πάρουν κάποια σπασμωδικά μέτρα εντυπωσιασμού για να κατευνάσουν την λαϊκή αγανάκτηση, θα το ξεχάσουν μόλις φύγει από τους τίτλους και τα πρωτοσέλιδα.

Εγώ δεν αμφιβάλλω καθόλου. Εσείς;