Eλαβα το ποίημά σου...

Η καλή μου φίλη Κούλα Καραμηνά, ποιήτρια, ανταποκρινόμενη στην προτροπή της προηγούμενης ανάρτησης, μου έστειλε το παρακάτω ποίημα(εγώ ως μη ποιητής της αφιερώνω τη φωτογραφία της ανάρτησης):
Ο λόγος για την ποίηση και βρίσκω ευκαιρία να κεράσω ένα ποίημα από τη συλλογή μου:
Στιγμές Αποκάλυψης
Έλα, ν΄αγναντέψουμε
-τη μορφή της Ηροφίλης-
μη φοβάσαι τις Σίβυλλες
-είναι από χρόνια στο φεγγάρι-
το φεγγάρι είναι δικό μας
- μας δείχνει απόψε το μελισσοβότανο
- θέλω να στο προσφέρω
- μαζί με κλωναράκια από λυγαριά
- ρίγανη, μέντα, φλασκούνι
- φλαμούρι, βασιλικό.
Μην τρομάζεις
- δεν είναι μαγεία
- μόνο τα μάγια απ΄το χώμα μας
- έλα να σεργιανίσουμε
- απ΄τα Κάστρα του Πολυκράτη
- μέχρι το καστράκι της Λουλούδας
- το χάραμα θ΄ανάψουμε τα΄αγιοκέρι μας
- στο ξεχασμένο ξωκκλήσι τα΄Αη’Γιαννιού
- στα Καζάνια. Να δω τα μάτια σου,
- δίπλα απ΄της Παναγιάς το κόνισμα.
Να πω ευλαβικά: Ρόδο μου αμάραντο.