Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

΄Ολα σε ένα=νοικοκυρεμένα

Σε αυτό έχω καταλήξει, ως συμπέρασμα αδέρφια αναγνώστες. Δηλαδή ότι αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία, τα δημοσιονομικά όπως λέγονται επισήμως, το κοινό μας ταμείο το λέω εγώ, δεν είναι όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα που μας βομβαρδίζουν την ακοή σαν να είναι βάση ανταρτών Ταλιμπάν, αλλά είναι πρώτα και κύρια το <<νοι-κο-κύ-ρε-μα>> των κρατικών εξόδων, αμοιβών και λοιπών λειτουργικών της κρατικής μηχανής δαπανών. Και φυσικά ένα άλλο κύριο θέμα που συνδέεται άμεσα είναι η είσπραξη των οφειλόμενων από όσους χρωστάνε υπέρ όλων μας, με πρώτο και καλύτερο τον Φ.Π.Α....


...διότι ο ΦΠΑ αγαπητοί, είναι ένας φόρος, μια επιβάρυνση, πάνω σε κάθε προϊόν ή υπηρεσία, που το συνοδεύει από την παραγωγή ή από την συμφωνία, έως την απόδοση, φόρος που εισπράττεται για να αποδοθεί, δεν είναι κανενός και σε κανένα στάδιο. Ο ΦΠΑ εφόσον εισπραχθεί πρέπει εντός των προθεσμιών να αποδοθεί. Η μη απόδοση δεν είναι μια απλή φορολογική παράβαση όπως όλες οι άλλες, είναι καθαρή υπεξαίρεση, είναι κλοπή, είναι σαν να σου δίνει κάποιος λεφτά για να τα δώσεις σε έναν γνωστό σου κι εσύ τα κρατάς. Και έχουμε ευθύνη όλοι-όχι μόνο ο απατεωνίσκος που δεν τον αποδίδει-κάτι που επιστρέφει σε μας να το απαιτούμε. Και πρέπει επίσης να είμαστε απαιτητικοί ο διαχειριστής μας να είναι φειδωλός, να είναι συνετός να είναι "κονόμος" όπως η μάνα μας....


...κι εδώ επανέρχομαι στο νοικοκύρεμα, που είναι το ζητούμενο αυτής της χώρας, χώρια που εγώ πιστεύω ότι δι΄ αυτού μπορεί να αναστραφεί το όποιο δυσμενές οικονομικό κλίμα που υπάρχει. Ακόμα κι έτσι όμως να μην είναι, το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών και η υπεύθυνη διαχείρισή τους, από δω και πέρα, είναι που μπορεί να φέρει ένα άλλο μεγάλο καλό (επίσης ζητούμενο διαχρονικά), αυτό της αποκατάστασης της αξιοπιστίας και μιας νέας πιο υγιούς σχέσης κράτους-πολιτών, μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα που λαμβάνονται και μένει να αποδειχθούν στη πράξη και μαζί επίσης με την αυστηρή τιμωρία όσων παρεκκλίνουν. Διάβασα σήμερα στο press-gr , μετά τον μεγάλο ντόρο που έγινε με την ΕΡΤ και τις υπέρογκες αμοιβές κάποιων ή τις αμοιβές ανύπαρκτων υπηρεσιών άλλων(με την ευκαιρία, με μερικές πολύ έύκολες κινήσεις, θα το διαβάσατε, εξοικονομήθηκαν στο πιτς-φιτίλι 10 εκατομμύρια € εκεί ), τις παρατιθέμενες αμοιβές στελεχών του ΕΛΟΤ(ελληνικός οργανισμός τυποποίησης, τι κάνει ακριβώς δεν γνωρίζω), όπου κάτω από 50 εκ. το χρόνο λίγοι παίρνανε(τι κάνανε ακριβώς ούτε επίσης ξέρω)...Κάτι μισθοί ΝΑ μετά συγχωρήσεως σε δύο περιπτώσεις οργανισμών, οι μόνοι θα είναι; Και μετά αναρωτιόμαστε πώς σε εποχές κρίσης γεμίζουν οι Αράχωβες, τα Καϊμακτσαλάν, οι Μύκονες και άλλοι IN προορισμοί...
ΡΕΖΟΥΜΕ: Αν συμμαζευτούν όλα όσα εξέχουν των κανονικών μεγεθών, αν κοπούν όσα εξέχουν και προκαλούν, αν όλα έρθουν στα ίσα τους και στα φυσιολογικά τους, νομίζω ότι κάποια στιγμή μπορούμε με τον τσαμπουκά μας να τρίψουμε στη μούρη του Τρισέ και του κάθε Αλμουνιού τα ομόλογά μας.



1 σχόλια:

Τη 1/16/2010 , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά μέσα σε ένα τέτοιο παραγωγικό και κοινωνικό περιβάλλον, όπως αυτό που ζούμε, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν ποτέ να αντιμετωπιστούν ριζικά και με κοινωνική διακαιοσύνη τα διαρθρωτικά προβλήματα. Διότι ακόμα και να εξασφάλιζε κάποιος πρόσκαιρα και επιφανειακά την δυνατότητα να πετσοκόψει μισθούς, συντάξεις δικαιώματα, δίκαια και “άδικα” κεκτημένα, δεν θα αργούσαν “οι συντεχνίες” (όπως σκωπτικά και άδικα πολλές φορές λέγονται τα συνδικάτα) να βρουν τον τρόπο να αντιδράσουν, να απειλήσουν το δικομματικό σύστημα και να δώσει αυτό πάλι με ανερμάτιστο και αντιπαραγωγικό τρόπο “αντιπαροχές” που θα κατευθυνθούν στον καταναλωτισμό.
Δεν ξέρω πως μπορεί να ξεκινήσει μια προσπάθεια σοβαρής ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο βασισμένα στα δικά μας μέτρα: Για παράδειγμα αύξηση των δημόσιων δαπανών σε τομείς αιχμής (Είμαστε μια χώρα που δεν παράγουμε τίποτα με ολοκληρωτική σχεδόν ενεργειακή εξάρτηση, κανένας ιδιώτης δεν θα ρισκάρει σε τόσο δύσκολα, επίδοτήσεις και να πάρει).
Επίσης να μηδενίσουμε τις δαπάνες για αγορά όπλων από το εξωτερικό. Αν είναι αναγκαίο να αυξήσουμε τα όπλα μας, που για μένα είναι ένα φόβητρο που μας επιβάλεται για οικονομικούς λόγους των συμμάχων, να έχουμε μόνο όσα μπορούμε να κατασκευάσουμε εμείς εδώ. Τουλάχιστον να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ας αγοράζουμε μόνο τεχνογνωσία.

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα