Οι διαχειριστές της "πολυκατοικίας"

Το γκάλοπ του περασμένου Σαββάτου, μεταξύ των τηλεθεατών του ΑΛΦΑ, για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την κρίση, ήταν ενδεικτικό. 37% το ΠΑΣΟΚ, 24% η κυβέρνηση και 30% ΚΑΝΕΝΑΣ! Πέρα από το μηδενιστικό 30%, που έχει χίλιους λόγους να απαντά έτσι, εξ εμπειρίας το κάνει, δείχνει(η διαφορά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) μια πραγματικότητα που ένας ψύχραιμος παρατηρητής, άνευ παρωπίδων μπορεί να εκτιμήσει και να παραδεχτεί. Γιατί ελλείμματα πάντα υπήρχαν, αυτό το κράτος υστερεί οικονομικά από συστάσεως και θα υστερεί στο διηνεκές. Θαλασσοεπενδύσεις γινόταν και επί ΠΑΣΟΚ, με αποκορύφωμα το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, διάφοροι παρατρεχάμενοι τάπαιρναν χοντρά, καμία αντίρρηση και κανένας δεν πλήρωσε πλην αυτών που δεν έφταιγαν(βλέπε Τσοβόλας). Το δημόσιο όμως ποτέ επί ΠΑΣΟΚ δεν βάρεσε στάση πληρωμών, δεν βρέθηκε σε αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών του. Αυτό έγινε σε δύο περιπτώσεις: Μία τώρα και μία την θλιβερή τριετία Μητσοτάκη, όταν δεν είχε να πληρώσει ούτε μισθούς και εξέδιδε συνεχώς ομόλογα για να αντλήσει χρήμα για τις τρέχουσες υποχρεώσεις του. Ήταν τότε αν θυμάστε που οι αυξήσεις στους μισθούς ανά εξάμηνο ήταν 0+0 και το γινόμενο ήταν 14!!! Και ας μην εκπλαγούμε αν δούμε να επαναλαμβάνεται το έργο αυτό(τα όρια κωμωδίας και τραγωδίας είναι δυσδιάκριτα)στις μέρες μας. Κι αυτή ακριβώς η διαφορά στις προτιμήσεις της διαχείρισης της κρίσης, είναι που γέρνει τον δείκτη προς το ΠΑΣΟΚ, όχι ότι πρόκειται για ξαφνικό έρωτα. Είναι μερικά ευρήματα ερευνών και είναι μερικά αποτελέσματα εκλογών, που δείχνουν ότι παρά την επιπολαιότητα και την αυθαιρεσία στην κορυφή, κάτω στη βάση υπάρχει πλεόνασμα σοφίας. Δεν θέλω να απαριθμήσω περιπτώσεις, αλλά αυτός ο λαός εν πολλοίς έχει αυτογνωσία. Ηγέτες δεν έχει.

«Η Ελλάδα είναι φτωχό κράτος με πλούσιους πολίτες» είχε πει κάποιος κάποτε και ίσως να ισχύει μέχρις ενός βαθμού βέβαια. Γιατί έχω την εντύπωση ότι εδώ και πολλές δεκαετίες έχει εύπορους πολίτες που δεν θέλει ή δεν μπορεί να φορολογήσει. Δεν θέλει τους μεγάλους και δεν μπορεί τους αεριτζήδες, αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της παραοικονομίας πόσο είναι σε σχέση με την πραγματική οικονομία. Είναι μια αντιστοιχία της κατά φύση και της παρά φύση σεξουαλικής έκφρασης τηρουμένων των όποιων αναλογιών.

«Περαίωση γης» θα ονομάζεται άκουσα η σχεδιαζόμενη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων, το νέο σαφάρι συγκέντρωσης οικονομικών θηραμάτων, για να φάνε οι λέοντες και οι τίγρεις του ημετέρου ζωολογικού κήπου. Και θυμήθηκα μια παράφραση γνωστού τραγουδιού, όταν ήταν μόδα η μετατροπή στην καθαρεύουσα με σκωπτικό τρόπο. Το τραγούδιήταν το «Με τελείωσες» που είχε πει η Πίτσα Παπαδοπούλου και μετέπειτα ο Νταλάρας. Και το είχαν κάνει «επεράτωσάς με, επεράτωσάς με, καίτοι εγενόμην δι εσέ δια βίου σφάγιον». Εδώ πάει το «Μας περαίωσες,μας περαίωσες…».