Κοροϊδία γενεών και γενεών

Μου άρεσε το κείμενο και ο τρόπος ανάλυσης και σας το μεταφέρω:
[ Δρόμοι ]
Του Ρούσσου Βρανά rvranas@otenet.gr
Ο πατέρας μου... ...(Θεός σχωρέσ΄ τον) μου είχε πει κάποτε αυτά τα λόγια: «Τη νύχτα, μόλις πέφτουν τα σκοτάδια, δυο λογιών άνθρωποι τριγυρίζουν ακόμη: οι κλέφτες κι εκείνοι που πηδάνε τις γυναίκες των άλλων». Δεν είχε βέβαια στο νου του ούτε τη Γαλλία ούτε τον Σαρκοζί, που ετοιμάζεται να σημάνει προσκλητήριο για την επιστροφή των γυναικών στη δουλειά, αφού έκρινε αντιπαραγωγικά τα κίνητρα για να μεγαλώνουν στο σπίτι τα παιδιά.
Οι κυβερνήτες... ... και οι τραπεζίτες νύχτα κάνουν τις βρωμοδουλειές τους, νύχτα κάνουν τα αλισιβερίσια τους, νύχτα μαγειρεύουν τα μαγικά τους φίλτρα για να βάλουν στο χέρι τις συντάξεις των εργαζομένων και να μας τα παρουσιάσουν ξαφνικά ένα ωραίο πρωί. Ξενυχτάμε για να σώσουμε τις συντάξεις των επερχόμενων γενεών! μας λένε. Σίγουρα θα πρέπει να είναι πολύ κακοί άνθρωποι, για να ρίχνουν έτσι αδίστακτα τη μια γενιά ενάντια στην άλλη, τον πατέρα ενάντια στο γιο, τον παππού ενάντια στο εγγόνι. Επειδή δεν ξέρουν από πού να πρωτοβάλουν χέρι στον κόπο των εργαζομένων, σκαρφίστηκαν αυτή την ιστορία με τις μελλοντικές γενεές, λες και δίνουν δεκάρα για το πώς θα είναι ο νέοι μας το 2050. Γιατί να πιστέψουμε πως αυτοί που έχουν «γραμμένους» τους νέους του τώρα, τους έπιασε ο πόνος για τους νέους του αύριο; Για να πιστέψουμε... ... μας σερβίρουν ένα σενάριο καταστροφής: την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος μέχρι το 2050 λόγω της γήρανσης του πληθυσμού στην Ευρώπη. Λες και οι κυβερνήτες και οι τραπεζίτες της Ευρώπης μπορούν να προβλέψουν από τώρα τι θα συμβεί το 2050. Μα αυτοί δεν μπορούν να προβλέψουν ούτε τι θα γίνει αύριο. Στην αρχή, λέει ο δημοσιογράφος Κάρλο Μπερτάνι, προέβλεπαν ανάπτυξη 3%, ύστερα διόρθωσαν στο 2,6% και έκλεισαν το 2007 με 2,3%. Τόση αστοχία μέσα σε μια μόνο χρονιά! Μήπως θα ήταν προτιμότερο να είχαμε βάλει στη θέση τους τον Νοστράδαμο; Το κωμικοτραγικό είναι πως, για να πείσουν τους εργαζόμενους να δεχτούν το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους, οι κυβερνήτες και οι τραπεζίτες καθεμιάς χώρας δείχνουν το παράδειγμα άλλων χωρών της Ευρώπης. Εκεί, μας λένε, βγαίνουν στη σύνταξη 65 ετών. Όμως, όλες οι χώρες δεν είναι ίδιες. Στη Γαλλία, ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, όπως οι φορτηγατζήδες, βγαίνουν στη σύνταξη με 25 χρόνια δουλειάς. Αν οι κυβερνήτες μας και οι τραπεζίτες μας θέλουν να βλέπουν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το ίδιο, ας μας δώσουν επίδομα ανεργίας 1.000 ευρώ όπως δίνουν οι Γερμανοί. Ας μας αφήσουν να δουλεύουμε 20% λιγότερο, όπως δουλεύουν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί. Ας μας συμπληρώσουν τον μισθό ώσπου να φτάσει, από το 60% που είναι σήμερα, στο 100% του μέσου ευρωπαϊκού. Οι νέοι... ... με δυο λόγια, δεν έχουν κανέναν λόγο να πιστέψουν πως αυτοί που κλέβουν τις συντάξεις των πατεράδων τους σήμερα, είναι εκείνοι που θα εξασφαλίσουν τις δικές τους συντάξεις αύριο μεθαύριο.