Κάτι κινείται εντός μας

Η περιβαλλοντική συνείδησή μας «ωριμάζει»
Αύξηση του ποσοστού ευθύνης του πολίτη καταγράφει η δημοσκόπηση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Του Γιωργου Λιαλιου
Την ατομική του ευθύνη στα περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας αρχίζει πλέον να αναγνωρίζει ο Ελληνας. Μάλιστα ζητάει από τους βουλευτές να αψηφούν την κομματική πειθαρχία όταν τίθενται ζητήματα προστασίας της φύσης. Ανάμεσα στα εντυπωσιακά ευρήματα δημοσκόπησης που παρουσιάστηκε χθες, είναι η σχεδόν καθολική απαίτηση των πολιτών για άμεση ή σταδιακή κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, για ακύρωση της εκτροπής του Αχελώου, αλλά και των σχεδίων δημιουργίας παραθεριστικών κατοικιών προς πώληση σε νησιά και παράκτιες περιοχές.
- Τέλος, αξιοσημείωτη είναι η προτροπή στο κράτος, από το 51% των πολιτών, να λάβει άμεσα και δραστικά μέτρα για την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης. Το 32% υποστηρίζει σταδιακά μέτρα για την κατάργηση της εκτός σχεδίου, ενώ το 10% διαφωνεί. «Η έρευνα καταρρίπτει τον μύθο, σύμφωνα με τον οποίο η κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης θα προκαλέσει... επανάσταση», ανέφερε ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας κ. Κώστας Καρράς. «Υπέρ της κατάργησης είναι, σύμφωνα με την έρευνα, η κατώτερη οικονομική τάξη, αλλά και το 74% όσων έχουν εξοχικό σε εκτός σχεδίου περιοχές». Αντίθετα, τα μεγαλύτερα ποσοστά κατά της κατάργησης της δόμησης εκτός σχεδίου πόλεως είναι στην Πελοπόννησο (16%), στα νησιά του Ιονίου (15%) και στην Κρήτη (13%), ενώ οι κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου τάσσονται υπέρ της κατάργησης, αλλά με σταδιακά μέτρα. (53%).δημοσκόπηση με θέμα «Η περιβαλλοντική συνείδηση του Ελληνα» πραγματοποιείται για τρίτη φορά (οι προηγούμενες δύο το 2001 και 2005) από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (δείγμα περίπου 2.000 άτομα απ’ όλη την Ελλάδα). Ενα από τα σημαντικότερα ευρήματα της έρευνας είναι η αύξηση του ποσοστού της προσωπικής ευθύνης που εκτιμά ο πολίτης ότι φέρει για τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Το 41% υποστηρίζει ότι φταίμε οι ίδιοι οι πολίτες, το 27% το κράτος και το 14% οι ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Κάτι λοιπόν κινείται εντός μας, σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο τομέα που έχει να κάνει άμεσα με τη ζωή και την επιβίωσή μας. Αυτό που φοβάμαι είναι να μην ακολουθήσει κι αυτή η ευαισθητοποίηση τη μοίρα της μόδας που μας διακρίνει και αυτής της κατάρας, να ξεχνάμε γρήγορα.