Τζάάάαά΄!!!!!!!!!!!!!

Από τον Αύγουστο έχω να κάνω ανάρτηση αγαπημένοι μου αναγνώστες-επισκέπτες, αν είναι δυνατόν. Κι όμως είναι....

...είναι αυτό που λένε μη σε πάρει αποκάτω η αδήριτη(τσ,τσ,τσ, ποιός είμαι τελικά)ανάγκη της σκληρής καθημερινότητας (ξανά τσ,τσ,τσ!)... ΄Ετσι και μπεις στο κυνήγι ένα είναι σίγουρο: ΄Οτι δεν θα είσαι ο κυνηγός αλλά το θήραμα...

... και να σας πω την αλήθεια, δεν είχα και τη διάθεση, είναι βαριά η ατμόσφαιρα, η κατάθλιψη δεν χτυπάει απλώς τη πόρτα, είναι απόξω όποτε πάς να ανοίξεις και αν λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά σου και ξανακλείσεις πάει καλά, αλλιώς χώνεται μέσα σου κι άντε μετά να την βγάλεις...

... ώσπου πήγα στον γάμο του Μιχάλη Σβαρνιά και της Σοφίας Θάνου, κι εκεί βρήκα μια φίλη που είχα να τη δω μερικά χρόνια, τη Νίκη και μου λέει :"διαβάζω το μπλόγκ σου"... και πέσανε τα μούτρα μου...

... αναρωτήθηκα τι να διαβάζει η καλή μου φίλη, αφού έχω να το ανοίξω κοντά δυό μήνες... Και σήμερα που βρήκα χρόνο, είπα να κάνω μια επανεκκίνηση κι όσο αντέξω... Είναι κι εκείνος ο άλλος... ο Νίκος (Βenicos place), που με έχει πεθάνει στα ανεβάσματα, τη μια με τα ζαρζαβατικά του κήπου του(δεν έχω), την άλλη με τα πουλιά-επισκέπτες του(κάτι λίγα έρχονται), την παράλλη με τα ζώα του(δεν έχω), αυτά που είχα τα ανέβασα, μια μικρή σταχυολόγηση από τα ευρήματα του διαδικτύου και υποσχέσεις πολλές για συνέχεια σύντομα.