BOCCA CHIUSA...

... σημαίνει τραγούδι με στόμα κλειστό, μουρμουρίζοντας δηλαδή εν ολίγοις, είναι μουσικός όρος... Μόνο που διόλου δεν τηρήθηκε στις παραστάσεις του ομωνύμου σχήματος "Τρείς κι ο... Μπάμπης" στη Λέσχη Ερασιτεχνών Τρίτη και Πέμπτη 7-9 Ιουνίου...

...αντιθέτως είκοσι(αρ.೨೦) τραγούδια ακούστηκαν, προκειμένου να εκτυλιχτεί η πονεμένη ιστορία του Μπάμπη, που απέφευγε τις δεσμεύσεις ως ο δαίμων το λιβάνι...

... ένας χείμαρρος από ωραία κορίτσια(και αγόρια, αλλά οι κυρίες ως γνωστόν προηγούνται), ένας ποταμός απο μελωδίες, ελληνικές και ξένες, φωνές αυθεντικές, απροσχημάτιστες, σκηνικές παρουσίες απέριττες ...

...κι ένας ενθουσιασμός απ΄ αυτόν που εμείς οι μεσόκοποι πλέον μόνο να τον εισπράττουμε μπορούμε... Και τον εισπράξαμε και τον ενστερνιστήκαμε και μας κυρίευσε, δίνοντάς μας το εισιτήριο για ένα ταξίδι, που κράτησε λίγο αλλά μας ικανοποίησε...

... Νάστε καλά βρε παιδιά, Γιώργο και Βούλα, και Δημήτρη και Αλέξανδρε... α, ναι και Μπάμπη(ψυχραιμία), και πού είστε... μετά το καλοκαίρι μην χαθούμε... όσοι είστε και του χρόνου εδώ κι άλλοι που θα έρθουν συνεχίστε... τα΄ παμε... η σωτηρία της ψυχής... αυτό είναι το ζητούμενο...κάτι θα βρεθεί σαν άρτος επιούσιος, εν ανάγκη θα καταφύγουμε στις ομαδικές μεθόδους του παρελθόντος, καζάνια υπάρχουν πάμπολλα... ΄Ομως, αυτές οι ομαδικές αποδράσεις, ο άρτος της ψυχής, τα θεάματα, αυτή την όσμωση σκηνής και κοινού είναι που χρειαζόμαστε... ό,τι κι αν χάσουμε ας κρατήσουμε την ψυχή μας, την επι-κοινωνία μας.
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, θα κρατήσουμε στη σκέψη αυτή την παράσταση ως την... επόμενη!