<<Ασπρη-μαύρη η φωτογραφία...

...με ημερομηνία μακρινή...>> έλεγε ένα παλιό τραγούδι του Δήμου Μούτση(νομίζω από τον "Αγιο Φεβρουάριο")... Δεν ξέρω πώς μού ΄ρθε ξαφνικά, ίσως να είναι κρίσεις νοσταλγίας, ίσως να φταίει λίγο και η προσπάθεια ανάκλησης στη μνήμη εικόνων του χθες εξαιτίας των όσων συμβαίνουν καθημερινά... ίσως νάναι κι επειδή γερνάω, αλλά έψαξα στον σχετικό φάκελλο και βρήκα ασπρόμαυρες φωτογραφίες χωρίς συγκεκριμένο θέμα και σας τις παρουσιάζω... Πώς τόλεγε παλιά η αείμνηστη Μαρία Ρεζάν; "Χωρίς πρόγραμμα"... Ε, κάπως έτσι, ιδού:

Η Λεωφόρος Συγγρού την εποχή της αγνότητος, πριν γίνει συνώνυμο του πληρωμένου έρωτα και της αμφιφυλλοφιλίας...
... Η Μελίνα κι ο Γ.Φούντας(θα έχουν ανταμώσει ήδη εκεί που είναι κι οι δυό κι εκεί δεν χωρούν... μαχαίρια...
...μια χιουμοριστική εικόνα, μη με ρωτήσετε από πού, συμμόρφωσης ατάκτου νεανίδος...
... ένα πρωτοσέλιδο από τα παλιά, της Απογευματινής που δεν εκδίδεται πλέον, με βασιλιάδες και... επαφές για τον σχηματισμό κυβερνήσεως...
... πώς θα μπορούσε να λείπει και η "οικογενειακή" μας του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πόλεως Σάμου(μη με αναζητήσετε γιατί δεν πρόκειται να με αναγνωρίσετε είμαι σίγουρος, χώρια που είμαστε και πολλοί... πάντως μέσα είμαι)...
... η έξοχη πάλαι ποτε βεράντα του ΞΕΝΙΑ, πριν γίνει ερείπιο της ΕΤΑ...
... ο αείμνηστος Παπα-Λεωνίδας, διδάσκοντας στην Πλατεία Πυθαγόρα το Ευαγγέλιο...
... η Σμύρνη μετά την καταστροφή, με τις μαούνες αραγμένες στην προβλήτα της...
... Ο Μάρλον Μπράντο και η Μαρία Σνάϊντερ, στο περίφημο " Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι" που μπορεί να το επαναλάβουν τώρα που πήγε κι αυτή εκεί...΄Αλλωστε το τανγκό απαιτεί πάντα δύο...
Αυτά... στο επανιδείν αγαπητοί μου...