Αναμνήσεις βινυλίου και άλλων... εποχών!

Από χρόνια είχα τη "λόξα" λόγω ενασχόλησης και με το ραδιόφωνο, να μαζεύω κάπου τα εξώφυλλα, έτσι σαν ανάμνηση... όπως το κάνω και με τις αφίσες από διάφορες εκδηλώσεις, που κάποια στιγμή θα τις "μοστράρω" κι αυτές, για να μας θυμίσουν ωραίες, ψυχαγωγικές, συναρπαστικές, ανθρώπινες τελικά στιγμές μας. Σήμερα είπα να ανεβάσω μερικλα εξώφυλλα από τα πολλά, ξεκινώντας από τα παλιότερα και σιγά-σιγά βλέπουμε... Η σειρά του ανεβάσματος εντελώς τυχαία, έτσι όπως διαλέγουμε από το σωρό τα καλύτερα και τα βάζουμε στην άκρη...
Η ζώσα φωνή της Πόλυς Πάνου εν πρώτοις...
...ο Μάνος σε νεαρή ηλικία, μπρος στο πιάνο με το τσιγαράκι στο χέρι...
...ο Γιώργος Χατζηνάσιος διευθύνει, τραγουδάει, συνεπαίρνει...
...η επίσης ζώσα φωνή της κας ΄Αννα Χρυσάφ(ι)η, σε στιγμιότυπα με τον Τσιτσάνη...
...ο μεγάλος Πάνος Γαβαλάς, κοστουμαρισμένος πάντα με τη γραβάτα του...
...1974, και ο Βασίλης Δημητρίου, εισάγει το χιούμορ στο ελαφρολαϊκό:"Σε τι κόσμο μπαμπά μ΄ έχεις φέρει να ζήσω, δεν μου κάνει η μαμά, επιστρέφεται πίσω..."(΄Οχι μόνο χιουμοριστικός, αλλά και προφητικός ο στίχος)...
... η "Οδός Ονείρων" επί σκηνής ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ...
...εικόνες από λαϊκές αυλές, με καντάδες, αγιόκλημα, γιασεμί και ζωή χαρισάμενη με λίγα...
... οι ΟΛΥΜΠΙΑΝΣ , ο Πασχάλης στα νιάτα του και τ΄ άλλα παιδιά(μαζί κι εμείς)...
...Ρεμπέτικα με κιθάρα και ο άξιος εκπρόσωπος του είδους Γ.Κατσαρός...
... λιμανίσια ρεμπέτικα, που μυρίζουν θάλασσα...
... ου μη μόνον, μα και μουρμούρικα... η σύνδεση με την βυζαντινή μουσική και τον πλάγιο ήχο
... η σκηνή μου θύμισε πανηγύρι στο Νησί ή στο Κότσικα(προ μπαζώματος ασφαλώς)...
...λίγο πριβ το τέλος εδώ παρεισφρύει μια φωνή από μακριά, καθόλου εκτός κλίματος νομίζω, μια και εκτός από αναμνήσεις, συνδέεται με την όλη ατμόσφαιρα...
Ελπίζω να σας άρεσαν, να θυμηθήκατε δικές σας στιγμές ακούγοντας τους δίσκους αυτούς, ίσως να σας ξύπνησαν και ιδιαίτερες αναμνήσεις. ΄Οπως θα έλεγα κι αν έκανα εκπομπή αντί ανάρτηση "εξαιρετικά αφιερωμένα σε όλους τους φίλους-επισκέπτες του ιστολογίου". Τυχαία τελευταίο προέκυψε το εξώφυλλο με τα κλειδιά του Τσιτσάνη... Σας αφιερώνω ένα δικό του για επίλογο:
"΄Ο,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ-κι από το σπίτι σου περνώ-σου λέω λόγια μαγικά-με το μπουζούκι μου γλυκά".
ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ!!!