<<Η πίκρα σήμερα....

... δεν έχει σύνορα>>... έφυγε η Καίτη μας, η Καίτη της νιότης μας, η Καίτη των μπουάτ, του Νέου Κύματος, η Καίτη της καρδιάς μας...

... κι έφυγε αφού πάλεψε για πολλά χρόνια, τα περισσότερα, νομίζω πως δεν πρέπει να πάλεψε τόσο πολύ άλλος άνθρωπος με την επάρατη.... 28 χρόνια τον απέκρουε τον θάνατο, με το τραγούδι, με δύναμη ψυχής, με την αγάπη όλων μας...

... καλό της ταξίδι, ήταν ένας πολύ γλυκός, αγνός και αληθινός άνθρωπος, σαν κι εκείνα τα χρόνια της αθωώτητας να είχαν ταυτισθεί με την ύπαρξή της. Ειχα τη χαρά να τη γνωρίσω την πρώτη φορά που τραγούδησε στις Γιορτές Κρασιού, αμέσως μετά από μία από τις περιπέτειες και θαύμασα την δύναμή της.

Αντίο Καιτούλα, έτσι θα σε θυμόμαστε, όπως όλους τους καλούς ανθρώπους, θα ακούμε τα τραγούδια σου και θα σιγοτραγουδάμε μαζί σου.