Κάτω απ΄ το σβηστό φανάρι...

...κοιμάται κάποιο παλληκάρι...έλεγε το παλιό τραγούδι του Γ.Μητσάκη, ...με δίχως φράγκο μέσ΄ τη τσέπη τι όνειρο άραγε να βλέπει... Αυτά κάποτε! Γιατί τώρα αλλάξανε τα πράγματα και οι κολώνες μπορεί να έχουν και φανάρια φωτισμού, αλλά-κυρίως-έχουν κάμερες ...ελέγχου της κυκλοφορίας(να μη πούμε κι ένα αστείο να γελάσουμε;). Κι από κάτω δεν κοιμούνται πλέον, αλλά διαδηλώνουν τα παλληκάρια και το μόνο που παραμένει διαχρονικό είναι το"δίχως φράγκο"... στο ταμείο(ασφάλισης και συνταξιοδότησης).

Ε, από κει και πέρα όλα ήρθαν φυσιολογικά. Οι κάμερες έπρεπε να καλυφθούν για να μην παρακολουθούν τους καημένους τους ΙΧδες που δεν υπήρχαν, και τη δουλειά ανέλαβαν οι εναερίτες της ΔΕΗ(δηλαδή ποιός θα ανέβαινε εκεί πάνω, τραπεζικός;). Απο κεί κι ύστερα χάλασε η δουλειά, γιατί κάποιοι θυμήθηκαν "παλιού ουρανού χαλάσματα", που έλεγε κι η γιαγιά μου και τους πήγανε μια βόλτα από τη ΓΑΔΑ(όχι δεν είναι ψησταριά), αλλά ο εισαγγελέας τους άφησε ελεύθερους. Με ποιά δικαιολογία να τους δικάσουνε;Της φθοράς- λέει-ξένης περιουσίας. Ποιός έφθειρε, τί;΄Ισα-ίσα την σκέπασε τη κάμερα να μην βρέχεται κιόλας, με τόσα νερά που έχουμε φέτος. Αφιερωμένο εξαιρετικά στους εναερίτες, τους διαδηλωτές, αλλά και όσους σκέφτονται με παλιές λογικές, το στιχάκι του Θ. Παπακωνσταντίνου: ΄Οσες κι αν χτίζουν φυλακές-και ο κλοιός στενεύει-ο νους μας ειν΄ αληταριό-που όλο θα δραπετεύει.