Οι σύντροφοι της πέτρας και της ψυχής!

΄Ηταν μια βραδιά απ΄ αυτές που όχι μόνο προάγουν τον πολιτισμό, που δεν αποδίδουν μόνο τον οφειλόμενο σεβασμό σε εποχές, πρόσωπα, δράση και στάση ζωής, αλλά και μια βραδιά-ευκαιρία για αντάμωμα γενεών, για μίξη βιωμάτων και αντιλήψεων, μα πάνω απ΄ όλα μια απόδειξη λαϊκής ενότητας και υπέρβασης όλων όσων μας πλήγωσαν και διατάραξαν τις ανθρώπινες σχέσεις για δεκαετίες. Και τα κατάφερε απόλυτα ο οικοδεσπότης της βραδιάς, ο κυρ-Μήτσος Καραμηνάς.

Κατάφερε να χαράξει στη πέτρα- μια τέχνη που κατείχε για χρόνια- το οικόσημό του, με καλέμι την γενική εκτίμηση κι αποδοχή της κοινωνικής του παρουσίας όλα τα χρόνια της πολυκύμαντης ζωής του, στην εξορία, στο Πέραμα, στο χωριό του, στη συνείδηση των συγχωριανών και φίλων του. Κι ήταν όλοι εκεί, γείτονες και συγχωριανοί, σύντροφοι των πέτρινων χρόνων, φίλοι της Κούλας, που συνεχίζει πάνω στα χνάρια του να χαράζει τη πέτρα με τη γραφίδα της και τη συνείδηση, νέοι άνθρωποι που στο πρόσωπό του βλέπουν ένα πρότυπο ζωής, πάνδημη η συμμετοχή, γιατί αυτό ακριβώς επιδίωξε και κατάφερε ο κυρ-Μήτσος.

΄Εκανε σκοπό και τραγούδι της ζωής του τα λόγια του Γ. Ρίτσου: «… εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ΄ τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο…» . Κι όλος αυτός ο κόσμος που συγκεντρώθηκε την Δευτέρα 31 του Μάη στο Πνευματικό Κέντρο Μυτιληνιών τίμησε αυτό το ήθος και την ποιότητα, που διέτρεξε όλη τη πορεία του κυρ-Μήτσου Καραμηνά.

Για το βιβλίο με τις θύμησες και τα βιώματά του, μίλησε ο συγγραφέας και εκδότης Γιώργος Βοϊκλής, των εκδόσεων Υπερόριος, με τρόπο απλό, περιγραφικό, σαν να ξετύλιγε το κουβάρι της ζωής του συγγραφέα, ένα κουβάρι μακρύ κι ολόισιο σαν το «ράμμα» που χρησιμοποιούσε όταν έχτιζε τη πέτρα. Η παρουσίαση διανθίστηκε με τραγούδια που επέλεξε η κόρη του Κούλα και απέδωσε μαζί με την κ. Μαρίτσα Ταμβακλή-Χριστοδουλάκη, με τη συνοδεία στο πιάνο της πιανίστας Κάτιας Θεοχαροπούλου, ενώ όλους τους παρευρισκόμενους, ανεξαρτήτως ηλικιακής ομάδας μάγεψε με τη φωνή και τη κίνησή της η Ζαφειρούλα Χατζηφωτίου. Η βραδιά έκλεισε με τα χειροποίητα κεράσματα και τα υπέροχα κρασιά του γαμπρού του, Βαγγέλη Πόθου, που ήρθαν σαν επιστέγασμα της ευωχίας των παρευρισκόμενων.