Νάταν τα νιάτα δυό φορές!

Ρε μπας κι ονειρεύομαι; Από τη μια ένας πιτσιρικάς της πολιτικής(ναι σε σχέση με μένα πιτσιρικάς είναι και τον μισώ για την ηλικία του)ο Τσίπρας, πάει ολοταχώς για πρόεδρος κόμματος(όχι ακριβώς, συνασπισμός είναι, αλλά δεν έχει σημασία), από την άλλη ο Πασχάλης είναι και πάλι στην επικαιρότητα, όπως τότε στα γυμνασιακά μας χρόνια,για άλλο λόγο τώρα, αλλά με σαφές το μήνυμα και ακόμα σαφέστερο το υποννοούμενο, ότι δηλαδή ακόμα "αντέχουμε"κι άμα λάχει τεκνοποιούμε κιόλας(όχι όλοι, αλλά σαν κανόνας). Χώρια δηλαδή που ο παλιμπαιδισμός κρατεί καλά παντού και όλοι αρνούνται να μεγαλώσουν και να σοβαρευτούν(και καλά κάνουν). Το μόνο που λείπει-και το ουσιαστικότερο-και το λέω μετά βαθυτάτης θλίψεως, είναι η αθωότητά μας. ΄Ολα πλέον τα κάνουμε για το χρήμα και αυτό καθορίζει εκτός από τα υπόλοιπα της ζωής μας, ακόμη και τα σεξουαλικά μας. Α, να μην ξεχάσω, και η εξουσία, αυτή η Κίρκη των μεσόκοπων-σαν κι εμένα-που έχει τόσε μα τόσες ...παρενέργειες. Πάμε μαζί το άσμα του τίτλου κι αφήστε τα.